Πρόσφατα έτυχε να δοκιμάσω μια βυσσινάδα, που μου κίνησε το ενδιαφέρον να μάθω περισσότερα γι’ αυτήν. Έμαθα λοιπόν, πως γίνεται από διαλεχτά βύσσινα από την Τρίπολη από μια οικογένεια που αγαπά και επενδύει στον τόπο της, αξιοποιώντας ό,τι καλό βγάζει και μεταποιώντας το σε φυσικούς χυμούς, μαρμελάδες, γλυκά του κουταλιού και τσάτνεϊ.
Η Χάρις σπούδασε στη Γυμναστική Ακαδημία, έπειτα δούλεψε σε τράπεζα κι όταν έκανε παιδιά άρχισε να ψάχνει ό,τι πιο αγνό και ποιοτικό υπήρχε για να τους δίνει για πρωινό. Με τα πολλά αποφάσισε να φτιάχνει μόνη της μαρμελάδες και χυμούς, ώστε να ξέρει τι δίνει στα παιδιά της, ενώ κάθε τόσο που δοκίμαζαν τους πειραματισμούς της οι φίλοι της έπαιρναν κι αυτοί από ένα βαζάκι. Σιγά σιγά οι φίλοι έγιναν πιο πιεστικοί, και της ζητούσαν να τους φτιάξει μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού. Φτιαξε φτιάξε, η Χάρις άρχισε να το απολαμβάνει τόσο, που άφησε τη δουλειά στην τράπεζα και αφοσιώθηκε σε αυτή την ενασχόληση, η οποία της επέτρεπε να είναι πιο κοντά στα παιδιά της. Στα πρώτα της βήματα είχε την πλήρη στήριξη του Μάκη, του άντρα της, αλλά και της οικογένειάς του, καθώς κουνιάδα και πεθερά μπήκαν κι αυτές στη δουλειά για να τη βοηθήσουν ώστε να προλαβαίνει τις παραγγελίες.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο