Σε φιλικές συζητήσεις ακούω πολλές φορές κάποιους να νοσταλγούν με ρομαντισμό το παρελθόν. Αναθεματίζουν την παγκοσμιοποίηση, το internet και γενικά την τεχνολογία. Αναπολούν το μικρό μπακάλικο της γειτονιάς, όπου συζητούσαν για τον καιρό και έκαναν τα καθημερινά λιγοστά ψώνια, ξορκίζοντας τα σημερινά super market.
Γενικά μισούν την εποχή μας, έστω και αν απολαμβάνουν όλα τα αγαθά της προόδου που έγινε μέσα στα τελευταία χρόνια. Αντί να επιχειρηματολογήσω για τη σημερινή εποχή, θέλω να μοιραστώ μαζί σας ορισμένα στοιχεία από τη ζωή μας πριν από 100 χρόνια! Ολα τα στατιστικά στοιχεία, που είχε την καλοσύνη να μου στείλει ένας καλός φίλος, αφορούν τις ΗΠΑ οι οποίες ήταν βιομηχανικά πολύ πιο ανεπτυγμένες από πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες ακόμα ζούσαν τις συνέπειες του μακροχρόνιου Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.
Είμαστε στο έτος 1919, «πριν εκατό χρόνια». Τι διαφορά κάνει ένας αιώνας!
• Το προσδόκιμο ζωής για τους άνδρες ήταν 47 έτη.
• Μόνο τα φαρμακεία πωλούσαν τα καύσιμα για τα αυτοκίνητα.
• Μόνο το 14% των σπιτιών είχε μπανιέρα.
• Μόνο το 8% των σπιτιών είχε τηλέφωνο.
• Το μέγιστο όριο ταχύτητας στις περισσότερες πόλεις ήταν 10 μίλια / ώρα.
• Το υψηλότερο οικοδόμημα στον κόσμο ήταν ο Πύργος του Αϊφελ.
• Ο μέσος μισθός των ΗΠΑ το 1919 ήταν 22 σεντς ανά ώρα.
• Ο μέσος εργαζόμενος των ΗΠΑ έβγαζε μεταξύ 200 και 400 δολαρίων ετησίως.
• Ενας ικανός λογιστής θα μπορούσε να κερδίσει 2.000 δολάρια ετησίως.
• Ενας οδοντίατρος κέρδιζε 2.500 δολάρια ετησίως.
• Ενας κτηνίατρος κέρδιζε μεταξύ 1.500 και 4.000 δολαρίων ετησίως.
• Ενας μηχανολόγος μηχανικός κέρδιζε περίπου 5.000 δολάρια ετησίως.
• Πάνω από το 95% όλων των γεννήσεων γινόταν στο σπίτι.
• Το 90% από όλους τους γιατρούς δεν είχαν Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση! Αντίθετα, παρακολουθούσαν τις λεγόμενες ιατρικές σχολές, πολλές από τις οποίες είχαν χαρακτηριστεί από τον Τύπο και την κυβέρνηση σαν «ανεπαρκείς».
• Η ζάχαρη κόστιζε τέσσερα σεντς ανά λίβρα (454 γραμμάρια).
• Τα αυγά ήταν δεκατέσσερα σεντς τα δώδεκα.
• Ο καφές ήταν δεκαπέντε σεντς ανά λίβρα.
• Οι περισσότερες γυναίκες έλουζαν τα μαλλιά τους μία φορά τον μήνα και χρησιμοποίησαν βόρακα ή κρόκους αυγών για σαμπουάν.
• Ο Καναδάς ψήφισε νόμο ο οποίος απαγόρευε στους φτωχούς να εισέλθουν στη χώρα τους για οποιονδήποτε λόγο.
• Οι πέντε κύριες αιτίες θανάτου ήταν:
1. Πνευμονία και γρίπη
2. Φυματίωση
3. Διάρροια
4. Καρδιακές παθήσεις
5. Εγκεφαλικό επεισόδιο
• Ο πληθυσμός του Las Vegas ήταν μόλις 30 άτομα.
• Τα σταυρόλεξα, η μπίρα σε κουτί και το παγωμένο τσάι δεν είχαν εφευρεθεί ακόμα.
• Δύο στους 10 ενήλικες δεν μπορούσαν να διαβάσουν ή να γράψουν.
• Μόνο το 6% όλων των Αμερικανών είχε αποφοιτήσει από το γυμνάσιο.
• Η μαριχουάνα, η ηρωίνη και η μορφίνη ήταν διαθέσιμα στον πάγκο των τοπικών φαρμακείων. Τότε οι φαρμακοποιοί έλεγαν: «Η ηρωίνη καθαρίζει την επιδερμίδα, δίνει άνθηση στο μυαλό, ρυθμίζει το στομάχι και είναι στην πραγματικότητα ένας τέλειος θεματοφύλακας της υγείας».
• Το 18% των νοικοκυριών είχε τουλάχιστον έναν υπάλληλο πλήρους απασχόλησης ή οικιακή βοήθεια.
• Σε όλες τις ΗΠΑ είχαν αναφερθεί περίπου 230 δολοφονίες.
Εδώ τελειώνουν τα στατιστικά στοιχεία, αλλά το e-mail του φίλου κατέληγε με την ακόλουθη επισήμανση:
«Τώρα θα προωθήσω αυτό σε κάποιον άλλο, χωρίς να το ξαναγράψω. Από εκεί, θα σταλεί σε άλλους σε όλο τον κόσμο σε λίγα δευτερόλεπτα! Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς τι μπορεί να συμβαίνει σε άλλα 100 χρόνια».
Ακριβώς αυτή η τελευταία παράγραφος είναι η επιτομή της παγκοσμιοποίησης. Ολος ο κόσμος είναι διασυνδεδεμένος σε έναν παγκόσμιο ιστό και μοιράζεται γνώση και πληροφορίες με ασύλληπτη ταχύτητα. Η μεγάλη ειρωνεία βρίσκεται στο γεγονός ότι ακόμα και οι δεδηλωμένοι εχθροί της παγκοσμιοποίησης χρησιμοποιούν τα εργαλεία της! Πάρτε για παράδειγμα την περίφημη συγκέντρωση της Γένοβας τον Ιούλιο του 2001, όπου όλοι οι αριστεροί μαζεύτηκαν εκεί για να διαμαρτυρηθούν για την παγκοσμιοποίηση. Από τη χώρα μας πήγαν εκεί κάτι μεταξύ 1.000 και 3.500 (ο ακριβής αριθμός δεν διευκρινίστηκε ποτέ), για να δώσουν τη δυναμική παρουσία τους. Μεταξύ των διαδηλωτών ήταν και ο νεαρός Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος έφτασε στη Γένοβα με πλοίο φορώντας ένα μπεζ καπελάκι, ένα μωβ φουλάρι στον λαιμό και ένα λευκό μπλουζάκι με μια τεράστια φωτογραφία του Che Guevara, του αποκαλούμενου από τους συντρόφους του «El Chancho», που στα Ισπανικά σημαίνει «Το Γουρούνι», γιατί συνεχώς κοκορευόταν για το πόσο διάστημα μπορούσε να μείνει χωρίς λουτρό. Αυτοί που τον γνώρισαν μιλούν για την απαίσια μυρωδιά που τον συνόδευε. Ετσι, για να μην περιοριζόμαστε μόνο στις επαναστατικές αρετές του ανδρός. Ισως, με την απλυσιά του να απωθούσε τους αντιπάλους του από την μπόχα του.
