Mια καλλονή σιγοπίνει ένα κοκτέιλ, ένα ζεύγος παντρεύεται με φόντο μια ειδυλλιακή παραλία, ένας μυώδης τύπος κάνει snorkelling σε διάφανα νερά, δύο ξέγνοιαστοι καβαλάρηδες κάνουν ιππασία σε μια αχανή αμμουδιά και άλλα δελεαστικά συμβαίνουν στο εισαγωγικό βίντεο του επίσημου τουριστικού site της νήσου Aνγκουίλα, βρετανικού υπερπόντιου εδάφους, που έχει εξελιχθεί σε έναν από τους πιο ποιοτικούς τουριστικούς προορισμούς της Καραϊβικής. «Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο», θα μου πείτε, «για Ανγκουίλες είμαστε τώρα;» Όχι, δεν είμαστε, ούτε τη μνημονεύω για να διασκεδάσω κάποιο αίσθημα φυγής. Τη μνημόνευσαν οι New York Times σε ένα άρθρο με θέμα τις «ταξιδιωτικές φούσκες», τις «αερογέφυρες», τους «διαδρόμους», τις διμερείς συμφωνίες και όλες τις άλλες τοπικές ή περιφερειακές προσπάθειες επανεκκίνησης του τουρισμού που απέτυχαν.
Η Ανγκουίλα, που λέτε, τα έχει πάει μια χαρά απέναντι στην πανδημία, με μόνο τρία κρούσματα (σε σύνολο πληθυσμού 15.000), που αποθεραπεύτηκαν στα τέλη του περασμένου Απρίλη και έκτοτε… μηδέν. Κι όταν ήρθε η ώρα να ξανανοίξει τα σύνορά της σε ξένους επισκέπτες, τους το έκανε όσο πιο δύσκολο γίνεται, ώστε να μη διακινδυνεύσει τυχόν υποτροπή. Πρώτα καλούνται να συμπληρώσουν μια αίτηση επίσκεψης, που περιλαμβάνει όχι μόνο τα προφανή ερωτήματα («πού ταξιδέψατε τις τελευταίες έξι εβδομάδες και γιατί;», «είχατε επαφή με κρούσμα τις τελευταίες 14 ημέρες;»), αλλά και τα λιγότερο προφανή («παρέστητε σε γιορτή ή άλλη δημόσια εκδήλωση τις τελευταίες 14 ημέρες;») Ταυτόχρονα, πρέπει να αγοράσουν πλήρη ασφάλιση υγείας, που καλύπτει έξοδα νοσηλείας ή ακόμα και αεροδιακομιδής στην περίπτωση που νοσήσουν. Εφόσον λάβουν την άδεια να ταξιδέψουν, πρέπει να περάσουν από μοριακό τεστ τρεις έως πέντε ημέρες πριν από την αναχώρησή τους, αλλά και από δεύτερο τεστ με το που πατήσουν το πόδι τους στο νησί, και ακολούθως να μπουν σε καραντίνα για δέκα ημέρες, να περάσουν και από τρίτο τεστ και, εφόσον είναι και αυτό αρνητικό, είναι ελεύθεροι να χαρούν τις διακοπές τους στον παράδεισο.
Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο κορωνοϊός γελά, αλλά θα στοιχημάτιζα ότι η Ανγκουίλα δεν θα δει την ευθεία γραμμή των κρουσμάτων της να γίνεται ανοδική καμπύλη. Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι συγκρίσιμη με δικό μας νησί – την ευνοούν η γεωγραφία, το σύστημα διοίκησης, η διάρθρωση της οικονομίας της, ακόμα και τα μεγέθη της, π.χ. έκταση αντίστοιχη της Μυκόνου, αλλά μόλις 5% των αφίξεων τουριστών, «σκάρτες» 100.000 το 2019. Η περίπτωσή της είναι ενδεικτική του πόσο ξαφνικά μεγάλωσε ο κόσμος μας και του πόσο πολύπλοκα γίνονται εφεξής τα εξωτικά ταξίδια που μέχρι πρότινος επιτρεπόταν, τουλάχιστον, να ονειρευόμαστε.