Σχεδιασμένη από τον Hermann Tilke, του διασημότερου αν όχι μοναδικού στην πραγματικότητα, σχεδιαστή αγωνιστικών αυτοκινητοδρόμων, η Sochi Autodrom είναι μια πίστα πόλης που προέκυψε από τους εσωτερικούς δρόμους του πάρκου που κατασκευάστηκε για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες της πόλης το 2014. Το πρώτο ρωσικό γκραν πρι της Φόρμουλα 1 πραγματοποιήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2014. Τον αγώνα κέρδισε ο Λιούις Χάμιλτον της Mercedes, ο οποίος βρισκόταν στα μέσα ενός σερί πέντε νικηφόρων αγώνων που τελικά θα τον έφερνε στην κατάκτηση του τίτλου οδηγών εκείνης της χρονιάς.
Κοιτάζοντας ένα χάρτη της πίστας, το μάτι δεν μπορεί παρά να στραφεί στην ιδιαίτερη στροφή 3: μια αριστερή στροφή σταθερής ακτίνας 750 μέτρων που οδηγεί τους οδηγούς γύρω από την εξωτερική πλευρά του “δραματικά” εντυπωσιακού σιντριβανιού Poyushchiye, το πέμπτο πιο επισκέψιμο σημείο μιας πόλης που ζει από τα αξιοθέατα. Η υπόλοιπη πίστα χαρακτηρίζεται από μια σειρά στροφών 90 μοιρών σε συνδυασμό με μερικές γρήγορες, κατ’ ευφημισμόν ευθείες. Ο Τίλκε έχει δεχτεί ένα μεγάλο εύρος σχολίων από δημοσιογράφους και παράγοντες της Φόρμουλα Ένα, σχετικά με την επιτυχία των αυτοκινητοδρόμων που σχεδιάζει. Αυτές οι κριτικές κινούνται ανάμεσα σε δύο άκρα. Την πλήξη και την ασφάλεια. Ο Ρώσος σχολιαστής της Φόρμουλα Ένα Alexey Popov επινόησε ακόμη και τον όρο “Tilkedrome” για να τονίσει τη χαρακτηριστική ανία των πιστών που σχεδιάζει ο Τίλκε. Ο πρώην οδηγός και ιδιοκτήτης ομάδας Jackie Stewart, ήταν επικριτικός με τον Tilke σε ένα άρθρο του 2011 στην εφημερίδα The Daily Telegraph. Κατηγορούσε τα σχέδια για την έλλειψη προσπεράσεων και ενθουσιασμού σε πολλούς αγώνες της Formula 1, λέγοντας ότι “είναι σε μεγάλο βαθμό αντίγραφα η μία της άλλης”. Ο οδηγός και σχολιαστής Anthony Davidson ισχυρίζεται ότι ο Τίλκε “καταλαβαίνει τις απαιτήσεις των σύγχρονων αυτοκινήτων […] μας δίνει περιοχές εκκίνησης και όλα είναι καλά μελετημένα. Είναι απολαυστικό να αγωνίζεσαι σε αυτές γιατί ταιριάζουν στα σύγχρονα μονοθέσια της F1. Σε μια πίστα όπως το Silverstone δεν μπορείς να κάνεις τόσα πολλά προσπεράσματα, επειδή σχεδιάστηκε για αυτοκίνητα που ήταν πιο αργά και δεν εξαρτιόνταν από την downforce (αρνητική άντωση) για ταχύτητα. Αλλά οι πίστες που σχεδιάστηκαν τα τελευταία χρόνια έχουν μεγάλη ευθεία και μεγαλύτερη ζώνη πέδησης”.