Ε, λοιπόν, η συγκέντρωση αυτή που είχε αντικείμενο τη διαμαρτυρία για την παγκοσμιοποίηση, οργανώθηκε με το κατ’ εξοχήν εργαλείο της παγκοσμιοποίησης: το internet! Ετσι είμαστε εμείς οι αριστεροί. Διαμαρτυρόμαστε ενάντια στον καπιταλισμό, αλλά χρησιμοποιούμε τα μέσα που διαθέτει και αγωνιζόμαστε για να αποκτήσουμε τα αγαθά που προσφέρει. Οπως ακριβώς το διατύπωσε ο Λένιν, όταν ταξίδευε πρώτη θέση στο τραίνο: «Αγωνιζόμαστε, ώστε όλοι να ταξιδεύουν πρώτη θέση». Φαίνεται ότι μάλλον απέτυχε γιατί στην πατρίδα του μόνο οι ολιγάρχες ταξιδεύουν στην πρώτη θέση και το μοντέλο του κατέρρευσε με πάταγο το 1991.
Είναι αναμφισβήτητο ότι σήμερα ζούμε στην καλύτερη στιγμή της ανθρωπότητας. Οπως πολύ εύστοχα το διατύπωσε στην καταπληκτική ομιλία του ο Barak Obama, στην επίσκεψή του στην Αθήνα (16 Νοεμβρίου 2016): «…αν κάποιος ήθελε να διαλέξει στα τυφλά μια εποχή για να γεννηθεί, θα διάλεγε τη σημερινή. Γιατί ο κόσμος δεν ήταν ποτέ, συλλογικά, πλουσιότερος, καλύτερα εκπαιδευμένος, υγιέστερος και με λιγότερη βία. Είναι δύσκολο να το φανταστούμε παρακολουθώντας αυτά που βλέπουμε στις ειδήσεις, αλλά είναι αλήθεια. Και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης παγκόσμιας οικονομίας».
Αυτή την πολύ μεγάλη αλήθεια, συνήθως την αγνοούμε γιατί περιοριζόμαστε στα δικά μας προσωπικά θέματα. Πράγματι, σήμερα ζούμε, συλλογικά σε παγκόσμια κλίμακα, πολύ καλύτερα από τους γονείς μας και τους παππούδες μας. Προσωπικά ακόμα θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια, όταν είχαμε δυο ζευγάρια παπούτσια, ένα για τις καθημερινές και το «καλό» για την Κυριακή. Η μητέρα μου έπλενε τα ρούχα μας με αλισίβα που έφτιαχνε με τη στάχτη από το τζάκι, όπου ζέστανε το νερό για να λουζόμαστε μια φορά την εβδομάδα. Ακριβώς για τον λόγο αυτό καθιερώθηκε σαν μέτρο πολιτισμού η κατανάλωση σαπουνιού σε μια χώρα. Κάντε μια πρόχειρη σύγκριση με τη σημερινή εποχή και θα διαπιστώσετε ότι μάλλον άδικα γκρινιάζουμε. Οι άνθρωποι ζούνε πολύ περισσότερο, είναι πολύ ομορφότεροι και υγιέστεροι. Τα σπίτια έχουν όλες τις σύγχρονες ανέσεις. Αν θέλετε ένα συγκλονιστικό μέτρο, στην Ελλάδα το 81% των κινητών τηλεφώνων που χρησιμοποιούμε είναι τα ακριβά smart phones. Δεν είμαι βέβαιος, αλλά νομίζω ότι είναι παγκόσμια πρωτιά!
Ας αφήσουμε κατά μέρος τους ρομαντισμούς και τις γκρίνιες. Είδαμε τις αλλαγές που έγιναν τα τελευταία εκατό χρόνια. Ενα είναι βέβαιο: Στα επόμενα 100 χρόνια οι αλλαγές που θα δουν οι άνθρωποι δεν μπορούμε να τις φανταστούμε. Βρισκόμαστε σε μια εποχή που οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Η ψηφιακή εποχή θα αλλάξει τα πάντα. Ο μεγάλος διαχωρισμός θα είναι μεταξύ των ψηφιακά προοδευμένων χωρών και των ψηφιακά υπανάπτυκτων χωρών. Θα σας κάνω μια πρόβλεψη που είμαι βέβαιος ότι δεν θα ζω για να τη δω να επαληθεύεται ή να διαψεύδεται. Ο άνθρωπος που θα ζήσει 150 χρόνια καλά, έχει ήδη γεννηθεί και βρίσκεται μεταξύ μας!
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.