Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε φορά που έρχονται την Ελλάδα φίλοι από το εξωτερικό ζητούν να επισκεφθούν ξανά το Μουσείο της Ακρόπολης. Φυσικά τα εκθέματα είναι μοναδικά σε συνδυασμό με εκείνα του Ιερού Βράχου, το μουσείο είναι σύγχρονο, όμως σημαντικό ρόλο στις εντυπώσεις παίζει και η συμπεριφορά των φυλάκων – φροντιστών.
Παρακολουθούσα στην τελευταία κυριακάτικη επίσκεψη τον τρόπο που προσέγγιζαν οι υπάλληλοι του μουσείου τα παιδιά. Τα περισσότερα μαγνητίζονται από το βίντεο της τελετής των εγκαινίων, με τους Κούρους, τις Κόρες, τους ίππους που «ζωντάνεψαν» πάνω στις όψεις των διπλανών πολυκατοικιών. «Μαμά μού κλείνει το μάτι», εντυπωσιάστηκε η μικρή Δάφνη όσο η μητέρα παρακολουθούσε στο διπλανό βίντεο την καταβίβαση των μετοπών. Κι όταν η μικρή έτρεξε στην πρώτη αίθουσα με τα εκθέματα από τη νότια κλιτύ, βάζοντας στόχο το προσωπείο του Ασκληπιού, οι υπάλληλοι παρακολουθούσαν ψύχραιμα, ευγενικά, γνωρίζοντας πότε χρειάζεται να επέμβουν. Η αυστηρή φωνή της μητέρας ήταν αρκετή. Οι ίδιοι όμως καθοδηγούν τα παιδιά, τα καλοπιάνουν, τα αντιμετωπίζουν ως μελλοντικό κοινό και όχι ενοχλητικούς επισκέπτες.
Αυτή είναι η διαφορά με ορισμένα άλλα μουσεία. Οσο κι αν η επισκεψιμότητα σε κάποια απ’ αυτά ανεβαίνει, δυστυχώς δεν μπορούν να λύσουν το θέμα της συμπεριφοράς και κυρίως της εχθρικής στάσης απέναντι στα παιδιά. Φεύγοντας, η τετράχρονη Δάφνη ζήτησε να πετάξει ένα νόμισμα στην υπόγεια ανασκαφή με τη βυζαντινή συνοικία, όπως έβλεπε να κάνουν οι ξένοι επισκέπτες.
Να, λοιπόν, που όλα έχουν σημασία. Στο μουσείο πρέπει να αισθάνεσαι οικεία, σαν στο… σπίτι σου. Στο Μουσείο της Ακρόπολης όλα μοιάζουν να λειτουργούν ευγενικά απέναντι στον επισκέπτη, όπως τα πωλητήρια, τα οποία ευτυχώς εμπλουτίστηκαν με τον νέο οδηγό (τον έγραψαν οι: Δημήτρης Παντερμαλής, Σταματία Ελευθεράτου, Χριστίνα Βλασσοπούλου). Εξώφυλλό του, ένας θλιμμένος Απόλλωνας, ο μοναδικός αυθεντικός λίθος της ανατολικής ζωφόρου του Παρθενώνα που έχουμε στην Αθήνα. Τελικά οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά.