H ζωή έχει καμιά φορά περίεργες συμπτώσεις. Η οικογένεια Εφραίμογλου έλκει την καταγωγή της από τη Σπάρτη της Πισιδίας στη Μικρά Ασία, στη σημερινή γεωγραφική περιφέρεια της Αττάλειας. Τα μέλη της εκπατρίστηκαν μετά την Καταστροφή του 1922. Ερχόμενα στην Ελλάδα, δεν κατάφεραν μόνο να ορθοποδήσουν, αλλά και να μεγαλουργήσουν. Τα ονόματα των Λάκη (Λάζαρου) και Μηνά Εφραίμογλου συνδέθηκαν με την Εριουργία 3Α και άλλες επιτυχημένες οικονομικές δραστηριότητες. Πολλές δεκαετίες μετά τη βίαιη αναχώρηση από την πατρογονική γη, η Μαρίνα Εφραίμογλου, θυγατέρα του Μηνά, δημιούργησε το Euphoria Retreat στον Μυστρά της δικής μας Σπάρτης. Η ομορφιά αυτού του τόπου της Πελοποννήσου αλλά και η ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση των Λακώνων ήταν που τελικά έκαναν την επιλογή μοναδική.
Και κάπως έτσι, ειδικά αν πιστεύει κανείς στη μεταφυσική ενέργεια ορισμένων πραγμάτων, όπως η ίδια η Μαρίνα Εφραίμογλου, το τραύμα του ξεριζωμού βρήκε την επούλωσή του σε μια νέα αρχή, η οποία μάλιστα έχει να κάνει με την ίαση. Το Euphoria Retreat είναι ένα σύγχρονο Ασκληπιείο που καλλιεργεί την ισορροπημένη σχέση ανάμεσα στο πνεύμα και το σώμα, συνδυάζοντας τα διδάγματα της αρχαίας Ελλάδας με την εφαρμοσμένη κινεζική ιατρική. Πίσω από την ίδρυσή του κρύβεται ολόκληρη η προσωπική διαδρομή της Μαρίνας Εφραίμογλου με δικές της πνευματικές και ψυχικές αναζητήσεις, που εν τέλει καρποφόρησαν και πήραν αυτή τη μορφή: «Η περιέργεια, το ανοιχτό μυαλό, η διάθεση να μαθαίνεις και να δημιουργείς είναι αξίες που διδάχτηκα από την ίδια μου την οικογένεια, αλλά με απασχόλησαν πολύ μέσα στη δική μου ζωή. Πιστεύω ότι είναι και μικρασιατικά χαρακτηριστικά αυτά, μαζί με τον έντονο πατριωτισμό. Μεγάλωσα με μια πίστη στην πατρίδα και στα εξαιρετικά πράγματα που έχουμε να δώσουμε στους άλλους», υπογραμμίζει.
Η αλήθεια είναι ότι η πανδημία μάς έκανε να χάσουμε λίγο τον ορίζοντα. Εντούτοις η επιχειρηματίας δηλώνει αισιόδοξη: «Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να πάει πολύ μπροστά για τα επόμενα 20-30 χρόνια. Δεν διαθέτει την υποδομή να γίνει μια μεγάλη οικονομική ή στρατιωτική δύναμη. Αυτό που πάντα την έκανε να ξεχωρίζει ήταν η πρωτοπορία της σκέψης, η θετική ατομικότητα –όπως λ.χ. τη συναντάμε με τη μορφή του φιλότιμου– και ο ουμανισμός που διακατέχει παραδοσιακά τους Έλληνες. Ο άνθρωπος πάντα μετρά πάνω από όλα στη χώρα μας. Θυμηθείτε τον Τσιόδρα πόσο συγκινημένος αλλά και συγκινητικός ήταν όταν βγήκε και μίλησε για τους ηλικιωμένους και την ανάγκη της προστασίας τους ως προτεραιότητα για την κοινωνία μας. Στην Αμερική θα ήταν δύσκολο να ακουστούν αυτά τα λόγια και με την ίδια συναισθηματική φόρτιση. Υπάρχουν αρετές λοιπόν που κάνουν τη χώρα μας μοναδική».
Και συνεχίζει: «Νομίζω ότι τόσο η πανδημία όσο και η οικονομική κρίση που δοκίμασαν τις αντοχές μας, έβγαλαν στην επιφάνεια μια επιστροφή στις αξίες αυτές. Δεν τις είχαμε χάσει, αλλά ενδεχομένως τις είχαμε υποτιμήσει στην εποχή της ευμάρειας. Τρέχαμε περισσότερο πίσω από το χρήμα, την εξέλιξη, κυνηγούσαμε περισσότερο δυτικά πρότυπα. Οι δυσκολίες μάς έκαναν να ξαναδούμε πόσο στο κέντρο της ύπαρξής μας είναι ο άνθρωπος και πώς η αυθεντικότητα και η ζεστασιά που έχουν οι Έλληνες στις σχέσεις τους είναι ανεκτίμητες. Αυτό είναι η ταυτότητά μας και θεωρώ ότι αντικατοπτρίζεται και στη φιλοξενία μας. Όσοι έρχονται και ξαναέρχονται στην Ελλάδα δεν το κάνουν μόνο για το τοπίο και τον πολιτισμό, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο τους υποδεχόμαστε».
