Τι είναι, μπαμπά, ο ρεβανσιστής; Είναι εκείνος που νομίζει ότι μπορεί να ξεδιορίσει όσους διόρισε ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ο υπουργός που αποπέμπει τον αρχηγό της αστυνομίας, ο οποίος είχε αυτοακυρωθεί δύο μήνες πρoτού συντελεστεί και τυπικά η αποπομπή του. Είχε ο ίδιος απεκδυθεί τη στολή του, για να ντυθεί κλακαδόρος στις εκδηλώσεις εκείνων που τον προήγαγαν.
Αν υπάρχει σε αυτήν την αποπομπή «ρεβάνς», είναι η ρεβάνς του Σώματος. Το Σώμα «εκδικείται» εκείνον που το ευτέλισε ισχυριζόμενος ότι επέβλεπε μέτρα ασφαλείας, ενώ χαριεντιζόταν με υπουργούς. Το ίδιο περίπου ισχύει και για την ΕΡΤ: Οι κραυγές του ΣΥΡΙΖΑ για την ανεξαρτησία της δημόσιας τηλεόρασης αξίζουν όσο το δάκρυ του εκδορέα για τα δικαιώματα του κάστορα.
Η περίπτωση της ακαριαίας καρατόμησης της ηγεσίας της αστυνομίας έχει επιπλέον ενδιαφέρον, γιατί επιχειρήθηκε από έναν υπουργό που θα ήταν μάλλον σόλοικο να κατηγορηθεί για «κομματισμό» υπέρ της Νέας Δημοκρατίας· έναν υπουργό που ήταν ο δεύτερος μέσα σε ένα χρόνο πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ που το ΠΑΣΟΚ έκρινε σκόπιμο να διαγράψει.
Πολιτικός μονοκαλλιέργειας –που οφείλει τη φήμη του μόνο σε ένα «επιχειρησιακό» χαρτοφυλάκιο, έχοντας αντιστρόφως ανάλογες επιδόσεις στα άλλα πολιτικά πόστα που του ανατέθηκαν– ο Χρυσοχοΐδης αναδεικνύει και τον τρόπο με τον οποίο εργάστηκε επί τρία χρόνια ο Μητσοτάκης. Οι μυημένοι ήξεραν ότι, κάτω από το ορατό ρινγκ της αντιπολίτευσης, ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ετοίμαζε την επικείμενη διακυβέρνησή του, καταστρώνοντας πρόγραμμα και στρατολογώντας πρόσωπα.
Στο πρόσωπο του Χρυσοχοΐδη βλέπει κανείς και πού πάσχει η σύγκριση που επιχειρείται τα τελευταία εικοσιτετράωρα μεταξύ της κυβέρνησης Μητσοτάκη και της κυβέρνησης ΓΑΠ: Ο Μητσοτάκης φέρνει, λένε, ιδεαλιστικές καινοτομίες, σαν εκείνες του Παπανδρέου, που είχαν συντριβεί στην πρώτη τους επαφή με την πραγματικότητα.
Η επιλογή για την επιστροφή του πιο επιτυχημένου υπουργού Δημόσιας Τάξης δείχνει ότι ο πρωθυπουργός δεν βασίστηκε μόνο σε σχεδιάσματα αλιβάνιστων τεχνοκρατών. Το αντίθετο. Σε τομείς όπως η ασφάλεια, όπου δεν έχεις την πολυτέλεια να αναποδογυρίσεις το σύστημα και να περιμένεις το πείραμά σου να δουλέψει, επέλεξε στα σίγουρα.
Επίμονος παίκτης, που δεν φοβάται να εκδηλώσει το ταμπεραμέντο του, ο νέος –και παλιός– υπουργός Προστασίας του Πολίτη έδειξε από την πρώτη μέρα ότι μπορεί κάποιος να απευθύνεται στο φρόνημα των σωμάτων ασφαλείας, χωρίς να αναμασά θούριους ενωμοταρχικής ορθοδοξίας. Εκπλήρωσε έτσι και τον δευτερεύοντα σκοπό της επιλογής του: Να απαλλάξει –ξανά– την ατζέντα της δημόσιας τάξης από τη ρετσινιά της δεξιάς εμμονής.
Στο χαρτοφυλάκιό του έχει επιβάλει πια τον κανόνα της μεταϊδεολογικής απόδοσης: Ασπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να έχει στη μυοκτονία το σκορ του Χρυσοχοΐδη.