Ενα φεγγάρι –δηλαδή για περίπου μία δεκαετία– έκανα παρέα με έναν κάπως δυσοίωνο άνθρωπο. Κάθε φορά πριν συναντηθούμε έκανα ασκήσεις θάρρους για να οχυρωθώ απέναντι στην επίθεση κριτικής που, όπως πάντα, θα δεχόμουν και για να αντεπεξέλθω στη γρουσουζιά του. Σπάνια έπιαναν τα γιατροσόφια. Από κάθε μας συνάντηση έβγαινα ράκος.
Κάποια στιγμή, λίγο πριν μου αφαιρέσει ολοκληρωτικά τη θέληση για ζωή, αποφάσισα ότι αυτή η σχέση δεν μου κάνει ιδιαίτερα καλό και ίσως θα έπρεπε να τη διακόψω. Την επόμενη ημέρα από τη μοιραία, τελευταία, αντιπαράθεση, οι ακτίνες UVA και UVB του ήλιου ήταν πιο λαμπερές, τα πουλιά έμοιαζε να πετούν με περισσότερο μπρίο από κλαδί σε κλαδί, γενικά ο κόσμος έδειχνε ένα πιο φιλόξενο μέρος. Είχα απαλλαγεί επιτέλους από τον βραχνά του συγχρωτισμού με αυτόν τον δήθεν φίλο.
Μετά βέβαια άνοιξα το κινητό και η πραγματικότητα μου κάγχασε στην οθόνη. Δεν είναι μόνο άνθρωποι με σάρκα και οστά που μπορούν να μας χαλάσουν την ημέρα. Η ψηφιακή μας ζωή έχει τις δικές της κακοτοπιές, φίλους έτοιμους να αρπαχτούν και να αρπάξουν, να παρεξηγηθούν και να παρεξηγήσουν, απειλώντας να γίνουν ανά πάσα στιγμή όσο κραυγαλέοι και αισχροί επιτρέπουν οι συνδυασμοί των γραμμάτων του πληκτρολογίου τους. Η ημέρα του Athens Pride είναι κάθε χρόνο αφορμή να ξεχωρίσεις ορισμένους από αυτούς. Αλλά και γενικότερα την περίοδο που διανύουμε, κρίσης και πόλωσης, είναι πολλοί εκείνοι που έχουν κάνει σκοπό ζωής να δηλητηριάζουν τον δημόσιο διάλογο, δηλαδή τους γύρω τους, δηλαδή εμάς. Συχνά διαβάζοντας κάτι στα social media καταλαμβάνομαι από το ίδιο μείγμα εξουθένωσης και εκνευρισμού που συνόδευε τις επαφές μου με τον άσπονδο εκείνο φίλο.
Είναι σημείο των καιρών, αλλά όχι αναπόδραστο. Ρώτησαν πρόσφατα τον γνωστό διαφημιστή και συγγραφέα Θοδωρή Τσεκούρα, έναν από τους πιο ταλαντούχους ανθρώπους εκεί έξω, τι κάνει για να έχει υγεία, ευεξία και μακροζωία (Andro). «Προσέχω πάρα πολύ τη διατροφή μου», ξεκίνησε εκείνος να λέει. «Ομως το σημαντικότερο πιστεύω είναι ότι προσέχω τη διανοητική μου τροφή. Δεν βλέπω τηλεόραση, δεν διαβάζω βλακείες, δεν “τρέφομαι” και δεν αναμασώ ανόητα άρθρα, και γενικά προσέχω πάρα πολύ τι βάζω στα μάτια και τα αυτιά μου. Αντιμετωπίζω τα social media σαν ένα κήπο. Αν βλέπω λουλούδια, είναι επειδή βγάζω συστηματικά τα αγριόχορτα».