Επίσης, ο Τίλκε έλαβε υπόψιν του στον σχεδιασμό την ασφάλεια των θεατών και τη σύνδεση της αισθητικής του αγωνιστικού συγκροτήματος με τα ιθαγενή πολιτισμικά στοιχεία της χώρας που φιλοξενεί τον αγώνα. Εν ολίγοις οι πίστες του Τίλκε, είτε είναι νεόδμητες είτε είναι ανακαινισμένες, στοχεύουν σε μια ασφαλή οδήγηση και θέαση, χωρίς τιμωρητικές εξόδους για τους αγωνιζόμενους. Όμως η υπερβολική ασφάλεια οδηγεί στην πλήξη. Ποιος μπορεί άραγε να επιτύχει την ισορροπία ανάμεσα στα δύο άκρα; Οι ίδιοι οι οδηγοί πολλές φορές αναπολούν τα παλιά χρόνια υψηλού κινδύνου των αγωνιστικών αυτοκινήτων και πιστών. Την ίδια στιγμή που ευλογούν τις βελτιώσεις ασφαλείας τους. Οι παλαιότερες πίστες ήταν -ως επί το πλείστον- αυτοσχέδιες. Κατασκευές που ακολουθούσαν την υπάρχουσα γεωγραφική διαμόρφωση και δεν είχαν σοβαρές απαιτήσεις ασφαλείας. Οι εποχές της αυθόρμητης, υπό μίαν έννοια, σύλληψης και διεκπεραίωσης ενός έργου ή ενός αγώνα φαίνεται να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η καθιέρωση της επιστημονικής σκέψης, συνεπικουρούμενη από πλήθος εφαρμογών και δεδομένων, δεν συγχωρεί λάθη. Οι άνθρωποι δεν συγχωρούμε πλέον λάθη. Οι κακώς σχεδιάζοντες οφείλουν εξηγήσεις, υποκείμενοι σε νομικές και ποινικές ευθύνες. Δεν είναι ανεκτό το λάθος σε μία τεχνολογικά προηγμένη εποχή. Κυρίως, δεν είναι ανεκτό το ρίσκο απώλειας ζωής ακόμα και εάν έχει συναινετικό χαρακτήρα. Ο σύγχρονος ανθρωπισμός απορρίπτει συλλήβδην την απώλεια και τον θάνατο. Επιτρέπει τους αγώνες εντός πλαισίου περιορισμένου κινδύνου, συνεχώς συρρικνούμενου. Νομοτελειακά, η απόλυτη ασφάλεια θα φέρει το τέλος των αγώνων. Τότε θα έχει ανατείλει ένας νέος ανθρωπισμός.
Στο Σότσι αδελφές μου! Στο Σότσι!
Ο δέκατος πέμπτος αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός πεντηκοστός (1050) σε απόλυτη αρίθμηση, διεξήχθη την Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2021 στην πίστα του Σότσι (Sochi, Сочи) της μεγαλύτερης πόλης-θερέτρου της Ρωσίας. Βρίσκεται στον ποταμό Σότσι, κατά μήκος της Μαύρης Θάλασσας στη Νότια Ρωσία, με πληθυσμό 443.562 κατοίκους. Η ίδια η πόλη καλύπτει μια έκταση 176,77 τετραγωνικών χιλιομέτρων, ενώ η ευρύτερη περιοχή του Σότσι καλύπτει πάνω από 3.502 τετραγωνικά χιλιόμετρα.Το Σότσι εκτείνεται σε μήκος 145 χιλιομέτρων από βορρά προς νότο. Είναι η πιο επιμήκης πόλη στη Ρωσία, η δεύτερη στον κόσμο, μπροστά από το Περθ (123 χλμ.) και πίσω μόνο από την Πόλη του Μεξικού (200 χλμ.). Το Σότσι είναι η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη στη Νότια Ομοσπονδιακή Περιφέρεια, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην περιοχή Κρασνοντάρ και η έκτη μεγαλύτερη πόλη γύρω από τη Μαύρη Θάλασσα. Το Σότσι καθιερώθηκε ως μια μοντέρνα περιοχή θερέτρων επί Ιωσήφ Στάλιν, ο οποίος είχε χτίσει την αγαπημένη του ντάτσα στην πόλη. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Στάλιν η ακτή γέμισε με επιβλητικά νεοκλασικά κτίρια, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα πολυτελή σανατόρια Rodina και Ordzhonikidze. Το κεντρικό σημείο αυτής της πρώιμης περιόδου είναι το κονστρουκτιβιστικό Ινστιτούτο Ρευματολογίας του Shchusev. Η καταστατική συνθήκη που δημιούργησε ο γεωργιανός κομμουνιστής παραμένει όχι μόνο αναλλοίωτη ως τις μέρες μας αλλά συνεχώς διευρύνεται επι της αρχικής βάσης της. Σύμφωνα με την οικονομολόγο-γεωγράφο Natalia Zubarevich, το Σότσι, ως “πρωτεύουσα αναψυχής”, λειτουργεί ως “κινητήριος μοχλός” ανάπτυξης που καθορίζει τις προοπτικές και τις κατευθύνσεις της ανάπτυξης της χώρας. Είναι ένα all-season θέρετρο διεθνούς επιπέδου. 705 ταξινομημένες εγκαταστάσεις καταλυμάτων λειτουργούν στο έδαφός του, μεταξύ των οποίων: 66 σανατόρια, 20 πανσιόν και κέντρα αναψυχής, 1 λουτροθεραπευτήριο και 618 ξενοδοχεία. Έχουν ανοίξει 183 παραλιακές ζώνες, λειτουργούν περισσότερες από 100 τουριστικές εγκαταστάσεις, λειτουργούν περίπου 70 εκδρομικές εταιρείες.
Πάνω από 5,2 εκατομμύρια τουρίστες επισκέφθηκαν το Σότσι το 2016. Το μέσο ετήσιο ποσοστό πληρότητας των ξενοδοχείων και των ξενώνων είναι στο 77%. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, το 2015, τα έσοδα από τον τουρισμό ανήλθαν σε περίπου 30 δισεκατομμύρια ρούβλια. Ταυτόχρονα, σε ολόκληρη τη χώρα, τα έσοδα από τον κλάδο ανήλθαν σε 161 δισεκατομμύρια ρούβλια- έτσι, η τουριστική βιομηχανία της πόλης καταλαμβάνει το 18,6% της συνολικής αγοράς της χώρας. Οταν ο εκλεκτικιστής αρχιτέκτονας Alexander Stepanovich Kaminsky (1829–1897) σχεδίαζε τον καθεδρικό ναό του Αρχάγγελου Μιχαήλ – που χτίστηκε από το 1873 έως το 1891 ως φόρος τιμής στη νικηφόρα για τους Ρώσους, ολοκλήρωση του Καυκασίου πολέμου (1817-1864) – δεν θα περνούσε απ΄ το μυαλό του ότι η πρώτη ορθόδοξη εκκλησία του Σότσι θα μετετρέπετο έναν αιώνα μετά απλώς σε ένα τουριστικό αξιοθέατο όπως και ολόκληρη η πόλη. Ένα κέλυφος υπηρεσιών παροχής προς την τέρψη των οφθαλμών των αεικίνητων εκδρομέων από όλο τον κόσμο. Ο Πούτιν επεδίωξε και πέτυχε το 2014, να περιλάβει στον αγωνιστικό ημερολόγιο της Φόρμουλα Ένα την εν λόγω πίστα η οποία περικλείεται από τις αθλητικές εγκαταστάσεις των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων της ίδιας χρονιάς.
Στην πίστα και στον αγώνα
H πίστα έχει μήκος 5,848 χιλιόμετρα, περιλαμβάνει 18 στροφές (turns) και ο αγώνας ολοκληρώνεται μετά από 53 γύρους (laps) αφού έχουν διανύσει οι πιλότοι και τα αυτοκίνητα τους, κυκλικώς, συνολικά 309,745 χιλιόμετρα. Το ρεκόρ πίστας για ένα γύρο αυτής είναι ένα λεπτό τριάντα πέντε δευτερόλεπτα και επτακόσια εξήντα έξι χιλιοστά του δευτερολέπτου (1:35,761) και το κατέχει από το 2019 ο Λιούις Χάμιλτον (Lewis Hamilton).
Τα δοκιμαστικά της Παρασκευής έδειξαν την κυριαρχία της Mercedes σε όλους τους τομείς έναντι των αντιπάλων της εκτός από τις αργές στροφές, στις οποίες υπολείπονται σχεδόν όλων των άλλων – γεγονός μάλλον αδιάφορο στην εξέλιξη του αγώνα – και στις ευθείες, στις οποίες μειονεκτούν κατά τι από την Mclaren. Όλα, λοιπόν, έδειχναν μία άνετη επικράτηση στις θέσεις ένα και δύο για τους Χάμιλτον και Μπότας στο qualifying (κατατακτήριες δοκιμές) του Σαββάτου και ως εκ τούτου ένα συντριπτικό πλεονέκτημα για την πρώτη θέση στην βαθμολογία των οδηγών στον Βρετανό και μεγαλύτερη διαφορά στην κατάταξη των κατασκευαστών της Mercedes έναντι της Red Bull, εφόσον εκτός σοβαρού απροόπτου θα διεκδικούσαν τις πρώτες θέσεις στον τερματισμό του αγώνα της Κυριακής. Όμως λόγω της βροχής, της ανάληψης ενός, μάλλον, ακίνδυνου ρίσκου των αντιπάλων τους και της απροσεξίας του Χάμιλτον τα πράγματα μεταβλήθηκαν σημαντικά. Στην τελευταία ευκαιρία για χρονολογημένο γύρο, ο Ράσελ βάζει κόκκινα ελαστικά (μαλακή γόμα) σε ένα σχεδόν βρεγμένο οδόστρωμα, ενώ η συνάντηση (session) μέχρι εκείνη την στιγμή είχε διεκπεραιωθεί με ελαστικά βροχής (intermediate, πράσινο σιρίτι). Ακολουθούν οι υπόλοιποι αναγνωρίζοντας μία ευκαιρία σοβαρής βελτιώσεως του χρόνου τους έναντι του Χάμιλτον και του Μπότας, οι οποίοι είναι οι ταχύτεροι, μαζί με τον Νόρις. Η αλλαγή του ρύγχους του αυτοκινήτου του Βρετανού -εξαιτίας της αδεξιότητάς του μπαίνοντας στα pits- και η καθυστέρηση που συνεπάγεται, δεν δίνει την δυνατότητα επαρκούς θερμάνσεως των ελαστικών του και κατ’ επέκταση την ικανότητα να ανταγωνιστεί τους αντιπάλους του. “Ντροπιαστικό” ονόμασε το λάθος του, ο ίδιος.
Με την πρώτη σταγόνα της βροχής
Νόρις, πρώτος. Σάινθ, δεύτερος και Ράσελ, τρίτος. Ο Χάμιλτον, τέταρτος και ο Μπότας όγδοος. Ο Φερστάπεν τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Η Mercedes και ο Χάμιλτον βρίσκονται μπροστά σε πολλά διλήμματα. Πότε και πού θα εξαπολύσουν την επίθεσή τους στη διάρκεια του αγώνα; “Πιθανώς το μόνο μέρος που δεν θα ήθελα να είμαι pole είναι εδώ!” παραδέχτηκε ο Norris μετά τις κατατακτήριες δοκιμές. Στη δεύτερη στροφή της πίστας, στην είσοδο του συντριβανιού, πιθανώς να καθοριστεί η μισή τύχη του αγώνα. Η μεγάλη ευθεία, συμπεριλαμβανομένης της ταχύτατης πρώτης στροφής, δίνει τη δυνατότητα ενός slipstreaming (αεροδυναμική ρυμούλκησης) των αυτοκινήτων που ακολουθούν τον πρώτο, μεγαλώνοντας τις πιθανότητες προσπεράσεως αλλά αυξάνοντας, συγχρόνως, αυτές της συγκρούσεως. Λαμβάνοντας υπόψιν μια πιθανή συνεργασία Νόρις και Σάινθ – ήταν ομόσταυλοι στην Mclaren – όχι μόνο στην αρχή του αγώνα αλλά και κατά την διάρκεια του, οι επιλογές της γερμανικής ομάδας γίνονται πολύπλοκες. Προσθέτοντας, δε, την καλή ταχύτητα στις ευθείες της Williams του Ράσελ, ο πονοκέφαλος του Τότο Βολφ (Toto Wolff) μεγαλώνει.
