Ο σκαντζόχοιρος έχει τη δική του σοφία. Μπορεί για τους περισσότερους η συζήτηση περί εκλογών να μοιάζει εντελώς άκαιρη· μπορεί η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάσει την απλή αναλογική όχι ως αδιέξοδο ακυβερνησίας, αλλά ως μοχλό για τη συγκρότηση «προοδευτικής πλειοψηφίας», να είναι εκτός θέματος· το ΚΚΕ, όμως, έσπευσε να τη γειώσει, προτού καλά καλά διατυπωθεί. Ο σκαντζόχοιρος ξέρει.
Τι ξέρει ο Δημήτρης Κουτσούμπας, που ανέλαβε ο ίδιος, με άρθρο του στον «Ριζοσπάστη», να διαλύσει το σενάριο περί μετεκλογικού μετώπου το οποίο λάνσαρε ο Τσίπρας; Ξέρει ότι καμιά φορά τα σενάρια λειτουργούν ακόμη κι όταν δεν έχουν πραγματικές πιθανότητες υλοποίησης. Καλλιεργώντας τη φιλολογία περί «προοδευτικής διεξόδου», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν προσδοκά τόσο τη σύγκλιση με το ΚΚΕ – που ακόμη και τα πεζοδρόμια στην Κουμουνδούρου ξέρουν ότι είναι ανέφικτη.
Ο Τσίπρας θέλει απλώς να εμπεδώσει τη θέση του ως αντιδεξιού πόλου εξουσίας – στη λογική του όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι με τη Δεξιά. Θέλει έτσι κάπως να ξορκίσει το αδιέξοδο που ο ίδιος μεθόδευσε, θεσπίζοντας έναν εκλογικό νόμο καταδικασμένο να καεί σε μια σπαταλημένη κάλπη.
Πίσω από αυτή την πρόωρη συζήτηση, μετά βίας κρύβονται δύο φόβοι. Ο φόβος του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο Μητσοτάκης θα επιχειρήσει, τώρα που είναι κυρίαρχος, να αιφνιδιάσει τον ζαλισμένο αντίπαλό του. Ο Τσίπρας θα κινδύνευε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο με το θλιβερό ρεκόρ να έχει χάσει πέντε εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε ένα χρόνο.
Η ακαριαία αντίδραση του γραμματέα του ΚΚΕ μαρτυρεί όμως και τον σύστοιχο φόβο των μικρών κομμάτων ότι, εκτός από το πολιτικό κλίμα, το ίδιο το σύστημα που θα προκύψει από την αντιπαράθεση για τον εκλογικό νόμο θα καταλήξει να πριμοδοτήσει ασύμμετρα τον διπολισμό.
Η σχετική ανησυχία εκφράζεται ήδη παρασκηνιακά και από στελέχη του ΚΙΝΑΛ, που διαισθάνονται ότι τυχόν επιλογή ενός πιο σύνθετου συστήματος από την παλινόρθωση του σκέτου μπόνους στο πρώτο κόμμα –όπως η αναχάραξη του εκλογικού χάρτη με περισσότερες μονοεδρικές περιφέρειες– θα απέβαινε ασφυκτική για τους μικρούς.
Πιστός στη γραμμή ότι η περιχαράκωση εγγυάται την επιβίωση, ο Κουτσούμπας δεν επιτρέπει στον Τσίπρα να παίζει με το ΚΚΕ. Αλλά και μόνη η σχετική συζήτηση δείχνει τη μετεκλογική μονοφωνία: Ακόμη και η αδράνεια της Ν.Δ. –ακόμη και η σιωπηρή κύηση της αναθεώρησης του εκλογικού νόμου– προκαλεί αναταράξεις στην αντιπολίτευση.
Η ταραχή μεταξύ μείζονος και ελάσσονος αντιπολίτευσης μπορεί να βάζει σε πειρασμό τον Μητσοτάκη. Μπορεί να καθιστά δελεαστικό το ενδεχόμενο να κάψει την αναλογική, καίγοντας όμως πρόωρα και πολύ από το δικό του πολιτικό κεφάλαιο. Θα είναι σίγουρα παράδοξο: Θα πρέπει να πείσει ότι προκαλεί διπλή εκλογική περιπέτεια για να εγγυηθεί τη σταθερότητα.