Ωραίοι μεζέδες, καλές τιμές, περάσαμε ένα μεσημέρι ράθυμο, νόστιμο, κάτω από τη δροσερή σκιά των δέντρων της πλατείας Αγίων Θεοδώρων. Το σέρβις ήταν λίγο σαστισμένο (πετύχαμε νέο συνεργάτη που θέλει χρόνο) και ο συντονισμός με την κουζίνα κάπως χαλαρός (ήταν το ζενίθ του μεσημβρινού σέρβις), όμως άπαντες ευγενείς και με την καλή διάθεση της παρέας όλα πήγαν περίφημα.
Ένα ωραίο αθηναϊκό μεσημέρι με μεζέδες με ελληνική ψυχή, σχεδιασμένους από έναν σεφ που έχει βαθύ μεράκι για την αγροτική κουζίνα της Ελλάδας και της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Κύπρου, από τους πρώτους που έσκυψαν με πηγαίο νοιάξιμο πάνω από τα παραδοσιακά μας πράγματα, με ερευνητική αγάπη και φιλοσοφική σκέψη. Πολύ πριν το τοπικό γίνει μόδα, πριν μπει και η βιωσιμότητα και το farm to table στο κόλπο. Από έναν σεφ που ήταν από νωρίς επίσης συντονισμένος με την παγκόσμια περπατησιά, μεταβολίζοντας με συγκριτικό στομάχι τις κουζίνες του κόσμου και την έκφρασή τους στη δημόσια εστίαση. Ο λόγος για τον Πέσκια (φωτογραφία), που του χρωστάμε πολλά, γιατί έχει φωτίσει δρόμους στην κουζίνα μας και στην εστίαση όσο λίγοι στην ταλαίπωρη γαστρονομικά χώρα μας.
Στον Dopios, οι κοφτεροί μεζέδες του: σαρδέλα παντρεμένη λαδορίγανη, ρεγκοσαλάτα (κρέμα) με ρεγκοσαλάτα (ψιλοκομμένη), γίγαντες με χούμους από γίγαντες στο ίδιο πιάτο, με ωραία αρτύματα ελληνικά και ασιατικά, ton sur ton αυτά τα δύο πιάτα, κεφτέδες κλασικοί, πατάτες τηγανητές, γαρίδες ποπ κορν (μπουκίτσες με κομμάτια γαρίδας σε χυλό), μαραθόπιτες με κρέμα αβοκάντο, αλμύρα ζεματιστή με ελληνογιαπωνέζικο λαδολέμονο, μπακαλιαροκεφτέδες σαν μπραντάδα σφαιροποιημένη. Βρήκαμε ωραία και τα γλυκά: το «γιαούρτι με γλυκό κουταλιού», που είναι μια ωραία, αφράτη και δροσερή μους γιαουρτιού, τις υγρές καριόκες, που είναι σαν τις κλασικές στην όψη, όμως με ρευστό περιεχόμενο, και η ψευτομπουγάτσα μέσα σε τραγανές ινδικές μπάλες ζύμης. Ελληνικός οίνος και αποστάγματα, μια συμπαθητική λίστα με λογική τιμολόγηση, που έχει αρκετούς δρόμους να ακολουθήσεις. Το μαγαζί γεμίζει δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές την ημέρα, και από κρατήσεις, αλλά και από τουρίστες και περαστικούς. Ένα ωραίο, σημερινό, λαϊκό μαγαζί, και ιδίως τέτοια δεν έχουμε πολλά στην Αθήνα.
Πέσκια συνέχεια: Ένα βήμα από τον Dopios, στη γωνία του πεζόδρομου της Σκουλενίου με την Πραξιτέλους, εκεί όπου βρισκόταν το Μadame Fu Man Chu, ανοίγει αυτές τις μέρες το σουβλατζίδικό του ο Πέσκιας, σε συνεργασία με την οικογένεια Πιτσιλή, την επιχειρηματική φαμίλια της εστίασης με την οποία συνοδοιπορεί χρόνια. Σουβλάκια και γύρος στα κάρβουνα (!), ντοματοκρεμμυδομαϊντανά και λίγες μελετημένες σάλτσες. Ακούγονται απλά και έξοχα, και ανυπομονώ. Το σουβλατζίδικο έχει το τέλειο όνομα «Κάψα».
Σκάνδαλο: 3,5 ευρώ η θαυμάσια σεράνο που έχει βγάλει λίγους μήνες τώρα το La Maison στην Καλλιθέα. Όσοι πιστοί των ρετρό γλυκισμάτων σπεύσατε. «Χαλάει» την πιάτσα του καλού γλυκού ο σεφ πατρόν Θανάσης Τσαγκλιώτης, φτιάχνοντας εξαιρετικής ποιότητας «λαϊκά» γλυκά, ό,τι δηλαδή λαχταράμε, με φινέτσα και σε κανονικές –επιτέλους!– τιμές. Ούτε γουρουνιές ούτε απλησίαστες ναρκισσιστικές ασυναρτησίες που στόχο έχουν να γουστάρει προεχόντως ο καλλιτέχνης και δευτερευόντως το κοινό. Και το κυριότερο: με κανονικές πρώτες ύλες –βούτυρο, κρέμα γάλακτος, αυγά κ.λπ.–, όχι από κουβάδες. Φρέσκα και μοσχομύριστα, chapeau chef!
Dopios, Σκουλενίου 1, Αθήνα, τηλ. 210-3310049.
Ανοιχτά κάθε μέρα από το μεσημέρι.
La Maison, Δημοσθένους 149, Καλλιθέα.
