- Μια μεγάλη σούβλα για αρνί, κατά προτίμηση μασίφ και όχι σπαστή, γιατί είναι πιο σταθερή. Πολλοί προτιμούν τις τετραγωνισμένες, γιατί είναι πιο εύκολο να «πιάσουν» επάνω οι δαγκάνες και η πιρούνα, αλλά, θα πρέπει οι άκρες της που θα στηρίζονται πάνω στην ψησταριά να είναι στρογγυλεμένες και λείες, ώστε να γυρνάει σωστά η σούβλα, και να έχουν ικανοποιητικό μήκος, γιατί κατά το ψήσιμο η σούβλα μπορεί να μετακινηθεί.
- Μια μεγάλη ψησταριά με τρεις σκάλες για να ανεβοκατεβάζουμε τη σούβλα, κατά προτίμηση με πλάτη γαλβανιζέ.
- Επειδή το ψήσιμο του αρνιού χρειάζεται ρυθμό, πρέπει να προμηθευτούμε μοτέρ για το γύρισμα. Προτιμάμε δύο ταχυτήτων, που να εφαρμόζει στη σούβλα μας και να «αντέχει» το βάρος του αρνιού. Προνοήστε, βέβαια, και για μπαλαντέζα.
- Μια πιρούνα (διχάλα) για τα μπούτια. Αποφεύγουμε αυτές με τις μεγάλες πλευρές, γιατί σκίζουν περισσότερο τη σάρκα και το κρέας χάνει τους χυμούς του.
- Δύο δαγκάνες για το στερέωμα της ράχης και του ισχίου. Αν το ζώο είναι πάνω από 10 κιλά, θα χρειαστούμε και τρίτη, για τη μέση. Ελέγχουμε αν οι πεταλούδες (παξιμάδια) σφίγγουν καλά.
- Λίγα μέτρα σύρμα γαλβανιζέ για το δέσιμο ποδιών και κεφαλιού.
Διαβάστε τη συνέχεια στο gastronomos.gr