«Το βιβλίο αυτό το αφιερώνω στις γυναίκες που με ένα κολοκυθάκι, τρία σέσκουλα, δύο πατάτες κι ένα κρεμμύδι ανάστησαν ανθρώπους, έφτιαξαν πολύτιμες αναμνήσεις ζεστασιάς και αγάπης».
Εύη Βουτσινά, «Γεύση Ελληνική», Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα, 1998
Aυτή η από καρδιάς αφιέρωση της Εύης Βουτσινά στις πληροφορήτριές της συμπυκνώνει με τον πιο εκφραστικό τρόπο τον θαυμασμό και τον σεβασμό της γι’ αυτές και τα όσα της έμαθαν, τα οποία στη συνέχεια μετέφερε σε όλους εμάς. Η ακούραστη λαογράφος της ελληνικής γαστρονομίας χτένισε, χωρίς υπερβολή, κάθε γωνιά της Ελλάδας, αναζητώντας παλιές, παραδοσιακές συνταγές, αλλά και τη γενεσιουργό αιτία καθεμιάς από αυτές, μέσα από τις αφηγήσεις ηλικιωμένων, κυρίως, γυναικών. Ήταν οι «κυρίες» της. Ξεφυλλίστε οποιοδήποτε βιβλίο μαγειρικής της Εύης. Σχεδόν όλες οι συνταγές ξεκινούν με μια εισαγωγή που μας μεταφέρει συνοπτικά την επαφή της με την πληροφορήτριά της: «Η κυρία Τάδε από το Δείνα χωριό του Τάδε νομού μού περιέγραψε ότι το φαγητό αυτό ετοιμάζεται τότε, μ’ ετούτη ή εκείνη την παραλλαγή, γι’ αυτόν και γι’ αυτόν τον λόγο». Στα χέρια μας έφτανε μια συνταγή ολοζώντανη, όχι ένα αρχαίο, στείρο κειμήλιο. Κατάφερνε να εκμαιεύσει από κάθε «κυρία» το νόημα της συνταγής, τον λόγο ύπαρξής της, ακόμη κι αν ήταν συνταγή καμωμένη γιατί «έτσι τη μάθαμε κι έτσι τη συνεχίζουμε κι εμείς», σύμφωνα με τον συντηρητικό τρόπο ζωής και σκέψης στην ελληνική ύπαιθρο.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο