Αν διαβάζετε ξένο Τύπο θα έχετε παρατηρήσει ότι ακόμα και τα πιο μέινστριμ μέσα αφιερώνουν σελίδες σε αυτό που διεθνώς ονομάζεται polyamory και στη γλώσσα μας το αποδίδουμε ως πολυσυντροφικότητα. Προσπαθώντας να δώσουμε έναν ορισμό, πρέπει να την τοποθετήσουμε κάτω από τον όρο-ομπρέλα της «συναινετικής μη μονογαμίας», της πρακτικής, δηλαδή, του να έχεις πολλαπλές σχέσεις χωρίς αποκλειστικότητα, οι οποίες μπορεί να είναι είτε σεξουαλικές είτε ρομαντικές, με την πλήρη γνώση και τη συγκατάθεση όλων των εμπλεκομένων.
Στην ελληνική ποπ κουλτούρα κυριαρχεί εδώ και χρόνια ένα τηλεοπτικό genre βασισμένο στο ελληνικό φολκλόρ, με σειρές εποχής εμπνευσμένες από την ιστορία και την επαρχία· βομβαρδιζόμαστε με τη γλώσσα και τις κοινωνικές δομές του παρελθόντος. Την ίδια στιγμή στο εξωτερικό, όμως, τα νέα σχεσιακά πλαίσια που δίνουν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να σχετιστούν μεταξύ τους απορρίπτοντας συναινετικά την πεπατημένη της μονογαμίας, βρίσκουν θέση στην prime time ζώνη. Στο Succession, για παράδειγμα, την ομολογουμένως πιο επιτυχημένη και πολυσυζητημένη σειρά των τελευταίων ετών, η Σιβ Ρόι συζητά τη νύχτα του γάμου της, φορώντας ακόμη το νυφικό της, το ενδεχόμενο μιας εναλλακτικής πέρα από τη μονογαμία. «Απλώς αναρωτιέμαι αν υπάρχει η δυνατότητα για κάτι διαφορετικό από την προδιαγεγραμμένη πορεία προς τον θάνατο», λέει χαρακτηριστικά στον σύζυγό της.
Στην Ελλάδα μεγαλώσαμε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ να τραγουδούν Η αγάπη θέλει δύο, ενώ το μεγαλύτερο κομμάτι των τραγουδιών αναφέρεται στις δυαδικές σχέσεις, με τη λαϊκή σοφία να μας θυμίζει ότι «στους δύο τρίτος δεν χωρεί». Όμως, ολοένα και περισσότερα άτομα και σύγχρονα ζευγάρια γύρω μας, άνθρωποι που έχουν το προνόμιο να έχουν πρόσβαση στη γνώση, την ενημέρωση και την ψυχοθεραπεία, είναι διατεθειμένοι να επαναδιαπραγματευτούν μέσα τους και μεταξύ τους όσα τους έχουν επιβληθεί από την κοινωνία (και τη θρησκευτική παράδοση) για το ποια και πώς είναι η κοινώς αποδεκτή σχέση που θα έπρεπε να έχουν. Και κόντρα στο αυξανόμενα συντηρητικό πλαίσιο που διαμορφώνεται γύρω μας, διεκδικούν την ορατότητα.
Τις δεκαετίες του ’60 και του ’70 υπήρξαν αρκετά ελευθεριακά και πολυσυντροφικά κινήματα που διεκδικούσαν περισσότερες ελευθερίες, ενώ ο όρος polyamory αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1990. Πέρασαν αρκετά χρόνια που η πολυσυντροφικότητα παρέμενε στην αφάνεια έως το 2023, την πρώτη χρονιά που καθιερώθηκε για τις 15 Ιουλίου και γιορτάστηκε, τόσο διεθνώς όσο και στην Ελλάδα, η Ημέρα Ορατότητας για τη Μη Μονογαμία. Μία από τις πιο ενεργές κοινότητες για τη συναινετική μη μονογαμία και την πολυσυντροφικότητα στην Ελλάδα βρίσκεται στη σελίδα Facebook «Ανοιχτές Σχέσεις – Ομάδα Πολυσυντροφικού Ακτιβισμού», η οποία μετράει αρκετά χρόνια παρουσίας και όπου έχει αναπτυχθεί ένα δίκτυο πληροφόρησης μέσω ατόμων που συζητούν και συναντιούνται προκειμένου να γίνει ευρύτερα, επιτέλους, γνωστός ο σχεσιακός προσανατολισμός τους.
