Από την ίδρυσή της, η λειτουργία και διαχείριση της ΔΕΗ γινόταν πάντοτε από το κράτος, άσχετα αν το υβριδικό νομικό καθεστώς της την υποχρεώνει να ελέγχεται από ορκωτούς. Πρόσφατα ο αρμόδιος για την ενέργεια υπουργός δήλωσε ότι υπάρχει κίνδυνος ο επόμενος έλεγχος να τη χαρακτηρίσει μη βιώσιμη. Οι πιθανότητες είναι μεγάλες, γιατί ήδη στον προηγούμενο έλεγχο οι ορκωτοί είχαν εκφράσει σοβαρές αμφιβολίες για τη βιωσιμότητά της.
Αξιολογώντας τα αποτελέσματα του 2018, σημειώνουν στην έκθεσή τους «την ύπαρξη ουσιώδους αβεβαιότητας η οποία ενδεχομένως θα εγείρει σημαντική αμφιβολία σχετικά με τη δυνατότητα της εταιρείας και του ομίλου να συνεχίσουν τη δραστηριότητά τους…».
Τα φετινά αποτελέσματα και η οικονομική κατάσταση της ΔΕΗ πηγαίνουν πολύ χειρότερα από πέρυσι. Σε περίπτωση χαρακτηρισμού της ΔΕΗ ως μη βιώσιμης θα ακολουθήσουν αυτομάτως νομικά γεγονότα εξαιρετικά δυσάρεστα για την εταιρεία, αλλά και για την εικόνα της Ελλάδος στις διεθνείς αγορές. Δικαιολογημένα η κυβέρνηση ανησυχεί και προσπαθεί να βρει τρόπους ώστε να δοθεί κάποιου είδους πιστοποίηση βιωσιμότητας.
Τα μέτρα, όμως, που ανακοινώνονται προς αυτήν την κατεύθυνση φαίνονται ανεπαρκή σε σχέση με τη φύση του προβλήματος. Πιθανώς θα πείσουν τους ελεγκτές να επαναλάβουν κάποια σιβυλλική διατύπωση σαν την περυσινή, αλλά η ανακούφιση θα είναι πρόσκαιρη και η αγωνία θα παρατείνεται.
Η ΔΕΗ δεν είναι μια οποιαδήποτε ΔΕΚΟ. Η λειτουργία της συνδέεται με τον σχεδιασμό της ενεργειακής στρατηγικής για τις επόμενες δεκαετίες, ζήτημα υπαρξιακό για την οικονομία και την ασφάλεια της χώρας. Οι σωστές επιλογές εκεί δεν πρέπει να επηρεαστούν από άμεσες σκοπιμότητες αντιμετώπισης κρίσεων ταμειακής ρευστότητας της ΔΕΗ. Εκείνοι που θα αποφασίζουν για τα γενικότερα θέματα της ενέργειας, αλλά και για τη λειτουργία της επιχείρησης, χρειάζεται να ενεργούν με ένα ρεαλιστικό ορίζοντα απαλλαγμένο από αγωνίες περί επιβίωσης.
Ενας δρόμος υπάρχει για να γίνει αυτό. Το κράτος να σταθεί δίπλα στην επιχείρηση με τρόπο δημόσιο και αξιόπιστο. Με άλλα λόγια, να παραδεχθεί την πραγματικότητα ότι η ΔΕΗ υπήρξε πάντα κρατική, ότι το κράτος ευθύνεται για τη σημερινή κατάστασή της και ότι δεν έχει άλλη επιλογή παρά να τη στηρίξει απόλυτα. Και όσο πιο γρήγορα το κάνει, τόσο λιγότερο θα κοστίσει.
Το κόστος θα είναι υψηλό και δεν αποφεύγεται. Τα χρήματα μπορούν να σπαταλώνται εξασφαλίζοντας παρατάσεις ζωής, όπως γίνεται έως τώρα, ή να στηρίξουν την οριστική εξυγίανση. Στη δεύτερη αυτή περίπτωση η δαπάνη θα είναι εμπροσθοβαρής, επομένως πολιτικά πιο δύσκολη, αλλά η κυβέρνηση δεν πρέπει να διστάσει.
Ακούγεται παράδοξο, αλλά για να ιδιωτικοποιηθεί, εάν ποτέ στο μέλλον, η ΔΕΗ θα πρέπει πρώτα να κρατικοποιηθεί σωστά.