«Φαντάσου, αφού εγώ μπορώ να αγοράσω έργα τέχνης, πόσοι άλλοι μπορούν επίσης», έλεγε ο Νίκος Αλεξίου σε μια συνέντευξή του το 2007, στο απόγειο της καλλιτεχνικής του αναγνώρισης. Ήταν η χρονιά που, μεταξύ 13 ισχυρών υποψηφιοτήτων, είχε επιλεγεί για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας με το Τέλος, μια σπονδυλωτή βιντεοεγκατάσταση που αντλούσε έμπνευση από τη μακρόχρονη επαφή του με το Άγιον Όρος και τα επιδαπέδια ψηφιδωτά των ναών.
Ο σημαντικός εικαστικός καλλιτέχνης με την αφαιρετική ματιά, ο συνεργάτης του Δημήτρη Παπαϊωάννου από την εποχή της Ομάδας Εδάφους, ο ήπιων τόνων διανοούμενος ήταν ταυτόχρονα και μανιώδης συλλέκτης. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι η συλλογή του από 236 έργα τέχνης, προερχόμενα από 84 Έλληνες και ξένους δημιουργούς, δεν προέκυψε από ανταλλαγές με δικά του έργα – μια διαδεδομένη πρακτική μεταξύ καλλιτεχνών.
Αντίθετα, ο Αλεξίου αγόραζε τα έργα που του άρεσαν, καταβάλλοντας το πλήρες εμπορικό τους αντίτιμο. Στη συλλογή του, την οποία λίγους μήνες πριν πεθάνει, σε ηλικία μόλις 51 ετών, δώρισε στο Μουσείο Μπενάκη όπου και εκτίθεται έως τις 26/05, περιλαμβάνονται έργα καλλιτεχνών όπως οι Αλέξης Ακριθάκης, Κωστής Βελώνης, Δάφνη Κωστοπούλου, Μανόλης Χάρος αλλά και ο Γιαννούλης Χαλεπάς.
Έως 26/05, Μουσείο Μπενάκη, Πειραιώς 138, benaki.org