Αρκετοί μπορεί να ανάγουν την πολυσυντροφικότητα σε μια νέα μόδα, όπως τείνει να χαρακτηρίζεται ό,τι ξεφεύγει από τους κατασκευασμένους κανόνες, ό,τι δεν μας είναι οικείο και εισπράττεται ως «απειλή» στην καθεστηκυία τάξη. Με ολοένα και περισσότερα αιτήματα ανθρώπων για ισότιμη μεταχείριση και κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους να λαμβάνουν δημοσιότητα, να ανοίγουν συζητήσεις και τον δρόμο για νομοθετικές μεταρρυθμίσεις, όπως πρόσφατα στη χώρα μας με το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, δεν πρέπει να μας κάνει εντύπωση ότι πέφτει περισσότερο φως και στο σχεσιακό πλαίσιο της πολυσυντροφικότητας.
Για τα πολυσυντροφικά άτομα, το σχεσιακό πλαίσιο που έχουν επιλέξει δεν είναι νέα τάση, αλλά τρόπος σκέψης και ζωής που κατακτήθηκε με προσωπική δουλειά χρόνων κόντρα στις επιταγές της κοινωνίας και τώρα αρχίζει να δρέπει καρπούς. Ας ξεκινήσουμε όμως με κάποιους σύντομους ορισμούς, για να διευκρινιστούν με σαφήνεια οι όροι διάφορων σχεσιακών πλαισίων που επικρατούν, προς αποφυγή σύγχυσης και παρεξηγήσεων, πριν προχωρήσουμε στις εμπειρίες πολυσυντροφικών ατόμων που δέχθηκαν να τις μοιραστούν μαζί μου.
Πολυσυντροφικότητα (polyamory)
Η πολυσυντροφικότητα μπορεί να είναι ιεραρχική, όταν δύο σύντροφοι έχουν συμφωνήσει μεταξύ τους ότι είναι η πρωταρχική σχέση στο πλαίσιο και οι υπόλοιποι σύντροφοι με τους οποίους συνδέονται συναισθηματικά στη συνέχεια είναι η δευτερεύουσα ή τριτεύουσα σχέση και ούτω καθεξής. Στη μη ιεραρχική πολυσυντροφικότητα όλα τα εμπλεκόμενα μέρη χαίρουν ίσης μεταχείρισης στο σχεσιακό πλαίσιο. Στην πολυσυντροφικότητα, οι επιπλέον σχέσεις μπορούν να αναζητηθούν είτε από κοινού από το ζευγάρι είτε μεμονωμένα.
Μετασύντροφος (metamour)
Σε μια πολυσυντροφική σχέση, μετασύντροφος ονομάζεται το άτομο με το οποίο σχετίζεται συναισθηματικά ο/η σύντροφός σου, αλλά όχι και εσύ.
Ανοιχτού τύπου σχέση (open relationship)
Δύο σύντροφοι έχουν συμφωνήσει ότι μπορούν να έχουν σεξουαλικές, κατά βάση, επαφές με άλλα άτομα.
Συναπόλαυση (compersion)
Το να χαίρεσαι με τη χαρά που βιώνει και απολαμβάνει ο/η σύντροφός σου στο πλαίσιο μιας άλλης σχέσης πέρα από τη δική σας.
Σχέσεις με ανταλλαγή ερωτικών συντρόφων (swinging)
Όταν δύο άτομα που μοιράζονται μια μονογαμική σχέση συναινούν στην από κοινού σεξουαλική συνεύρεση με άλλα άτομα.
Σόλο πολυσυντροφικότητα (solo-poly)
Ένα άτομο που είναι ανοιχτό σε πολλαπλές γνωριμίες και σχέσεις χωρίς να έχει βασικό σύντροφο, αποφεύγοντας τα τυπικά στάδια μιας σχέσης, όπως η συγκατοίκηση ή ο γάμος.
