12.00 – 17.00
Ξυπνάω με το ζόρι και το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να πιω έναν βαρύ ελληνικό καφέ και να φάω κάτι πρόχειρο. Βιαστικά μπαίνω στο ντους και ετοιμάζομαι για να προλάβω να αναπληρώσω δημιουργικά τις πρωινές ώρες που θυσίασα στον βωμό του Μορφέα, οπότε από εδώ και πέρα τρέχω! Βγάζω τον προσωπικό μου γελωτοποιό βόλτα (τον σκυλάκο μου Τζόκερ). Κοιτάζω υποχρεώσεις και εκκρεμότητες – διεκπεραιώνω. Πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ. Γυρίζω στο σπίτι και μελετάω βυζαντινή μουσική ή τραγούδια για τις παραστάσεις μου. Συγυρίζω, ακούγοντας αγαπημένους ραδιοφωνικούς παραγωγούς, και μαγειρεύω (ένα από τα τρία φαγητά που ξέρω να φτιάχνω), ενώ μιλάω στο τηλέφωνο με φίλους. Συνήθως μετά πηγαίνω στο στούντιο με τους συνεργάτες μου, για πρόβα ή για ηχογράφηση, μιας και ο πρώτος μου προσωπικός δίσκος θα κυκλοφορήσει μέσα στην άνοιξη και μεσολαβούν λάιβ εμφανίσεις και ταξίδια.
17.00 – 18.00
Η ιερή ώρα της ημέρας. Θέλω ηρεμία, αγάπη, φροντίδα, ένα πιάτο φαγητό, κατά προτίμηση στο τραπεζάκι του σαλονιού για να μπορώ να ξεκουράσω τα πόδια μου στον καναπέ, και το παράθυρο ανοιχτό για να βλέπω μπαλκόνι και ουρανό. Φλερτάρω πάλι με τον φίλο μου Μορφέα αλλά δεν παραδίνομαι… πρέπει να ετοιμαστώ για τη σχολή.
18.00 – 20.00
Εχω μάθημα βυζαντινής μουσικής ή αγιογραφίας. Μπορεί να μην πατάω στην εκκλησία αλλά αγαπώ τη μουσική και τη ζωγραφική που σχετίζονται μ’ αυτήν και τα τελευταία χρόνια σχεδόν τους έχω αφιερωθεί. Φέτος, θα δώσω για το πτυχίο της βυζαντινής μουσικής. Ποιος ξέρει, ίσως έπειτα από καιρό να διδάσκω κιόλας. Η βυζαντινή δεν έχει καμία σχέση με την ευρωπαϊκή μουσική. Με δυσκολεύει. Ισως γι’ αυτό να με μαγεύει. Το πείσμα με έχει βοηθήσει σε πολλά. Η αγιογραφία είναι μια τεχνική ζωγραφικής με την οποία ασχολούμαι τα τελευταία τρία χρόνια. Γενικά όμως ζωγραφίζω από τότε που με θυμάμαι. Θα το εξελίξω και αυτό. Το θέμα με τη μουσική και τη ζωγραφική είναι ότι δεν τελειώνουν ποτέ. Θα είμαι για πάντα μαθήτρια, αλλά έχω αρχίσει να συμφιλιώνομαι με αυτή τη σκέψη, άλλωστε δεν μου αρέσει η στασιμότητα, και η αγάπη μου για αυτές τις δύο τέχνες είναι ανεξάντλητη.
20.00 – 21.00
Βρίσκομαι ή μιλάω με τους συνεργάτες μου στο τηλέφωνο για την οργάνωση των λάιβ μου. Ασυνήθιστη ώρα για αυτές τις δουλειές, αλλά μην ξεχνάτε και ότι είμαι βέρα Ικαριώτισσα. Ασχολούμαι με πολλά, αλλά στον δικό μου χωροχρόνο. Με λίγα λόγια, δώσε μου ελευθερία και εγώ θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό. Κάπου εκεί σημειώνω εκκρεμότητες και υποχρεώσεις σε ένα χαρτί που θα με περιμένει στο τραπέζι μέχρι να ακουμπήσω δίπλα τον πρωινό καφέ.
21.00 – 01.00
Θα δω μια ταινία για να χαλαρώσω. Λατρεύω τον κινηματογράφο. Τον τελευταίο καιρό ξεσκονίζω τον Αλφρεντ Χίτσκοκ. Εχω δει γύρω στις σαράντα ταινίες του στη σειρά και συνεχίζω. Εκτός αν είναι μέρα εξόδου, που θα βγω με φίλους για ποτό σε κάποιο μαγαζί με χαλαρή μουσική ή θα πάω να δω κάποια μουσική ή θεατρική παράσταση και θα γυρίσω νωρίς στο σπίτι για να ξενυχτήσω εκεί.
01.00 – 03.30
Το σπίτι για μένα είναι καταφύγιο – ησυχαστήριο και το κατάλληλο περιβάλλον για να μπορέσω να συγκεντρωθώ στο πιο ουσιαστικό κομμάτι της ημέρας. Γράφω μουσική ή διαβάζω κάθε λογής βιβλία για να συλλέγω πολύτιμες πληροφορίες και εφόδια για τη ζωή, τη γραφή και τη φαντασία μου, που τη θέλω να καλπάζει σε ό,τι καταπιάνομαι. Είτε αυτό είναι μουσική είτε είναι στίχος ή ερμηνεία, ζωγραφική και πάει λέγοντας. Οτιδήποτε από αυτά κι αν με απορροφήσει, θα κοιμηθώ ευτυχισμένη και γεμάτη.
Η Βιολέτα Ικαρη παρουσιάζει αυτή την Τετάρτη 14/3 την παράσταση «Τι τραγούδι να σου πω…», στο club του Σταυρού του Νότου. Εναρξη στις 9.30 μ.μ. Το νέο σινγκλ με τίτλο «Το μαύρο», από την επερχόμενη δισκογραφική της δουλειά, κυκλοφορεί ήδη.