Συμφωνείτε να έρθουν φέτος τα Χριστούγεννα; Η ερώτηση μπορεί να ακούγεται αφελής. Αλλά, δεδομένου του όχι αμελητέου ποσοστού των ευαίσθητων συνανθρώπων μας που υποφέρουν από το χριστουγεννιάτικο κιτς, η ερώτηση έχει περισσότερο νόημα από την άλλη, που τέθηκε στην πρώτη μετεκλογική δημοσκόπηση: Συμφωνείτε με τη μείωση του ΕΝΦΙΑ;
Οπως η ερώτηση για τον πιο μισητό φόρο στην ιστορία των φόρων, έτσι και οι υπόλοιπες δημοσκοπικές ερωτήσεις, προτού καν συμπληρωθούν δύο μήνες από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου, είχαν απαντηθεί προτού τεθούν. Είχε κανείς αμφιβολία ότι η κυβέρνηση θα απολάμβανε ενισχυμένο το κύμα της κοινωνικής αποδοχής που εκφράστηκε στην κάλπη;
Οποιος είχε αμφιβολία, αρκεί να αναλογιστεί το πιο πρόσφατο προηγούμενο. Το 2015 η φρέσκια κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχε τόση κεκτημένη ταχύτητα από τον Ιανουάριο, που μπόρεσε να επιζήσει ακόμη και από το κόστος του δημοψηφίσματος, του κλεισίματος των τραπεζών, της kolotumba – και να επικρατήσει ξανά, περίπου με την ίδια εκλογική επίδοση, στις κάλπες του Σεπτεμβρίου.
Η κατάσταση τότε δεν είναι εύκολα συγκρίσιμη με το σήμερα. Αλλά βοηθάει για να αναγνωρίσουμε πού βρισκόμαστε τώρα: Η κυβέρνηση διάγει ακόμη την περίοδο του ακαταλόγιστου. Η νομιμοποίησή της είναι τόσο φρέσκια, που σιωπηρά εξατμίζονται από τον αφρό της επικαιρότητας μέχρι και οι γκάφες της.
Βεβαίως, αυτή η πραγματικότητα δεν εμπόδισε κάποιους να κολακευτούν από την εικόνα που τους έδειξε η μέτρηση. Ούτε τους εμπόδισε να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα για τη διείσδυση της κυβέρνησης σε ευρύτερα ακροατήρια – που παρουσιάζεται περίπου ως τετελεσμένη.
Οπως κι αν εξέλαβε η κυβέρνηση αυτό το άλμπουμ του μέλιτος, τα πολιτικά μεγέθη που καταγράφει είναι προϊόντα μιας εκλογικής παραφοράς. Ας το απολαύσουν, γιατί δεν κρατάει ποτέ πολύ.