«Μπορεί να μου αρέσει ένας άνθρωπος και παράλληλα να θέλω να συνδεθώ και με άλλους»
Άννα, 39 ετών, πολυσυντροφική cis γυναίκα
Έχω σχέση με έναν άνθρωπο, ο οποίος σχετίζεται και με έναν άλλο άνθρωπο, ο οποίος, με τη σειρά του, σχετίζεται και με άλλο άνθρωπο. Αυτή είναι η μοναδική μου σχέση προς το παρόν, αλλά έχω ερωτικές επαφές και εκτός αυτής και όταν είναι να βγω ένα ραντεβού, θα το συζητήσω με τον σύντροφό μου. Αυτή την περίοδο, η δική μου εμπειρία στην πολυσυντροφικότητα είναι ως μετασύντροφος, γνωρίζοντας δηλαδή όλα τα άλλα άτομα που περιλαμβάνει το σχεσιακό πλαίσιο. Δεν προσεγγίζουμε την πολυσυντροφικότητα με ιεραρχία, καθώς θέλουμε ισορροπία στις σχέσεις μας, αλλά θέλει δουλειά για να μη βάλεις τον έναν σύντροφο πάνω από τον άλλο, επειδή ακριβώς αυτή είναι η τάση μας κοινωνικά. Με τον σύντροφό μου ήμασταν της ίδιας λογικής – είχαμε δυσκολευτεί με κάποια μονογαμικά κομμάτια, είχαμε πειραματιστεί και οι δυο μας στο παρελθόν με ανοιχτές σχέσεις και όταν γνωριστήκαμε και αποφασίσαμε να είμαστε μαζί σε σχέση, είπαμε να το πάμε εξ αρχής πολυσυντροφικά. Μαθαίνουμε ακόμα. Μέσα από τη σχέση μας, από την αλληλεπίδραση με άλλους και με πολύ διάβασμα.
Όλα αυτά δεν μου ήρθαν ως επιφοίτηση, αλλά μετά από πολλή δουλειά και ψυχοθεραπεία, καθώς ένιωθα ότι έπρεπε να ακολουθήσω μια σχεσιακή πεπατημένη που δεν μου ταίριαζε. Δεν μου άρεσε η ιδέα ότι αν δεν είχα σχέση σήμαινε ότι δεν είχα βρει τον δρόμο μου, όπως μου έχουν πει στο παρελθόν επειδή ήμουν σινγκλ γυναίκα. Δεν μου άρεσε η κτητικότητα ούτε η αποκλειστικότητα, αφού καταλάβαινα ότι μπορούσε να μου αρέσει ένας άνθρωπος και παράλληλα να θέλω να συνδεθώ και με άλλους. Πρώτα κατάλαβα ότι στην εποχή μας είναι κοινωνικά πιο αποδεκτό να έχω περισσότερους από έναν σεξουαλικούς συντρόφους, παρά να συνδέομαι σχεσιακά με πολλούς. Και κοινωνικά, όταν εγώ θα μοιραστώ το πλαίσιό μου, θα με ρωτήσουν αν είμαι εντάξει, σαν να μου το έχει επιβάλει κάπως ένας άντρας και ότι ως γυναίκα δεν το έχω επιλέξει. Ο κόσμος μπορεί να θεωρεί ότι η πολυσυντροφικότητα είναι ο εύκολος δρόμος, ότι δεν σε καλύπτει ένας άνθρωπος και επιλέγεις να έχεις πολλούς. Αν όμως συνδεθώ με παραπάνω από ένα άτομα, οφείλω να είμαι ειλικρινής και να έχω ενσυναίσθηση, για να καταλάβω πώς νιώθουν οι σύντροφοί μου, να το συζητήσουμε, να το δουλεύουμε μαζί και να καταρρίπτουμε πράγματα που υπάρχουν βαθιά μέσα μας, γιατί έτσι μεγαλώσαμε. Θέλει πολλή φροντίδα για τον εαυτό σου, για τον άνθρωπο με τον οποίο συνδέεσαι, αλλά και για τους μετασυντρόφους, προκειμένου να μην πληγώσεις και να μην πληγωθείς. Πρέπει να μειώσεις τον ανταγωνισμό, να μη θεωρείς ότι είσαι η καλύτερη επιλογή και ότι είναι ένας αγώνας που κερδίζεις έναντι κάποιου άλλου. Το πρώτο κομμάτι που με δυσκόλεψε ήταν η ζήλια. Χρειάζεται χρόνος, φροντίδα, κατανόηση, αλληλεγγύη και στοργή, αλλά είναι πολύ ωραίο όταν δουλεύεται. Πρέπει να σεβαστείς ότι υπάρχει και ένας άλλος άνθρωπος που μπορεί να είναι εξίσου όμορφος, ενδιαφέρων, να θέλει τη συντροφιά, τη φροντίδα, τη σεξουαλικότητα και να καταλάβεις ότι δεν κλέβει από σένα κάτι.
Συνήθως στην πολυσυντροφικότητα ξεκινάς με το «δεν θέλω να ξέρω» για τα άλλα άτομα, αλλά δεν νομίζω ότι είναι βιώσιμο, γιατί μετά υπάρχει κάτι που παραμένει κρυφό, οπότε λειτουργεί η φαντασία και μπορεί να ερμηνεύσεις επιπόλαια κάποιες καταστάσεις. Θεωρώ ότι βοηθάει πολύ να γνωρίζεσαι με τους μετασυντρόφους, χωρίς απαραίτητα να τους συμπαθείς ή να κάνεις παρέα. Προχθές, ας πούμε, εμείς πήγαμε πεζοπορία όλοι μαζί και περάσαμε ωραία. Στην αρχή υπάρχει ένα σφίξιμο, όταν καταλαβαίνεις ότι ο σύντροφός σου έχει στενοχωρηθεί ή χαρεί για ένα άλλο άτομο, όταν καταλαβαίνεις ότι νοιάζεται. Την πρώτη φορά που ο σύντροφός μου μοιράστηκε κάτι μαζί μου για την άλλη σχέση του, με έπιασε το στομάχι μου, αλλά τώρα μπορεί να ζητήσω εγώ να μάθω περισσότερα. Όταν φεύγουν οι πρώτοι παλμοί, είναι πολύ όμορφο να συζητάς με τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου εκείνη τη στιγμή για κάτι που σε προβληματίζει ή τη χαρά που έχεις και η οποία αφορά άλλο άτομο.
Στην Ελλάδα η πολυσυντροφικότητα είναι ταμπού – δεν μιλάμε για όργια, ούτε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα στην πρωταρχική σχέση μου και πάω να το καλύψω με έναν άλλο άνθρωπο. Μπορεί να έχουμε ρωγμές, μπορεί να έχουμε κενά ο καθένας μας, αλλά είμαστε ολόκληρα άτομα και συνδεόμαστε. Αξίζει να έχουμε κατά νου ότι οι γυναικοκτονίες συχνά συνδέονται με την κτητικότητα, οπότε θα πρέπει να βλέπουμε ποια είναι τα παρακλάδια της μονογαμίας. Δεν λέω ότι η πολυσυντροφικότητα είναι απάντηση σε όλα. Αν μπορεί, όμως, να περάσει ένα μήνυμα, είναι ότι δεν ανήκουμε σε κάποιον. Δεν ανήκω. Συνδέομαι.
