Γεννήθηκε στη Βιέννη, σπούδασε –μεταξύ άλλων– Βυζαντινολογία και Νεοελληνική Φιλολογία και σήμερα ζει μεταξύ Βερολίνου και Λέιντεν. Εκτός από συγγραφέας, είναι και μεταφράστρια λογοτεχνίας. Οπότε η πρώτη, προφανής ερώτηση είναι κατά πόσο ένας άνθρωπος μπορεί να ταξιδέψει μέσω της γλώσσας. «Ασφαλώς. Ως μεταφράστρια ταξιδεύω καθημερινά από γλώσσα σε γλώσσα και κατ’ αυτόν τον τρόπο από χώρα σε χώρα. Αυτά είναι τα φιλικότερα προς το περιβάλλον, τα οικονομικότερα ταξίδια στον κόσμο. Όταν ξαφνικά ακούω ελληνικά στο Βερολίνο, συναισθηματικά μεταφέρομαι χιλιόμετρα μακριά, και μάλιστα αστραπιαία». Η Μιχαέλα Πρίντσινγκερ ανήκει στη μεγάλη κατηγορία των Ευρωπαίων που έχουν αναπτύξει σχέση ζωής με την Ελλάδα. Πρωτοήρθε στη χώρα μας το 1979, με μια μάλλον αστεία αφορμή. «Ο πατέρας μου έχει ουγγρικές ρίζες και η εμφάνισή του έχει κάτι το νοτιοευρωπαϊκό. Όταν ήταν νέος, είχε μαύρα, σπαστά μαλλιά», τα οποία θαύμαζε η κομμώτριά του, με αποτέλεσμα «να της πουλήσει το παραμύθι ότι κατάγεται, τάχα, από τη Θεσσαλονίκη». Και όμως, αυτό το παραμύθι ήταν ο σπόρος που οδήγησε στο πρώτο οικογενειακό ταξίδι στην Ελλάδα.
Από τότε η Μιχαέλα έχει έρθει πάμπολλες φορές στη χώρα μας. Έχει κάνει ταξίδια στον ελληνικό βορρά που την οδήγησαν «σε διάφορους τόπους της σλαβομακεδονικής μειονότητας στα τότε γιουγκοσλαβικά σύνορα», έχει αγαπήσει «το ασυνήθιστο και ακατέργαστο» ελληνικό τοπίο, όπως τα ηπειρώτικα βουνά, αντί «του λειασμένου και εμπορικού», όπως είναι η Μύκονος ή η Σαντορίνη. Η μεγάλη της αγάπη ήταν επί χρόνια η Κρήτη (μάλιστα το 2006 κυκλοφόρησε και ο λογοτεχνικός ταξιδιωτικός οδηγός της για το νησί, «Kreta-Ein Reisebegleiter», από τις εκδόσεις Insel Verlag) και ειδικά ο παραθαλάσσιος οικισμός Λέντας, στον Νομό Ηρακλείου. Λέμε συχνά ότι ο καλός προορισμός φτιάχνεται από τους καλούς ανθρώπους. Στην περίπτωση του Λέντα, ο άνθρωπος αυτός ήταν η σπιτονοικοκυρά της Μιχαέλα, η Μαρία, που πάντα άφηνε «ένα πεσκέσι στο τραπέζι, δύο ντομάτες, ένα πεπόνι, λεμόνια. Μου έρχεται στον νου ένα νησί στη βόρεια Γερμανία, όπου σε κοιτούν σαν φάντασμα αν τυχόν παρακαλέσεις τον σπιτονοικοκύρη να σου δώσει φρέσκα αυγά από το κοτέτσι. Αυτή η φιλοξενία είναι που συγκινεί βαθιά τους Γερμανούς ταξιδιώτες».
Η ζύμωση με την Ελλάδα είχε ως αποτέλεσμα να γεννηθεί στη Μιχαέλα η ιδέα ενός δίγλωσσου πόρταλ «ελληνογερμανικών συναντήσεων». Πρόκειται για το diablog.eu, το οποίο δημιουργήθηκε το 2014 σε συνεργασία με μια ομάδα μεταφραστών και μεταφραστριών. «Είχαμε την αίσθηση ότι η σύγχρονη ελληνική πολιτιστική παραγωγή δεν έχει δικό της λόμπι και θελήσαμε να φτιάξουμε μια δίγλωσση ψηφιακή πύλη, η οποία ουσιαστικά είναι ένα διαρκές πηγαινέλα μεταξύ του ελληνόφωνου και του γερμανόφωνου χώρου. Επτά χρόνια τώρα, γράφουμε για εικαστικές τέχνες, μουσική, θέατρο, χορό και λογοτεχνία, και επιπλέον υπάρχουν και ρεπορτάζ τα οποία εμβαθύνουν περισσότερο από ό,τι η συνήθης ταξιδιωτική δημοσιογραφία». Κι αν κανείς νομίζει ότι είναι μικρή υπόθεση να υπάρχει μια ενεργή πλατφόρμα που συνδέει τους ανθρώπους διαφορετικών πολιτισμών, κάνει λάθος. Πέρα από το ότι επιτρέπει να έρθουμε πιο κοντά ο ένας στην κουλτούρα του άλλου (π.χ., εμείς να διαβάσουμε για τα χριστουγεννιάτικα γλυκά της Βιέννης κι εκείνοι για την ελληνική τραχανόπιτα), βοηθάει τους ανθρώπους να συναντηθούν με τρόπους αναπάντεχους. «Μεγάλη ανταπόκριση είχε, π.χ., το άρθρο ενός συγγραφέα ο οποίος έψαχνε στην Πελοπόννησο να βρει τα ίχνη του παππού του, αγνοούμενου του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, τα οποία μπόρεσε τελικά να εντοπίσει με τη βοήθεια ενός ιστορικού της περιοχής». Κόμβος ελληνογερμανικών συναντήσεων όνομα και πράγμα.
Οι απαντήσεις της κ. Μιχαέλα Πρίντσινγκερ μεταφράστηκαν από τα γερμανικά από την κ. Μαριάννα Χάλαρη.