08.30-10.00
Γύρω στις 8 το πρωί καθημερινά σηκώνομαι από μόνος μου χωρίς ξυπνητήρι. Αυτή η συνήθεια μου έμεινε από τις παιδικές παραστάσεις που έχω κάνει κατά καιρούς ως ηθοποιός. Πίνω μισό λίτρο νερό και γυμνάζομαι, είτε πάω για τρέξιμο είτε κάνω γιόγκα. Κάνω ένα μπάνιο, τρώω πρωινό και η μέρα ξεκινάει. Γενικά από τότε που ξεκίνησα να σηκώνομαι τόσο νωρίς άλλαξε η ζωή μου. Η μέρα είναι γεμάτη κι έχω πιο πολλή ενέργεια. Ξαφνικά κοιτάω το ρολόι είναι ακόμα πρωί κι έχω κάνει ήδη πολλά πράγματα.
10.00-11.00
Βάζω φαγητό στον Μεζέ και πάμε παρέα βόλτα. Αυτή είναι η πιο σημαντική στιγμή μέσα στη μέρα. Στη βόλτα με τον Μεζέ δίνω στον εαυτό μου την πολυτέλεια να μη βιάζεται, σταματάμε σε κάθε σκυλάκι που συναντάμε για την απαραίτητη κοινωνικοποίηση και παρατηρώ γύρω μου τους ανθρώπους. Αυτές οι βόλτες είναι η βασική πηγή έμπνευσης της τραγουδοποιίας μου και της προσέγγισης των ρόλων. Παρατηρώ τους ανθρώπους πώς μιλάνε στο κινητό, πώς πίνουν καφέ στις πλατείες, πώς περιμένουν στις ουρές. Κάποιες φορές σταματάω να κρυφακούσω κάποιο τηλεφώνημα κι αν ακούσω κάποια φράση που με ιντριγκάρει την κρατάω ως υποψήφιο τίτλο τραγουδιού.
11.00-13.00
Σε αυτή τη φάση ξεκινάει η μελέτη. Φέτος έχω τη χαρά να υποδύομαι τον Αίμονα στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή σε σκηνοθεσία του Θέμη Μουμουλίδη. Πέρα από τα λόγια, ανατρέχω σε διάφορες πηγές γύρω από το αρχαίο δράμα και τη μυθολογία του Οίκου των Λαβδακιδών. Ο Αίμων είναι ένας ρόλος που τον ονειρευόμουν από όταν ήμουν φοιτητής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Οπότε η χαρά της μελέτης είναι διπλή. Παράλληλα μιλάω στα τηλέφωνα με τους συνεργάτες μου και απαντάω σε mail για την προώθηση του νέου άλμπουμ «Πινόκιο».
13.00-14.00
Εχω σταματήσει να μαγειρεύω εδώ και καιρό παρότι μου αρέσει πολύ. Συνήθως παραγγέλνω. Τρώγοντας βλέπω συνήθως κάποιο ντοκιμαντέρ ή σειρά στο Netflix. Οι αγαπημένες μου μέχρι στιγμής είναι το «Hollywood» και το «Grace and Frankie». Κάπου εκεί κάνω βιντεοκλήσεις με φίλους, μπαίνω στα σόσιαλ και σε sites που με ενδιαφέρουν. Αγαπώ πολύ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θεωρώ πως αν κάνεις λελογισμένη χρήση τους και κρατάς το μέτρο είναι ένα υπέροχο εργαλείο δουλειάς αλλά και κοινωνικοποίησης. Είναι κάπως σαν τη φωτιά: μπορεί να σε ζεστάνουν αλλά μπορεί και να σε κάψουν. Θέλουν προσοχή γιατί μπορείς να εκτεθείς χωρίς να το καταλάβεις.
14.00-16.00
Η οργάνωση μιας συναυλίας είναι από τις αγαπημένες μου περιόδους. Σε πρώτη φάση φτιάχνω την playlist και μετά ξεκινάω να μαθαίνω όλα μα όλα τα λόγια απέξω. Στα live δεν έχω ποτέ αναλόγιο μπροστά μου. Αφενός θεωρώ ότι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω για τον θεατή που θα με τιμήσει είναι να ξέρω τα λόγια μου και αφετέρου όταν διαβάζεις τους στίχους από μέσα, χάνεις το πενήντα τοις εκατό του αισθήματος. Είναι σα να κάνεις ερωτική εξομολόγηση με «σκονάκι». Το αναλόγιο δημιουργεί ένα τείχος μεταξύ κοινού και τραγουδιστή. Είναι πολύ απελευθερωτικό να ερμηνεύεις χωρίς «δεκανίκια». Επίσης εκείνη την ώρα μιλάω με τους μουσικούς της μπάντας μου στο τηλέφωνο, ανταλλάσσουμε ιδέες για τις ενορχηστρώσεις και κλείνουμε τις πρόβες μας.
16.00-17.00
Ξεκινάω από το σπίτι με τα πόδια για να πάω στη θεατρική πρόβα. Μένω στο κέντρο κι αυτό μου επιτρέπει να κάνω σχεδόν όλες τις διαδρομές μου με τα πόδια. Το περπάτημα είναι από τους πιο αποτελεσματικούς ενεργητικούς διαλογισμούς. Είναι η στιγμή που καταστρώνω τα επόμενα σχέδιά μου. Μου αρέσει να περνάω από τα ταβερνάκια και τα μπαχαράδικα και να απολαμβάνω τις μυρωδιές της πόλης. Νιώθω ότι έτσι γίνομαι ένα με τους συνανθρώπους μου. Περίπου 40 με 45 λεπτά το βλέπω σαν ζέσταμα, ενώ παράλληλα ακούω στο spotify μουσικές νέες και παλιές και προβάρω τα λόγια μου. Αυτο έχει πολλή πλάκα γιατί σε φάσεις που δοκιμάζω πράγματα στον ρόλο μπορεί να με δει κάποιος να χτυπιέμαι στον δρόμο. Το κάνω και λίγο σαν άσκηση θάρρους. Βέβαια μετά τις «Αγριες Μέλισσες» έχω μια παραπάνω συστολή επειδή με αναγνωρίζουν.
17.00-22.00
Πρόβα για την περιοδεία. Ιωάννα, Γιώργος, Λουκία, Μάνος, Χριστίνα, Θέμης, Παναγιώτα. Οι άνθρωποι που περνάω μαζί τους τις περισσότερες ώρες της μέρας. Το θέατρο είναι μια εποχική οικογένεια. Για κάποιους μήνες έρχεσαι τόσο κοντά με τους ηθοποιούς και με το πέρας των παραστάσεων χάνεσαι. Αυτοσχεδιασμοί, χαρά, προσμονή, κούραση. Ισως το μόνο πράγμα που μου έλειψε τόσο πολύ κατά τη διάρκεια της καραντίνας είναι η καλλιτεχνική συντροφιά των συναδέλφων μου. Η πρόβα. Είμαι στα ουράνια όταν μια πρόβα είναι αποδοτική. Αισθάνομαι ενοχές όταν η πρόβα δεν τσουλάει. Και τα δύο χρειάζονται.
22.30
Φαγητό με αγαπημένα πρόσωπα. Συναντήσεις σε θερινά σινεμά. Το να μοιράζεσαι τις περιπέτειες της μέρας και να ακουμπάς πάνω σε αγαπημένους τις όποιες σκοτούρες είναι ένας πρόχειρος ορισμός της ευτυχίας. Εχω την ψευδαίσθηση πως οι στιγμές που τις μοιραζόμαστε μπορούν να κρατήσουν για πάντα.