Είμαστε περισσότερο οπισθοδρομικοί και ιδιωφελείς από όσο μαρτυρούμε. Πολλαπλά φαινόμενα άνισης μεταχείρισης, λόγω φύλου (κυρίως), καταγωγής, αναπηρίας, ηλικίας, θρησκευτικών πεποιθήσεων, και περιστατικά ακραίας εργοδοτικής αυθαιρεσίας περιέγραψε σε έκθεσή του ο Συνήγορος του Πολίτη, επιβεβαιώνοντας έρευνα του ΕΚΚΕ για τις πολλαπλές διακρίσεις στην απασχόληση, με κύριο παράγοντα το φύλο. Δηλαδή, αν είσαι γυναίκα, ακόμη και αυτόχθων, θα επιλεγεί ο άνδρας – αυτός δεν γεννάει (αν όμως χρειαστεί άδεια λόγω θανάτου της μητέρας του παιδιού του, θα υποστεί κι αυτός διακρίσεις). Ακόμη χειρότερα αν είσαι μετανάστρια (όχι μετανάστης, αυτός θα προτιμηθεί στα κοινά επαγγέλματα) και πολύ χειρότερα αν δεν είσαι και τόσο νέα ή έχεις έστω και μικρή αναπηρία… Μολονότι ως βασική αιτία διάκρισης φαντάζει η εθνική προέλευση, το φύλο είναι που στιγματίζει τον υποψήφιο για εργασία. Και το προκάλυμμα ισότητας καταρρέει ραγδαία. Κατά 17 ποσοστιαίες μονάδες εμφανίζονται αυξημένες οι αναφορές για διάκριση λόγω φύλου στη φετινή έκθεση του ΣτΠ (αφορά το έτος 2018) σε σύγκριση με εκείνη για το έτος 2017 – έφτασαν στο 57% από 40%.
Βασική αιτία για την αποκαρδιωτική τάση πισωγυρίσματος αποτελεί, κατά τον Συνήγορο, η πολύχρονη οικονομική κρίση, που έπληξε την κοινωνική συνοχή, τις παροχές, τις κρατικές παρεμβάσεις και τους ελέγχους, αλλά και η προσφυγική κρίση η οποία ενδυνάμωσε τη ρητορική μίσους.
Η άνοδος της Ακροδεξιάς εκκόλαψε τον μισογυνισμό, που υπήρχε ωστόσο ήδη ως ξεχασμένος σκελετός στην ντουλάπα. Οι αντοχές του κόσμου, αναφέρει ο ΣτΠ, «έφτασαν στα όρια της εξάντλησης», η κοινωνία «είναι σε βαθιά σύγχυση». Η όποια εξίσωση είχε επιτευχθεί, που κουκούλωνε ανισότητες, στερεότητα, πατριαρχικές δομές, ποσοστώσεις, σεξιστικές συμπεριφορές, παρενοχλήσεις, κακοποιήσεις και καθιστούσε αχρείαστο το φθαρμένο και κατακερματισμένο φεμινιστικό κίνημα, υποχώρησε. Δεν αποτελεί πια κοινό αγαθό και ομόθυμη αλήθεια.
Το 70% στη χώρα μας πιστεύει ότι ο ρόλος της γυναίκας είναι να φροντίζει το σπίτι και την οικογένεια (44% ο μέσος ευρωπαϊκός όρος). Η πολυεπίπεδη κρίση φανέρωσε τη στάχτη των λέξεων, ξεγύμνωσε μια κοινωνία που δεν έχει λύσει βασικά προβλήματα ελευθερίας, δημοκρατίας, δικαιοσύνης, που συντηρεί βαθιές τις ρίζες της συντήρησης και κληροδοτεί στις επόμενες γενιές τις παλιές μισαλλόδοξες διαχωριστικές γραμμές και την κουρελιασμένη επίφαση ισορροπίας.