Γνέφοντας «αντίο» στο εορταστικό κλίμα εντός του οποίου αποχαιρετήσαμε μια χρονιά και μια –πολύ άσχημη– δεκαετία, μα και ατενίζοντας το νέο έτος και το αχαρτογράφητο μέλλον, ως κάτοικος του κέντρου της πρωτεύουσας οφείλω να πω ότι ήταν απολύτως ευχάριστη έκπληξη η «πινελιά» που έβαλε στην πόλη ο Κώστας Μπακογιάννης. Το στοιχείο της έκπληξης δεν αφορά τον χαρακτήρα του ανδρός. Δεν είναι, δηλαδή, ότι είχε δώσει αρνητικά δείγματα ως δημόσιο πρόσωπο και από τη θέση του δημάρχου Αθηναίων λειτούργησε επί το θετικότερον. Είναι που, μετά πολλούς προκατόχους του, λειτούργησε διαφορετικά. Διαφορετικός από τέως και πρώην, ακόμη και στα λίγα λεπτά πριν «αλλάξει ο χρόνος»: με μόνο μια όμορφη ευχή από την εξέδρα της πλατείας Συντάγματος, απέφυγε παραδοσιακές ομιλίες με βαρύγδουπες και κουραστικές, δηλαδή κούφιες, ευχές.
Τώρα, όμως, που τα πολύχρωμα και λαμπερά φώτα των εορτών σβήνουν, μοιάζει να είναι η πιο κρίσιμη στιγμή για όλους. Κατ’ αρχάς για τον ίδιο τον επικεφαλής του μεγαλύτερου δήμου της χώρας. Η φθορά της εξουσίας, το πλέγμα των αρνητικών φορτίων που βαραίνει την ελληνική και –εν προκειμένω– την αθηναϊκή κοινωνία και, φυσικά, όλες εκείνες οι στρεβλώσεις και οι ελλείψεις που καθιστούν την κρατική δομή, κεντρική και τοπική, προκλητικά ανίκανη και καταστρεπτική, θα δοκιμάσουν τον δήμαρχο. Το εάν θα διαψεύσει ή όχι τις προσδοκίες που δημιούργησε αφενός ο ίδιος και αφετέρου η δικαιολογημένη δίψα σημαντικού τμήματος των πολιτών όχι μόνο να βγούμε από την κρίση, αλλά και να απαλλαγούμε οριστικά από τις αιτίες που τη γέννησαν, θα φανεί από το αν θα βυθιστεί στον μύλο της απλής διαχείρισης ή αν θα συμβάλει στο να αναστραφεί η αρνητική πορεία, τόσο στα «μικρά» όσο και στα μεγάλα, στα ουσιαστικά μα και στα συμβολικά.
Η αποκατάσταση του κτιρίου που στεγάζει το «Αττικόν» και τον «Απόλλωνα» στην οδό Σταδίου είναι ένα από τα «μικρά» που έχουν μεγάλο συμβολισμό. Συμπληρώνονται φέτος οκτώ χρόνια από τη σκοτεινή εκείνη ημέρα που πυρπολήθηκε από το άρρωστο και τυφλό μίσος. Θα έλεγα ότι δεν υπάρχει ανοχή ούτε για άλλους οκτώ μήνες να παραμείνει έτσι «κουφάρι» στο κέντρο του κέντρου. Και είναι αδιάφορο πια εάν υπάρχουν πολλοί εμπλεκόμενοι φορείς και μεταξύ τους ασυνεννοησία.
Η ουσιαστική και πραγματική μέριμνα για τους άστεγους και τις ευπαθείς και αδύναμες κοινωνικές μονάδες ή ομάδες που προσπαθούν να μην πεθάνουν στη σκιά του Παρθενώνα, είναι από τα πλέον κρίσιμα «μέτωπα» για τον δήμαρχο. Και είναι αδιάφορο πια εάν υπάρχουν πολλές εμπλεκόμενες κρατικές δομές και υπηρεσίες και μεταξύ τους ασυνεννοησία.
Η προστασία των δικαιωμάτων των πεζών, έναντι τετράτροχων, δικύκλων και τραπεζοκαθισμάτων, είναι κρισιμότατη. Η επίδειξη ευαισθησίας σε θέματα καθαριότητας, καθώς και η δίχως αναβολές υλοποίηση (προεκλογικών) σχεδίων για αναζωογόνηση συνοικιών, είναι από τα αυτονόητα που δεν πρέπει να αρχειοθετηθούν και πάλι ως ζητούμενα.
Τα δύσκολα τώρα αρχίζουν. Για όλους.