«Η πολυσυντροφικότητα ήρθε ως λύση λυτρωτικά αφότου παντρευτήκαμε»
Πέτρος, 40 ετών παντρεμένος, πολυσυντροφικός cis straight άντρας
Με τη Μαρία, τη σύντροφό μου, είμαστε συνολικά είκοσι χρόνια σε σχέση, η οποία ξεκίνησε ως μονογαμική. Η πολυσυντροφικότητα προέκυψε ως πολιτική θέση πολύ φυσικά και στους δυο μας, επειδή είμαστε πολιτικά ενεργά άτομα και σκεφτόμασταν ότι δεν βγάζει νόημα η μονογαμία. Το πολιτικό ξεκίνησε από το έμφυλο, καθώς μελετούσαμε και οι δύο το κομμάτι του φεμινισμού ιστορικά και συνειδητοποιήσαμε ότι ένας άντρας θα πρέπει να κάνει υπερβάσεις που θα τον βγάλουν εντελώς από το comfort zone του, για να μπορεί να τοποθετείται με βάση τις αρχές του φεμινισμού μέσα στην ετεροκανονική σχέση. Είχαμε περάσει από όλα τα στάδια της ετεροκανονικής σχέσης και, έχοντας μεγαλώσει στην επαρχία και οι δύο, μας ακολουθούσαν όλα τα πατριαρχικά βάρη για πολλά χρόνια χωρίς να μπορούμε να δώσουμε την απάντηση. Ήταν πολύ καθαρό μέσα μας ότι το κομμάτι της κτητικότητας στη μονοσυντροφικότητα δεν μας εξέφραζε, οπότε το αμφισβητούσαμε, χωρίς όμως να μπορούμε να προβάλλουμε κάτι άλλο. Για εμάς, το αρχικό πρόσταγμα δεν ήταν να βρούμε έναν τρόπο να εξελίξουμε ή να «σώσουμε» τη σχέση μας, αλλά το ότι θέλαμε να αναλύσουμε οποιοδήποτε καταπιεστικό πλαίσιο και να δούμε τι άλλο μπορεί να λειτουργεί. Η πολυσυντροφικότητα ήρθε ως λύση λυτρωτικά και την πυροδότησε το ότι παντρευτήκαμε.
Έκανα πρόταση γάμου στη Μαρία, επειδή το πλαίσιο της οικογένειας από την οποία προέρχεται ήταν πιο αυστηρό. Παντρευτήκαμε παραδοσιακά σε εκκλησία, στο χωριό της νύφης, αλλά αυτό μας απελευθέρωσε. Η πολυσυντροφικότητα άρχισε να συζητιέται ως διεύρυνση του πλαισίου της μονοσυντροφικής σχέσης μας το 2013, όταν κλείναμε δέκα χρόνια, και εδραιώθηκε σε πιο καθαρή βάση την τελευταία επταετία, εφόσον συμφωνήθηκε αμοιβαία μεταξύ μας. Προέκυψαν πιο μόνιμες σχέσεις και για τους δυο μας τα τελευταία τέσσερα χρόνια – η Μαρία αυτοπροσδιορίζεται και ως non-binary, ενώ εγώ είμαι cis straight άντρας. Μπήκαμε πολύ ανοιχτά σε αυτή τη διαδικασία, ωστόσο δεν καταφέραμε ποτέ να απεγκλωβιστούμε από την ιεραρχική δομή της πολυσυντροφικής μας σχέσης, είναι ένας περιορισμός που τον αποδεχτήκαμε σιωπηλά. Έχουν υπάρξει περίοδοι που υπήρχαν και τρίτα και τέταρτα άτομα χωρίς να υπάρχει σταθερότητα πέρα από τις δύο βασικές, την πρωταρχική και τη δευτερεύουσα σχέση, αλλά πλέον εγώ έχω πολύ περιορισμένη διαθεσιμότητα χρονικά, οπότε δεν προκύπτει εύκολα κάτι παραπάνω. Προφανώς περάσαμε από τα αρχικά στάδια της άρνησης να γνωρίσουμε τα άτομα με τα οποία συνδεόμασταν ερωτικά, αλλά αυτό ξεπεράστηκε, καθώς τα πρώτα τρία χρόνια επενδύθηκαν στο να νιώσουμε ασφάλεια και, εφόσον αυτό συνεχίζεται να στηρίζεται στον σεβασμό και στην ειλικρίνεια, λειτουργεί πάρα πολύ ομαλά το να γνωρίζουμε τους μετασυντρόφους.
