Οι πρώτοι δυόμισι μήνες της κυβέρνησης μας επιτρέπουν να ελπίζουμε ότι η Ελλάδα έχει μπει σε μια περίοδο προσαρμογής στην πραγματικότητα, ότι μπορεί πλέον να σταθεί στα δικά της πόδια και να αναζητήσει τρόπους να αντιμετωπίσει το μέλλον. Τα χαμηλά επιτόκια στα κρατικά ομόλογα και η αύξηση της εμπιστοσύνης των πολιτών θα ενθαρρύνουν όσους έχουν την ευθύνη να οδηγήσουν τη χώρα προς τα εμπρός. Το σημαντικό είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει καταπιαστεί με χρόνια προβλήματα και δείχνει αποφασισμένη να βρει λύσεις. Η πορεία δεν θα είναι εύκολη, αφού το υπέρογκο χρέος Δημοσίου και ιδιωτών, καθώς και ο δημογραφικός μαρασμός, επιβαρύνουν το όποιο σχέδιο ανάκαμψης.
Από την οικονομία και την Παιδεία, έως το μεταναστευτικό και την εξωτερική πολιτική, το αποτέλεσμα δεν θα κριθεί μόνο από τις πολιτικές που θα εφαρμόσει η κυβέρνηση, αλλά και από την ποιότητα της αντιπολίτευσης, από τον έλεγχο που θα ασκείται από την κοινωνία (μέσω συνδικάτων και ΜΚΟ, αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης). Μεταξύ των εξωτερικών παραγόντων που μπορούν να επηρεάσουν την πορεία της χώρας είναι η συμπεριφορά της Τουρκίας, μια σύρραξη με επίκεντρο το Ιράν (με συνέπεια αναστάτωση στις αγορές πετρελαίου), οικονομική ύφεση λόγω εμπορικού πολέμου ΗΠΑ – Κίνας. Στην Ιταλία, ο σχηματισμός μιας πιο φιλοευρωπαϊκής κυβέρνησης δείχνει να απομακρύνει κάποιους κινδύνους για την ευρωπαϊκή οικονομία και δίνει μια ευκαιρία στις χώρες-μέλη της Ε.Ε. να έρθουν σε συμφωνία για μια πιο δίκαιη και πιο αποτελεσματική πολιτική διαχείρισης προσφύγων.
Στα μεγάλα προβλήματα της εποχής, όπως είναι το μεταναστευτικό, η κλιματική αλλαγή, η τρομοκρατία, απαιτείται συνεννόηση μεταξύ κρατών για να βρεθούν συλλογικές λύσεις. Ομως, επιβάλλεται να υπάρχει και σωστή διαχείριση των προβλημάτων όπου προκύπτουν, και εκεί η Ελλάδα συνήθως πάσχει. Ο Αλέξης Τσίπρας, μαζί με τον Ισπανό ομόλογό του, ενήργησαν σωστά όταν βοήθησαν την Αγκελα Μέρκελ σε μία δύσκολη στιγμή στην εσωτερική πολιτική της χώρας της, συναινώντας στην επιστροφή μεταναστών που είχαν φθάσει στη Γερμανία μέσω Ελλάδας ή Ισπανίας. Η Ελλάδα είναι στην πρώτη γραμμή του προβλήματος και έχει υποστεί τις δυσλειτουργίες της συμφωνίας Ε.Ε. – Τουρκίας του 2016· αυτό, όμως, δεν δικαιολογεί την οικτρή κατάσταση που επικρατεί εδώ και χρόνια στα κέντρα κράτησης και ταυτοποίησης στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Η νέα κυβέρνηση επιχειρεί να βελτιώσει τις συνθήκες διαβίωσης εκεί, να διαχειριστεί την αυξημένη ροή ανθρώπων, να προσθέσει 200 άτομα στη διαδικασία παροχής (ή μη) ασύλου, να εφαρμόσει τη συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας, να εγκαταστήσει ανθρώπους σε νέες δομές. Η ανάληψη της διαχείρισης του μεταναστευτικού από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη προκάλεσε ερωτήματα, αλλά το εγχείρημα θα κριθεί από το αποτέλεσμα – και σήμερα γίνονται συντονισμένες προσπάθειες για την εξάλειψη των χειρότερων προβλημάτων και για τη θέσπιση ενός πιο λειτουργικού συστήματος.
Η συνεννόηση στο μεταναστευτικό, η εφαρμογή πολιτικών που θα προστατεύουν το περιβάλλον και θα συμβάλλουν στις προσπάθειες μείωσης των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής είναι μεταξύ των θεμάτων που η Αθήνα, οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο θα βρουν κοινό έδαφος συνεννόησης. Θετικό είναι το γεγονός ότι ο Ελληνας επίτροπος Μαργαρίτης Σχοινάς γνωρίζει καλά τον τρόπο λειτουργίας της Ε.Ε. και είναι σε θέση να συμβάλει στη στενότερη συνεργασία σε σημαντικά ζητήματα. Οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η συμφωνία των Πρεσπών απάλλαξε τη νέα κυβέρνηση από ένα χρόνιο πρόβλημα μεταξύ Ελλάδας και Ε.Ε., ανοίγοντας προοπτικές για ευρύτερες συνεργασίες στα Βαλκάνια. Το ενδιαφέρον της Κίνας και το ανανεωμένο ενδιαφέρον των ΗΠΑ για την περιοχή ενισχύουν περαιτέρω τις προοπτικές της Ελλάδας. Οπως και η συνεργασία με το Ισραήλ και την Αίγυπτο (μαζί με την Κύπρο).
Οι πρώτες κινήσεις της κυβέρνησης είναι θετικές. Αγγίζοντας αρκετά ευαίσθητα θέματα δεν προκάλεσε υπερβολικές αντιδράσεις. Η κοινωνία φαίνεται έτοιμη για αλλαγές. Αρκεί η κυβέρνηση να είναι αποφασισμένη, συνεννοήσιμη – και τυχερή.