Δυστυχώς για τον Νόρις, την ομάδα και τους φίλους της, η βροχή στους έξι τελευταίους γύρους της κυριακάτικης συνάντησης έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα από το σαββατιάτικο qualifying. Oι πρώτες σταγόνες έθεσαν αυτομάτως το ερώτημα στις ομάδες και στους οδηγούς της αλλαγής από τα λεία “λευκά” ή “κίτρινα” ελαστικά τους στα “πράσινα”, τα οποία είναι κατάλληλα για το ψιλόβροχο και το βρεγμένο, κατά συνέπεια, οδόστρωμα. Ο Νόρις οδηγούσε την κούρσα έχοντας πίσω του σε απόσταση δύο δευτερολέπτων τον Χάμιλτον χωρίς όμως σοβαρές πιθανότητες προσπέρασης από τον δεύτερο. Ο νεαρός Βρετανός της Mclaren είχε αποκτήσει έναν καλό ρυθμό αγώνα σχεδόν από την αρχή. Προσπέρασε, δε, τον Σάινθ στον δέκατο τρίτο γύρο. Δεν αντιμετώπιζε προβλήματα με τη μηχανή, η ποσότητα του καυσίμου ήταν επαρκής, δεν είχε αλλοιώσεις στα ελαστικά του. Η πρώτη νίκη του χαμογελούσε διάπλατα ώσπου έπεσε η πρώτη σταγόνα βροχής και μαζί της εμφανίστηκε το δίλημμα. Ο Χάμιλτον ταυτοχρόνως με τον Νόρις, παρά τις παραινέσεις των μηχανικών τους αρνούνται να μπουν για αλλαγή. Ο Χάμιλτον τον έχει σε απόσταση αναπνοής και ο Νόρις έχει μπροστά στα μάτια του την καρό σημαία, την πρώτη στην καριέρα του. Κανείς από τους δύο δεν θέλει να βγει από την πίστα. Μετά από δύο γύρους, όμως, αδυνατούν να συγκρατήσουν τα αυτοκίνητα πάνω στο ολισθηρό οδόστρωμα. Ο Μπότας και ο Φερστάπεν έχουν ήδη κάνει την αλλαγή, ενώ ετοιμάζονται και άλλοι οδηγοί να μπουν στα pits.
“Ο Λάντο θα πονάει αυτή τη στιγμή. Όλοι νιώσαμε τον πόνο του όταν γλίστρησε εκτός πίστας. Ήταν μια τραγωδία. Έχω βρεθεί σε αυτή την κατάσταση – όταν πρέπει να πάρεις μια μεγάλη απόφαση στρατηγικής και τακτικής. Έχω κερδίσει αγώνες αντέχοντας, έχω χάσει αγώνες αντέχοντας. Ένα καλό παράδειγμα είναι όταν ο Rubens Barrichello κέρδισε το Γερμανικό Grand Prix το 2000 για τη Ferrari. Επιμείναμε να μπει μέσα και εκείνος είπε “αποκλείεται” – και κρατήθηκε και κέρδισε τον αγώνα”, γράφει μετά τον αγώνα ο Ross Brawn*, ο σπουδαιότερος, ίσως διευθυντής ομάδων, που έχει γνωρίσει ο μηχανοκίνητος αθλητισμός. Ο Χάμιλτον τελικώς στον 51/53 γύρο κάνει την αλλαγή και κερδίζει τον αγώνα επιτυγχάνοντας την εκατοστή νίκη του σε αγώνες Φόρμουλα Ένα – ρεκόρ μάλλον ακατάρριπτο για τα επόμενα είκοσι χρόνια, ενώ ο Νόρις τερματίζει όγδοος αφού έχει αναγκαστεί να ολοκληρώσει την αλλαγή την οποία απέφυγε τόσο επίμονα. Ανάλογη τύχη είχαν οι Πέρεζ, Λεκλέρ στην ένατη και δέκατη πέμπτη θέση, αντιστοίχως. Ο Φερστάπεν τερματίζει δεύτερος και καλύπτει ιδανικά το μειονέκτημα της εκκινήσεως από την εικοστή θέση και ο Μπότας κατατάσσεται πέμπτος παρά την απογοητευτική εμφάνισή του σε όλη την διάρκεια της συναντήσεως. Η διστακτική εκκίνηση του Χάμιλτον (“Σήμερα ήταν δύσκολο, έχασα πολύ έδαφος στην αρχή, προσπαθώντας να μην μπλέξω”, δήλωσε ο ίδιος), η αρχική προσπέραση του Σάινθ και η διατήρησή του ως επικεφαλής του αγώνα έως τον δέκατο τρίτο γύρο αλλά και ή χωρίς εκπλήξεις εμφάνιση του Ράσελ ο οποίος ξεκίνησε τρίτος και τερμάτισε δέκατος, είναι μάλλον άνευ ενδιαφέροντος σχολιασμού σε σχέση με το δίλημμα που βρέθηκε ο Νόρις στο τέλος του αγώνα. Η απόφαση που ακολούθησε στοίχισε επτά θέσεις βαθμολογίας, στενοχώρια και ίσως ένα εσωτερικό τραύμα που θα κληθεί να επουλώσει γρήγορα και χωρίς ψυχικές επιπτώσεις, εάν θέλει να πρωταγωνιστήσει, ξανά.
Μηχανικός των ψυχών
Οι οδηγοί κατά την διάρκεια του αγώνα βιώνουν μία κλειστοφοβική συνθήκη, όχι τόσο λόγω της καθηλώσεως στο Cockpit (πιλοτήριο) αλλά κυρίως για την ανύπαρκτη εποπτεία τους, αν εξαιρέσουμε το αρκετά περιορισμένο οπτικό εύρος που είναι απαραίτητο για την οδήγηση. Η σχέση τους με τον έξω κόσμο πραγματοποιείται μέσω της ενδοεπικοινωνίας με το διευθυντήριο της ομάδας, κυρίως με τον μηχανικό τους ο οποίος όχι μόνο πρέπει να συμπληρώνει την αποσπασματική τους αντίληψη για τον αγώνα, αλλά, και εδώ χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, υποχρεούται να περιορίζει τις ψυχικές τους μεταπτώσεις που οδηγούν σε λάθος ενέργειες. Όλα αυτά συμβαίνουν εντός μιας αδιάκοπης χρονικά περιόδου, η διάρκεια της οποίας καθορίζεται συνήθως από τον τερματισμό εκτός εάν κάποιο ατύχημα δώσει την ευκαιρία για μία ολιγόλεπτη επιβράδυνση ή σπανιότερα μία πρόσκαιρη διακοπή. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο οποίος διεξάγεται σε συνθήκες μεγάλης σωματικής εντάσεως λόγω των υψηλών ταχυτήτων, ο οδηγός καλείται να πάρει κρίσιμες αποφάσεις που πολλές φορές δεν βασίζονται σε ακράδαντα στοιχεία, οπότε την θέση των πενιχρών στοιχείων καταλαμβάνει η διαίσθηση, η προσδοκία ή, όπως συνέβη στην περίπτωση του Νόρις, η προβολή της επιτυχίας. Μία μεταχρονολογημένη στιγμή, το βίωμα ενός εσχάτου πριν αυτό εμφανιστεί. Ο Νόρις είναι πρώτος πέντε γύρους πριν το τέλος. Εάν μπεί στα pits πριν τον διώκτη του και η βροχή κοπάσει ο Χάμιλτον κερδίζει. Κατά τις διαβουλεύσεις μέσω ασυρμάτου, οι οποίες γίνονται υπό την αφόρητη πίεση του χρόνου, τη θέση της λογικής των δεδομένων καταλαμβάνει η επιθυμία, ή ακόμα χειρότερα, το ευκταίο. Όχι άδικα. Ο Νόρις αφήνεται στην τύχη γιατί ήδη βλέπει τον εαυτό του στο βάθρο. Απομένουν τρείς γύροι, μπορεί να μην ελέγχει επαρκώς το αυτοκίνητο, “αλλά που θα πάει ή ψιχάλα θα σταματήσει”, σκέφτεται. Αλλά η ψιχάλα γίνεται μπόρα και η πρώτη θέση γίνεται όγδοη. Μετά τον αγώνα ο Χάμιλτον τον παρηγορεί λέγοντάς του ειλικρινώς, ότι ο ίδιος αρνήθηκε την πρώτη κλήση της ομάδας για να μπει στα pits. Τελικώς, ο γηραιότερος Βρετανός πείστηκε, γιατί είχε μία διαφορά με τον τρίτο που του εξασφάλιζε την δεύτερη θέση και ο βασικός του αντίπαλος στη διεκδίκηση του τίτλου ήταν εκείνη την στιγμή στην έβδομη θέση. Όμως μάλλον η εμπειρία του τον έχει διδάξει να εμπιστεύεται τον μηχανικό του λόγω της εποπτικότερης θέσης που κατέχει και κυρίως γιατί στρατεύεται με πίστη σε μία ομάδα, σε ένα σύστημα αναφοράς εντός του οποίου γίνεται αυτό που είναι: Ένας οδηγός της Φόρμουλα Ένα. Οι αποφάσεις των οδηγών δεν είναι κατακριτέες. Οι επιπτώσεις δεν είναι καθοριστικές σε βάθος χρόνου παρά μόνο εάν μονίμως ενεργούν ερήμην των καθοδηγητών τους, περίπτωση που πρέπει να αποκλειστεί διότι άμα τη εμφανίσει της καταργείται η σχέση οδηγού και ομάδος. Ο Νόρις ενήργησε σαν αρχάριος έναντι της πίστεως στη ομάδα και στο σύστημα αυτής, το οποίο είναι η γενέθλιος συνθήκη της υπάρξεως της, προκρίνοντας το έσχατο εις βάρος της χρονολογημένης πράξεως. Όμως είναι σχεδόν βέβαιο ότι ήταν μία περαστική αρρυθμία η οποία δεν μπορεί να καταλογιστεί καν ως λάθος. Τις επόμενες φορές που θα βρεθεί σε αντίστοιχο δίλημμα εάν θέλει να συνεχίσει σαν αγωνιστής πρέπει να φερθεί ως συναγωνιστής.
*Ο Ross James Brawn (γεννημένος στις 23 Νοεμβρίου 1954) είναι Βρετανός διευθύνων σύμβουλος, διευθυντής μηχανοκίνητου αθλητισμού και τεχνικός διευθυντής της Φόρμουλα Ένα. Υπηρετώντας ως τεχνικός διευθυντής των ομάδων Benetton και Ferrari που κέρδισαν πρωταθλήματα, απέκτησε φήμη ως ο “εγκέφαλος” πίσω από τους επτά παγκόσμιους τίτλους του Μίκαελ Σουμάχερ. Πήρε άδεια το 2007 και επέστρεψε στη Formula 1 για τη σεζόν 2008 ως διευθυντής ομάδας της Honda, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα κατασκευαστών και οδηγών της Formula 1 εκείνη τη χρονιά. Η Mercedes εξαγόρασε την ομάδα τον Νοέμβριο του 2009, καθιστώντας τον Brawn επικεφαλής της ομάδας και συνιδιοκτήτη με τον Nick Fry.Το 2011 ο Brawn και ο Fry πούλησαν τις υπόλοιπες μετοχές στη Mercedes Benz, με τον Brawn να παραμένει επικεφαλής της ομάδας. Τον Νοέμβριο του 2013, ανακοινώθηκε ότι ο Brawn θα παραιτηθεί και η ηγεσία θα περάσει στους Paddy Lowe και Toto Wolff. Ο Brawn ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τη Φόρμουλα Ένα τον Φεβρουάριο του 2014. Οι ομάδες με τον Brawn σε βασικό ρόλο έχουν κατακτήσει συνολικά 8 πρωταθλήματα κατασκευαστών και 8 πρωταθλήματα οδηγών.