Έχει συζητηθεί το ενδεχόμενο να κάνουμε παιδιά, αλλά όχι για τη δημιουργία μιας οικογένειας πυρηνικού τύπου. Έχουμε κουβεντιάσει με τα άτομα με τα οποία έχουμε πιο σταθερές επαφές για μια μορφή οικογένειας όπου τα παιδιά θα αναθρέφονται από κοινού, εμάς δεν μας απασχολεί αν θα υπάρξει σαφής διαχωρισμός του parenting. Όλοι οι φίλοι μας γνωρίζουν τη συνθήκη και τους συντρόφους μας, πολύ φοβάμαι όμως πως, ακόμα και οι παρέες που απέκτησα κατά τη μονοσυντροφική μου σχέση και υπάρχει αγάπη χρόνων μεταξύ μας, μέχρι και σήμερα σοκάρονται και δυσκολεύονται πολύ αν συζητήσω μαζί τους για έναν χωρισμό της Μαρίας, για παράδειγμα. Στις οικογένειές μας δεν το έχουμε επικοινωνήσει, γιατί δεν τους έχουμε συμπεριλάβει με κανέναν τρόπο στις ερωτικές ζωές μας. Σε έναν μεγάλο βαθμό είναι και θέμα προνομίου, γιατί είχαμε τη δυνατότητα να σπουδάσουμε, να εκτεθούμε σε διαφορετικές παραστάσεις και διαβάσματα, και ήμασταν και οι δύο σε θεραπεία για καιρό – δεν φαντάζομαι πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να το είχαμε διαχειριστεί αυτό.
«Οι άνθρωποι δεν είμαστε μισά που ψάχνουν το άλλο μισό τους»
Μαργαριτάρι Παραδείση, πολυσυντροφικό non-binary
Δημιούργησα το κόμικ It’s not that complicated για την πολυσυντροφικότητα ως κομμάτι της πτυχιακής μου εργασίας στο Communiaction Design στη Γερμανία. Το κόμικ είχε δέκα πολυσυντροφικούς χαρακτήρες, βασισμένους σε ένα μεγάλο ερωτηματολόγιο που έφτιαξα και έστειλα σε όσο κόσμο ήξερα, αλλά και διαδικτυακά μέσω ακτιβιστικών ομάδων παγκοσμίως. Οι ερωτήσεις ήταν για εμπειρίες και σχέσεις πολυσυντροφικότητας, αν έχουμε κατοχυρωμένα δικαιώματα, αν δεχόμαστε αποκλεισμούς, τι θα θέλαμε σε κοινωνικό και νομοθετικό επίπεδο και συνολικά απάντησαν 299 άτομα.
Θυμάμαι κάποια στιγμή να συνειδητοποιώ ότι σε όλη την ενήλικη ζωή μου έκανα μόνο μία ετερόφυλη cis straight σχέση, η μοναδική που ήταν σημαντικό να είναι μονογαμική, για τον σύντροφό μου. Η σχέση ήταν εξ αποστάσεως και είχα προβληματιστεί, γιατί οι άνθρωποι θέλουμε εγγύτητα, ζεστασιά και τρυφερότητα και όταν δεν μένουμε κοντά ώστε να μπορούμε να δίνουμε ο ένας στον άλλο αυτό που επιθυμούμε, τότε ίσως πρέπει να σκεφτούμε εναλλακτικές. Ξεκίνησα μια συζήτηση με πολλή αγάπη, αλλά δεν υπήρξε ενθουσιώδης αποδοχή από τον σύντροφό μου. Έτσι άρχισα να αναζητώ και να ενημερώνομαι για άλλους τρόπους και είδα ότι μπορεί κανείς εντέλει να αναζητήσει τον σχεσιακό προσανατολισμό και να τον ορίσει ανάλογα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες του.
Για πολυσυντροφικότητα μιλάμε όταν υπάρχει ειλικρίνεια, διαφάνεια, συναίνεση, ισοτιμία, μακροχρόνιος σχεσιακός προσανατολισμός, προθυμία για συμβιβασμό και πολλή επικοινωνία. Με την πάροδο των χρόνων έχουν αλλάξει οι πολυσυντροφικές σχέσεις μου – παλιότερα έκανα σχέσεις με άτομα όλων των φύλων, πλέον μεγάλωσα, είμαι γκέι και βρίσκομαι να κάνω σχέσεις και να ενδιαφέρομαι για άλλα non-binary άτομα. Συνήθως είχα δύο πολυσυντροφικές σχέσεις, παράλληλα, και επειδή τείνω να φέρνω μαζί τους ανθρώπους που αγαπώ, ήταν ζεστές και οι σχέσεις μεταξύ των μετασυντρόφων. Είχα βρεθεί και σε τριαδικές σχέσεις, αλλά ήμασταν σε τρεις διαφορετικές χώρες και υπήρχαν πρακτικές δυσκολίες.
