Πώς απαντούν στη Γαλλία, στη Σερβία ή στη Ρουμανία οι υπουργοί Υγείας, όταν καλούνται να δώσουν απαντήσεις για τον ιό της γρίπης Η1Ν1 και τα πολλά και εκεί θύματά του, δεν το ξέρω. Δεν φαίνεται πάντως πιθανό να σπούδασαν και αυτοί στη Μεγάλη της Μαγκιάς Σχολή, από την οποία αποφοίτησε ο δικός μας αναπληρωτής Υγείας, μετά πολλών επαίνων μεν, αλλά δίχως να μάθει όσα γράμματα θα του επέτρεπαν να εκπονεί τα τιτιβίσματά του χωρίς σωρεία συντακτικών και ορθογραφικών λαθών. Και επιπλέον να μιλάει με τρόπο που να μην υποδηλώνει ότι εχθρεύεται τις λέξεις περισσότερο κι απ’ ό,τι βδελύσσεται τους δημοσιογράφους, εξ ου και τα αβρότατα «σας έχω», «σας πόνεσαν», «γελοίοι», «δημοσιογράφοι της πεντάρας» κ.λπ. Εντάξει, έτσι αποσπά το εγκώμιο του κ. Π. Καμμένου: «Ξεχωρίζω από τον ΣΥΡΙΖΑ τον Πολάκη, γιατί ό,τι έχει να το πει, το λέει ευθέως». Αυτό όμως δεν είναι και προς ενθουσιασμό.
Ο κ. Παύλος Πολάκης αδυνατεί να κατανοήσει πως, όταν καλείται να απαντήσει σε δημοσιογραφικές ερωτήσεις, δεν απαντά σε εφημερίδες ή κανάλια. Στον κόσμο απαντά. Αυτόν οφείλει να ενημερώσει. Με στοιχεία και με σεμνότητα, όχι με ύβρεις και με τσαμπουκά. Αν νιώθει μεγάλη βεντέτα που «μας κάνει τη χάρη», όταν τελειώσει η θητεία του ας δοκιμάσει στο Χόλιγουντ, μια και η Τσινετσιτά δεν ακμάζει πια. Πάντα υπάρχει ζήτηση για τον ρόλο του νταή.
Ο κ. Πολάκης τα λέει τόσο «ευθέως» που και δίκιο να ’χει, το χάνει όλο στη διαδρομή που κάνουν οι λέξεις από τη σκέψη του έως τη γλώσσα του. Κι έπειτα ξαναπιάνει το τροπάριο για τις «διαστρεβλώσεις». «Δεν είναι και καταστροφή», είπε, αναφερόμενος στους σαράντα νεκρούς από τον ιό. Μα φυσικά και είναι καταστροφή. Στον θάνατο δεν χωράει ζύγι, «μέχρι τόσους νεκρούς τα πράγματα είναι ανεκτά…». Είναι καταστροφή για τους ίδιους τους νεκρούς, τις οικογένειες και τους φίλους τους. Αυτό αρκεί, κύριε υπουργέ. Ξαναδοκιμάστε. Είναι λεβεντιά να παραδέχεσαι πού και πού ότι λάθεψες.
Σας το λέει ένας γελοίος δημοσιογράφος της πεντάρας που δεν έχει πρόβλημα να πει ότι και η δική του συντεχνία κάθε άλλο παρά αρίστευσε ως προς την ενημέρωση των πολιτών στο θέμα των εμβολίων. Εφημερίδες δεν παραδιαβάζει ο κόσμος. Τηλεόραση βλέπει. Και τα κανάλια έχουν συνήθεια την εκ των υστέρων γκρίνια. Στην έγκαιρη προσπάθεια πληροφόρησης η συμβολή τους παραμένει ασήμαντη. Αυτό δεν τους αφαιρεί το δικαίωμα της κριτικής. Απλώς θα ’πρεπε να τους θυμίζει πως η αυτοκριτική δεν είναι πολυτέλεια. Υποχρέωση είναι.