Με το βλέμμα στο πιάτο

1' 50" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το σκηνικό μπορεί να είναι το εξής: Βρισκόμαστε σε εστιατόριο του κέντρου της πόλης. Βράδυ. Μια γυναικοπαρέα απολαμβάνει το δείπνο της. Χαρούμενες και μαυρισμένες, μόλις έχουν επιστρέψει από τις διακοπές τους, οι τρεις κοπέλες, ξεχειλίζουν ζωντάνια και κέφι, γελάνε δυνατά και λένε τα νέα τους πίνοντας δροσερά κοκτέιλ. Είναι ανέμελες κι ωραίες. Ο σερβιτόρος που τις σερβίρει παίρνει θάρρος – από μόνος του. Τους απευθύνεται στον ενικό, κάνει πλακίτσα με light, στην αρχή, σεξουαλικά υπονοούμενα. Τα κορίτσια δεν ανταποκρίνονται. Απαντούν στον ενικό του, με πληθυντικό. Συνεχίζει με κάθε ευκαιρία. Γυρίζει, σαν τη… μύγα, γύρω από το τραπέζι τους. Τον αγνοούν επιδεικτικά. Δεν αποθαρρύνεται.

Αυτό θα αποτελούσε εξαιρετικό υλικό για ένα καλό σενάριο σ’ ένα από τα τηλεοπτικά σποτ που προτίθεται να κινηματογραφήσει η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων με θέμα τα κομπλιμέντα που ξεπερνούν τα όρια και που πεδίο δράσης τους δεν είναι μόνο ο εργασιακός χώρος –αν και εκεί υπάρχει το σοβαρότερο πρόβλημα–, ούτε ο δρόμος. Η Γενική Γραμματεία, έχοντας υπόψη της τη συχνότητα του φαινομένου, καλεί γυναίκες να στείλουν τις προσωπικές τους ιστορίες για να βασίσει τα τηλεοπτικά σποτ που θα γυριστούν σε πραγματικά γεγονότα. Το ζητούμενο είναι να διερευνηθούν συμπεριφορές που αποτελούν σεξουαλική παρενόχληση με στόχο να ευαισθητοποιηθούν γυναίκες αλλά και άνδρες.

Αυτή, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι μια αληθινή ιστορία. Είναι κάτι που συμβαίνει και τις περισσότερες φορές ερμηνεύεται μέσα από το φίλτρο του φλογερού ευρωπαϊκού Νότου –άλλο κλισέ κι αυτό–, του μεσογειακού ταμπεραμέντου που σχεδόν επιτρέπει το φλερτ παντού και πάντα. Τι κάνει έναν νεαρό σερβιτόρο να γλιστράει από την περιποίηση –αυτός είναι ο ρόλος του– στην αδιακρισία και την παρενόχληση χωρίς να έχει λάβει κάποιο «μήνυμα»; Τι τον παρακινεί να «παίξει» όταν δεν έχει λάβει πρόσκληση για παιχνίδι; Είναι η εικόνα από μόνη της –αυτή των γυναικών– που στέλνει αυτόματα το σήμα; Εν μέρει είναι και αυτό. Περισσότερο όμως είναι ότι στην Ελλάδα η πλειονότητα των νέων που εργάζονται ως σερβιτόροι στον τομέα της εστίασης, αντιλαμβάνονται τη δουλειά αυτή ως ένα μεταβατικό στάδιο μέχρι μια «πραγματική» δουλειά. Δεν είναι επαγγελματίες. Και δεν θέλουν να γίνουν. Βλέπουν στο σερβίρισμα μια ευκαιρία για μεροκάματο, που μπορεί να γίνει καλό εάν το γενναιόδωρο φιλοδώρημα το επιτρέψει. Σε περιπτώσεις σαν και αυτή, πάντως, αγόρια, μην περιμένετε tip…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή