«Αυτή η ρετσίνα είναι διαμάντι, το Σαββατιανό είναι ό,τι πρέπει για τη μεσογειακή κουζίνα μας», λέει με ενθουσιασμό ο Αϊτόρ Μαϊστέγι, σομελιέ του τριάστερου εστιατορίου Azurmendi στη Βαρκελώνη. «Βαθιά βουτιά στα κόκκινα κρασιά της Νάουσας! Νιώθω τυχερός που οι παραγωγοί αποφάσισαν να ανοίξουν φιάλες από το κελάρι τους, κάποιες ακόμα από τον τρύγο του 1974», γράφει στο Instagram ο Αντρέα Σάλα, Ιταλός οινοχόος που εργάζεται στο κορυφαίο Geranium της Κοπεγχάγης. «Η Μαλαγουζιά που ήπιαμε στο Κτήμα Γεροβασιλείου με τρέλανε», λέει ο Άλεξ Πάρντο, οινοχόος του ισπανικού εστιατορίου Coque, ο οποίος δοκίμασε για πρώτη φορά πολλά και διαφορετικά ελληνικά σταφύλια. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα σχόλια που έκαναν κάποιοι από τους πιο ικανούς σομελιέ της Ευρώπης, οι οποίοι πέρασαν έξι μέρες στην Ελλάδα γνωρίζοντας το ελληνικό κρασί.
Με πρωτοβουλία του Έλληνα εστιάτορα και μέχρι πρόσφατα αντιπροέδρου της γερμανικής ένωσης οινοχόων, Ευάγγελου Πάττα, ο Σύνδεσμος Ελληνικού Οίνου (με τη γενναιόδωρη υποστήριξη της Ελληνικής Εταιρείας Επενδύσεων και Εξωτερικού Εμπορίου –Enterprise Greece) οργάνωσε ένα ταξίδι οινογνωσίας σε οινοποιεία και αμπελώνες από τον βορρά έως τον νότο της χώρας. Η επιλογή να συμμετάσχουν καταξιωμένοι σομελιέ από διακεκριμένα διάστερα και τριάστερα εστιατόρια είχε έναν σκοπό: οι άνθρωποι που εργάζονται στην υψηλή εστίαση να εκτιμήσουν και να αναθεωρήσουν την αντιλαμβανόμενη αξία του ελληνικού κρασιού.
Στη Μακεδονία έκαναν σπουδή στο Ξινόμαυρο, αλλά συστήθηκαν και με την Ασπρούδα Σερρών του Κτήματος Νεραντζή. Στο Αμύνταιο, στο Κτήμα Alpha, δοκίμασαν τέσσερις εκδοχές του Ξινόμαυρου, ενώ έκαναν και κάθετες δοκιμές για να δουν την ποικιλία μέσα στα χρόνια. «Κάναμε μια σπουδαία συζήτηση για τα ασβεστολιθικά πετρώματα του Αμυνταίου με απόλυτα καταρτισμένους ανθρώπους», αναφέρει ο Άγγελος Ιατρίδης του κτήματος. Στη Νάουσα, στο Κτήμα Κυρ-Γιάννη, έκαναν μια κάθετη γευσιγνωσία που έφτασε μέχρι το 1974. «Ήταν ένα ταξίδι-ορόσημο για το ελληνικό κρασί, καθώς το επίπεδο των σομελιέ ήταν εξαιρετικά υψηλό. Εκτός από τα ερυθρά, φάνηκε να τους ενδιαφέρουν και οι λευκές τοπικές ποικιλίες», περιγράφει ο Στέλλιος Μπουτάρης του Κτήματος Κυρ-Γιάννη και αντιπρόεδρος του ΣΕΟ.
Η Ρομπόλα της Κεφαλονιάς, τα Μοσχάτα της Σάμου αλλά και λευκά της Κρήτης πήραν έξτρα πόντους για τη γευστική τους παλέτα, κερδίζοντας τις εντυπώσεις. Στην Πελοπόννησο οι οινοχόοι πέρασαν αρκετές ώρες στο κελάρι του Οινοποιείου Σκούρα, δοκιμάζοντας κρασιά του κτήματος και άλλα της περιοχής – Αγιωργίτικο, Μαντινείες, Σιδερίτη, Mαλβάζια και ξηρή Μαυροδάφνη. Στη Σαντορίνη μαγεύτηκαν δοκιμάζοντας ένα Vinsanto σχεδόν 50 ετών από το οινοποιείο του Αργυρού.
Γεύτηκαν περίπου 500 ετικέτες από σχεδόν 90 οινοποιεία. Οι παραγωγοί, σε μια κρίσιμη περίοδο όπως αυτή του τρύγου, τους υποδέχτηκαν θερμά μαζί με τις οικογένειές τους και τους πρόσφεραν τις καλύτερες σοδειές. Έδειξαν σύμπνοια, ένα πρόσωπο συναδελφικότητας, που είναι απαραίτητο για την εξωστρέφεια του ελληνικού κρασιού, θεμελιώδες για να χτιστούν γέφυρες και να ταξιδέψει το προϊόν τους, έστω ως ανάμνηση ή ως ψηφιακό μήνυμα, ως την άλλη άκρη της Γης. Τα μέλη της αποστολής ανέβαζαν διαρκώς βίντεο και φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα. Οι εντυπώσεις των καλεσμένων ήταν εξαιρετικά ενθαρρυντικές. Άνοιξαν τα κανάλια τους για να διαδώσουν το μήνυμα. Οι οινοπαραγωγοί ένιωσαν πως έλαβαν μια πρώτη διεθνή αναγνώριση για τον κόπο τους, ένα επαινετικό χτύπημα στην πλάτη από επαγγελματίες, οι οποίοι δεν τους αντιμετώπισαν ως γραφικούς κρασάδες, αλλά ως αξιόλογους vignerons της Ευρώπης.