Χτισμένος τον 12ο αιώνα σε στρατηγικό σημείο, ώστε να εποπτεύει τα κτήματα της περιοχής, πιθανής ιδιοκτησίας της φράγκικης οικογένειας Δελαρός ή κάποιου υποτελούς της, ο μεσαιωνικός Πύργος της Οινόης είναι η αφετηρία μιας όμορφης πεζοπορικής, κυκλικής διαδρομής που αγκαλιάζει το φράγμα του Μαραθώνα. Στο δροσερό φαράγγι της Οινόης, με τις λιμνούλες, τα πλατάνια και την υδρόβια βλάστηση, τρεις ενήλικες, τρία παιδιά κι ένας σκύλος χαράξαμε κυριακάτικη πορεία. Ξεσκουριάσαμε και ανασάναμε μετά από εβδομάδες ολόκληρες που γυρίζαμε γύρω από την ουρά μας. Ανεμπόδιστος ορίζοντας, ανοιξιάτικα χρώματα, μια επίφαση ελευθερίας.
Φτάνοντας στην πίσω πλευρά του φράγματος, η περιέργεια μας έκανε να αψηφήσουμε τη σήμανση. Αναζητήσαμε πέρασμα μέσα από ένα άνοιγμα της περίφραξης και προχωρήσαμε. Πυκνή βλάστηση, εγκαταλελειμμένα φυλάκια μιας άλλης εποχής και στο βάθος ένα μικρό λευκό κτίσμα που παραπέμπει σε αρχαιοελληνικό ναό. Ακριβές αντίγραφο του Θησαυρού που έχτισαν οι Αθηναίοι στους Δελφούς μετά τη νίκη τους στη Μάχη του Μαραθώνα, οικοδομήθηκε το 1931, με την ολοκλήρωση των έργων ύδρευσης της Αθήνας, επισφραγίζοντας την έναρξη ενός νέου κεφαλαίου στην ιστορία της. Ο συμβολισμός ήταν προφανής: η λειψυδρία που για χρόνια ταλαιπωρούσε την πόλη θα ανήκε πια στο παρελθόν. Λύσαμε το λουρί του τετράποδου φίλου μας. Μόλις μερικά λεπτά κράτησε το κρυφτό ανάμεσα στα δέντρα με θέα τις βαθμίδες από πεντελικό μάρμαρο. Μια φωνή από ψηλά –του φύλακα του χώρου πιθανόν– μας ζήτησε να απομακρυνθούμε αμέσως από το υπέροχο μέρος που είχε προλάβει για λίγο να γίνει ο δικός μας θησαυρός.
Επιστρέφοντας και «σκαλίζοντας», έμαθα πως κάποια στιγμή στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν είχε πέσει στο τραπέζι η ιδέα για τη δημιουργία από την ΕΥΔΑΠ ενός θεματικού πάρκου νερού με εκπαιδευτικό χαρακτήρα σε αυτόν ακριβώς τον χώρο, η οποία ωστόσο ποτέ δεν προχώρησε. Πόσα πολλά και ωραία πράγματα θα μπορούσαμε να δούμε να συμβαίνουν εδώ, αν αξιοποιούνταν η σπουδαία δυναμική του μέρους: φύση, μνήμη, πολιτισμός, ιστορίες μιας Αττικής που δεν γνωρίζουμε και που αξίζει να της επιτρέψουμε να μας συστηθεί από την αρχή. Μια σκέψη και μια ευχή για την επόμενη μέρα.