Το παρασκήνιο δεν μας είναι απαραίτητο. Δεν χρειάζεται κανείς να πιστέψει τους ισχυρισμούς του Κωνσταντίνου Φρουζή για το τι του είπε ιδιωτικώς η εισαγγελέας Διαφθοράς ή για το πόσες φορές συνάντησε υπουργούς, πρωθυπουργούς και πρωτοσπαθάριους της Κουμουνδούρου.
Η ίδια η εμφάνιση του πρώην επιτελούς της Novartis φωτίζει ένα παράγωγο σκάνδαλο: Οι απηνείς σκανδαλοθήρες που ασχολούνταν τρία χρόνια νυχθημερόν με την υπόθεση δεν είχαν καλέσει το κεντρικό πρόσωπο να καταθέσει, ούτε είχαν αναρωτηθεί γιατί δεν είχε κληθεί να απολογηθεί. Σαν να λέμε ότι κυνηγούσαν ένα φόνο, αλλά δεν είχαν ασχοληθεί καθόλου με τον δολοφόνο.
Το γεγονός ότι ο πρωταγωνιστής εμφανίζεται αφότου η ανάκριση έχει εκφυλιστεί πολιτικά –και έχει ποινικά αποβεί άκαρπη τουλάχιστον κατά τα επτά δέκατα– λειτουργεί, βέβαια, υπέρ του.
Ο Φρουζής, που εκπροσωπούσε μια παγκοσμίως σεσημασμένη πολυεθνική, μπορεί να φοράει τώρα το καπέλο του κατηγόρου του πολιτικού συστήματος, αφού κανείς δεν τον ανάγκασε να απολογηθεί, εγκαίρως και καταλλήλως, ως κατηγορούμενος.
Κατά τα άλλα, αν εξαιρέσει κανείς το παραπολιτικό κουτσομπολιό, ό,τι άλλο είπε ο Φρουζής, και προκαλεί όψιμο σκανδαλισμό, ήταν ήδη γνωστό. Ξέραμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αδικαιολογήτως καταψηφίσει τον νόμο της κυβέρνησης Σαμαρά που μείωνε τη φαρμακευτική δαπάνη. Ξέραμε ότι ο τζίρος της Novartis είχε αυξηθεί επί ΣΥΡΙΖΑ.
Ξέραμε δηλαδή το μείζον: Οτι η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ποινικοποιήσει τις πολιτικές αποφάσεις των προκατόχων του θα μπορούσε πιο πειστικά να στραφεί εναντίον του. Εκτός αν πίστευε κάποιος την πολακική αριθμητική, που άθροιζε τη ζημία του Δημοσίου από το φάρμακο στα είκοσι τρία δισεκατομμύρια ευρώ.
Περισσότερο «αποκαλυπτική» από αυτά που (δεν) κατέθεσε ο Φρουζής ήταν η ίδια η διαδικασία. Οι δομικές της αδυναμίες ήρθαν στην επιφάνεια ήδη από τις πρώτες κανονικές συνεδριάσεις της Επιτροπής. Το καθεστώς διαφανούς μυστικότητας –μια ανάκριση που δεν είναι ούτε δημόσια, με κάμερες, ούτε γίνεται να κρατηθεί κρυφή– υποθάλπει την κακοφωνία. Υποθάλπει έναν ίλιγγο αντίπαλων διαρροών που ταιριάζει σε πολιτικό καφενείο, αλλά όχι σε διαδικασία ποινικών προδιαγραφών. Οχι σε ανάκριση που φιλοδοξεί να στοιχειοθετήσει συγκεκριμένες πράξεις, συγκεκριμένων αυτουργών.
Γι’ αυτό και ήταν πρόωροι οι πανηγυρισμοί της πλειοψηφίας για τα καρφιά του πρώην στελέχους της Novartis. Οπως η καταγγελλόμενη μηχανορραφία ήταν τόσο κακοραμμένη, ώστε να προβάλλει σαν φάρσα, έτσι και η διερεύνηση της φάρσας: Κινδυνεύει από νωρίς να εξελιχθεί σε μικροπολιτικό τουρτοπόλεμο, προορισμένο για τα δελτία ειδήσεων· αδιάφορο για τη Δικαιοσύνη· και αθωωτικό για τους μηχανορράφους.