«Το λέω αυτό έχοντας προσωπική πείρα. Όταν σχεδίαζα να φτιάξω το spa στον Μυστρά, όλοι μου επαινούσαν την τοποθεσία και τόνιζαν: “Τι θα κάνεις με το προσωπικό όμως; Οι Λάκωνες είναι δύσκολοι άνθρωποι”. Αυτό το άκουγα ακόμα και από κατοίκους της περιοχής. Ε, λοιπόν, πρέπει να σας πω ότι δικαιώθηκα πλήρως για την επιλογή μου να προσλάβω ντόπιους εργαζομένους στη συντριπτική πλειονότητα. Εξετίμησαν το γεγονός ότι επενδύσαμε σε αυτούς, μοιράστηκαν το όραμα που είχαμε και ανταπέδωσαν στο ακέραιο. Όχι μόνο σε εμένα, αλλά και στους πελάτες», επισημαίνει.
«Οι σερβιτόροι, οι κοπέλες που εργάζονται στην καθαριότητα, εκείνοι που είναι στη φύλαξη αισθάνονται υπερήφανοι για τη δουλειά, για τον τόπο τους, για την επιχείρηση. Και αυτό αντανακλάται και στη συμπεριφορά τους προς τους ξένους. Θα κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να προσφέρουν το καλύτερο, είναι θέμα τιμής για τους ίδιους. Αντιθέτως, έχω επισκεφθεί spa σε άλλες χώρες με εξαιρετικό επίπεδο περιποίησης, όπου όμως το προσωπικό έχει ένα είδος δουλικότητας. Στις έρευνες που έχει πραγματοποιήσει η Condé Nast για τους λόγους που κάνουν τους τουρίστες να επισκέπτονται μια χώρα, στην περίπτωση της Ελλάδας είναι οι καλόκαρδοι άνθρωποι».
Θεραπεία στην πράξη
Πολλοί μπορεί να βλέπουν στη δημιουργία του Euphoria ένα είδος παράτολμης επένδυσης πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Για τη Μαρίνα Εφραίμογλου η εκκίνηση ήταν πολύ διαφορετική: «Όταν ήμουν νεότερη, είχα περάσει από πολύ ανταγωνιστικά εργασιακά πεδία, είχα δουλέψει λ.χ. στη Γουόλ Στριτ. Κάποια στιγμή, νιόπαντρη, πέρασα καρκίνο. Ήταν μια περίοδος που η οικογένειά μου, ο άνδρας μου, οι φίλοι μου πραγματικά μου έδωσαν απεριόριστη αγάπη. Αυτό λειτούργησε τρομερά θεραπευτικά για μένα. Αισθάνθηκα τότε πως αυτή η δοκιμασία ήρθε για να με οδηγήσει να βρω ένα νέο νόημα στη ζωή μου. Άρχισα να δίνω μεγαλύτερη βαρύτητα στις πιο ευαίσθητες πτυχές μου, που μέχρι τότε δίσταζα να τις εξωτερικεύσω, αν και ήξερα ότι υπήρχαν μέσα μου.
Εκείνη την εποχή κατάλαβα επίσης πόσο μεγάλη σημασία έχει η ισορροπία ανάμεσα στο σώμα, στην ψυχή και στο μυαλό. Διάβασα πολύ, ασχολήθηκα με τα ζητήματα αυτά, ταξίδεψα. Όλα αυτά τα πράγματα που τότε βίωσα και μετά τα έψαξα εις βάθος διαμόρφωσαν το Euphoria Retreat. Είναι η γνώση που δόμησα ως προσωπική φιλοσοφία, την οποία θέλησα να μοιραστώ με τους άλλους».
«Στο αρχαίο Ασκληπιείο οι εισερχόμενοι έκαναν το πρώτο χρονικό διάστημα ένα είδος κάθαρσης μέσα από λουτρά, ειδικό διαιτολόγιο και σωματική άσκηση. Μιλούσαν με τους ιερείς, οι οποίοι τους βοηθούσαν να καταλάβουν ποιοι ήταν οι εσωτερικοί λόγοι που τους οδήγησαν στην ασθένεια. Και μόνο τότε μπορούσε να ξεκινήσει η θεραπεία τους. Στον Μυστρά θελήσαμε να φτιάξουμε ένα σύγχρονο Ασκληπιείο, να αξιοποιήσουμε όλα αυτά τα διδάγματα που είχαμε από την αρχαία Ελλάδα. Δεν είναι απλώς ένα μέρος χαλάρωσης ή περιποίησης, αλλά κάτι πολύ παραπάνω. Και το ότι βρίσκεται σε ένα τόσο όμορφο μέρος όπως ο Μυστράς το θεωρώ πραγματικά μια μοναδική εμπειρία. Όσο για μένα, πιστεύω ότι είναι σαν να επέστρεψα σπίτι μου χιλιάδες χρόνια μετά. Διότι τη Σπάρτα της Πισιδίας λέγεται πως την είχαν φτιάξει Λάκωνες».