Θύμισε λίγο Ψυχρό Πόλεμο. Ο τρόπος με τον οποίο ο Χουάν Γκουαϊδό, ο επίδοξος πρόεδρος της Βενεζουέλας, απευθύνθηκε στον Αλέξη Τσίπρα θύμισε τις προτροπές των αντιφρονούντων της Ανατολικής Ευρώπης στους δυτικούς απολογητές των κομμουνιστικών καθεστώτων: Εκείνο το στερεοτυπικό, πλην ακαταμάχητο, «αφού σας αρέσει τόσο ο Υπαρκτός, γιατί δεν έρχεστε να τον δοκιμάσετε».
Ο Γκουαϊδό κάλεσε τον Ελληνα πρωθυπουργό να δοκιμάσει τη ζωή στη χώρα με τον υψηλότερο πληθωρισμό στον κόσμο – φέτος προβλέπεται να φτάσει το δέκα εκατομμύρια τοις εκατό.
Το ερώτημα είναι γιατί η κυβέρνηση «ΣΥΡΙΖΑ με χωρίς ΑΝΕΛ» σπαταλά διπλωματικό κεφάλαιο προκειμένου να βρεθεί στο πλευρό του Μαδούρο. Ποιο εθνικό συμφέρον τάχα της υπαγορεύει να στοιχισθεί με ένα καθεστώς που υποστηρίζουν η Τουρκία του Ερντογάν, η Αμπχαζία του Πούτιν και η ηρωική Νικαράγουα; Θα μπορούσε να δώσει κανείς πολλές απαντήσεις – όχι ίσης σημασίας.
Απάντηση πρώτη: Το μπαούλο του κομματικού φολκλόρ. Αντανακλαστικά, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να ανασύρει τα λάβαρα του λάτιν αντιαμερικανισμού από τον πάτο της λειψανοθήκης του. Η στάση του έναντι της Βενεζουέλας είναι ένας φόρος τιμής στον παλιό εαυτό του κόμματος, που σύμφωνα με τον πρώην εταίρο του αγκύρωσε τη χώρα στις ΗΠΑ.
Απάντηση δεύτερη: Η όψιμη εξωτερική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ –που αποσπά εύσημα από την Ευρώπη και την Αμερική– δεν έχει επηρεάσει τις συνταγές της διακυβέρνησής του στο εσωτερικό. Εξω φαίνεται δυτικοπρεπής. Μέσα όμως παραμένει τσαβιστής. Οι μέθοδοί του, από την αξίωσή του να πάρει «όλη την εξουσία» μέχρι την πολιτική διανομής βοηθημάτων στην οικονομία, είναι μικρογραφία του τσαβισμού – που έμεινε μικρογραφία χάρη στο κανονιστικό πλαίσιο της Ευρώπης και στην παιδαγωγική επίδραση του υποδείγματός της στον ίδιο τον Τσίπρα.
Απάντηση τρίτη: Η Βενεζουέλα εξαιρείται από τη στροφή του Τσίπρα για πιο πεζούς λόγους, που βρίσκονται ρηχά θαμμένοι στο παρελθόν. Βρίσκονται στην εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ανερχόμενη δύναμη της ριζοσπαστικής Αριστεράς, ομόλογη με το Podemos – το ισπανικό κόμμα που ανατράφηκε με πετρο-μπολιβάρ, όταν το μπολιβάρ μετρούσε ακόμη ως συνάλλαγμα.
Η μία απάντηση δεν αποκλείει την άλλη. Ο,τι κι αν πιστέψει κανείς, η αφοσίωση προς τον Μαδούρο είναι ένα ακόμη παράδειγμα που επιβεβαιώνει την (αν)ισορροπία του όψιμου τσιπρικού μείγματος. Η συμμόρφωσή του προς ορισμένες οικονομικές και διπλωματικές απαιτήσεις των εταίρων δεν συμπαρέσυρε όλα τα χαρακτηριστικά της φυσιογνωμίας του. Υπάρχουν όψεις της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που περνούν κάτω από το ραντάρ των ξένων. Ο πρωθυπουργός που καταγγέλλεται ως «delivery boy», κόβει την εξάτμιση. Και τις νύχτες καγκουρίζει με το μηχανάκι της δουλειάς.