Εδώ και τριάμισι χρόνια είμαι σε μια σταθερή σχέση με έναν άνθρωπο, ασχολούμαι με τα κόμικς και τις ταινίες μου, έχω και τη βασική μου δουλειά και μου έχει γίνει σαφές πόση διαθεσιμότητα έχω συναισθηματικά, χρονικά και εγκεφαλικά. Όταν συνάπτουμε σχέσεις, καλό είναι να είμαστε συνειδητοποιημένοι και να εξετάζουμε και αν όντως ταιριάζουμε. Αυτό είναι ένα πλεονέκτημα της πολυσυντροφικότητας – όταν έχεις ήδη μία ή περισσότερες σταθερές σχέσεις, δεν θέλεις να κάνεις εκπτώσεις στα θέλω και στις ανάγκες σου, οπότε μπορείς να γίνεις ιδιαίτερα επιλεκτικός. Αν αφήσουμε πίσω την παρανόηση ότι οι άνθρωποι είμαστε μισά που ψάχνουν το άλλο μισό τους, ας θεωρήσουμε ότι ένας άνθρωπος μοιράζεται το ολόκληρο είναι του, έτσι προσεγγίζουμε και το σκεπτικό ότι οι άνθρωποι είμαστε πολύπλευρα όντα. Δεν μπορούμε να περιμένουμε από έναν και μοναδικό άνθρωπο να καλύψει όλες τις επιθυμίες και όλες τις ανάγκες μας, αλλιώς θα είχαμε μόνο φίλους ή μόνο την οικογένεια από την οποία προερχόμαστε ή μόνο ερωτικούς συντρόφους. Οι άνθρωποι που ζουν πολυσυντροφικά καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα, ότι διαφορετικά κομμάτια τους βρίσκουν ανταπόκριση και μπορούν και ανθίζουν.
Εννοείται ότι μου έχει βγει ζήλια. Ο περισσότερος κόσμος δεν νιώθει περήφανος για τη ζήλια, αλλά, όπως και όλα τα συναισθήματα, έχει κάτι να σου πει. Όταν βρεθώ να ζηλεύω, για παράδειγμα, συνήθως συνειδητοποιώ ότι έχω κάποια ανασφάλεια και αν είμαι σε μια καλά δομημένη και ασφαλή σχέση με καλή επικοινωνία, τελικά μόνο σε καλό βγαίνει και έρχομαι και πιο κοντά με τον σύντροφό μου. Όντας queer και non-binary, πάντα πρέπει να «διαβάσω» τις καταστάσεις για το πού θα μιλήσω. Θα ήθελα να μιλάω ανοιχτά στους πάντες για την πολυσυντροφικότητά μου, αλλά αν υπάρχει κίνδυνος να μου δημιουργήσει μειονέκτημα, τότε κοιτάζω πρώτα να είμαι καλά. Δεν θεωρώ και δουλειά μου να εκπαιδεύσω τους άλλους, το έχω κάνει για πολύ καιρό και κουράστηκα. Ως πολυσυντροφικό άτομο, θα ήθελα να μην είμαι πολίτης δεύτερης κατηγορίας, να μην υπάρχουν διακρίσεις στο θέμα της στέγασης, σε θέματα υιοθεσίας, υγείας, πρόνοιας και ασφάλισης, όπως στο ποιος μπορεί να επισκεφτεί έναν άρρωστο ή να πάρει αποφάσεις για τη ζωή ενός μελλοθάνατου συντρόφου. Ως κατακλείδα θα έλεγα ότι το ερώτημα δεν θα έπρεπε να είναι αν η πολυσυντροφικότητα είναι καλύτερη από τη μονογαμία, αλλά το πώς μπορούμε να ζούμε αυθεντικά ευτυχισμένα και πόσες δυνατότητες μας δίνονται να ασκήσουμε κριτική σε θέματα που θεωρούνται δεδομένα, για να έχουμε την ελευθερία να ζούμε όπως θέλουμε.