Είμαι έτοιμος να δεχτώ κριτική, ακόμα και κακόπιστη, για αυτά που γράφω. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να δεχτώ κριτική για αυτά που δεν πιστεύω και δεν υποστηρίζω. Ποτέ μου δεν έκρυψα ότι είμαι αντίθετος με την αριστερή και την κομμουνιστική ιδεολογία, ειδικά στην ελληνική εκδοχή της. Πιστεύω ακράδαντα στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τη φιλελεύθερη δυτική οικονομία. Παράλληλα όμως, είμαι εξίσου αντίθετος με ακροδεξιές δοξασίες και τον υπερπατριωτισμό, που σε εμάς τους Κυπρίους μας κόστισε πολύ ακριβά και χάσαμε το 40% του νησιού μας.
Με πραγματικά μεγάλη έκπληξη διάβασα το κείμενο του κ. Νίκου Ξυδάκη, στο blog (tvxs.gr) του Στέλιου Κούλογλου (όμοιος ομοίω αεί πελάζει), που ούτε λίγο ούτε πολύ με κατηγορεί για χουντικό! Αφορμή ήταν το άρθρο μου στην «ΚτΚ» της 20 Απριλίου 2020 με τίτλο «Ακόμα πληρώνουμε την 21η Απριλίου 1967». Τέτοια διαστρέβλωση μόνο από αριστερά μυαλά μπορεί να γίνει. Και μόνο ο τίτλος του άρθρου μου παραπέμπει στα δεινά που μας άφησε η 21η Απριλίου. Στο κείμενό μου κατηγορώ τη χούντα σχεδόν για όλα τα στραβά της Ελλάδας και μόνο αυτός κατάλαβε ότι υποστηρίζω τη χούντα. Αλλη μια απόδειξη ότι η αριστεροσύνη επηρεάζει περίεργα τον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Δεν είχα σκοπό να του απαντήσω, αλλά μια συζήτηση που είχα με έναν πολύ σοβαρό πολιτικό με έπεισε ότι απαιτείται απάντηση. Ο σοβαρός πολιτικός μου έδωσε συγχαρητήρια και μου είπε ότι «το άρθρο μου είναι εξαιρετικό γιατί αποτυπώνει πραγματικά την εικόνα που μας κληροδότησε η χούντα». Ελάτε να δούμε μαζί τι έγραψα και τι κατάλαβε το αριστερό μυαλό του ΝΞ.
Ας ξεκινήσουμε από το πέναλτι που έκανε. Γράφει λοιπόν: «Δεν έχει δικαίωμα να κάνει την ιστορία λάστιχο και πατσαβούρι, ακόμη κι αν δεχτούμε ότι δεν ξέρει ανάγνωση – διότι γραφή σίγουρα δεν ξέρει και ουδείς τον προφύλαξε στην “Καθημερινή” που δημοσίευσε το πόνημά του».
Από τι και με ποιο τρόπο έπρεπε να με «προφυλάξει» η «Καθημερινή»; Από τη γραφή μου ή από το περιεχόμενο; Και τα δύο για λογοκρισία μου φαίνονται. Με τι φυσικότητα (ή αφέλεια) ζητάει από μια έγκυρη εφημερίδα να μη δημοσιεύσει ένα κείμενο για να προφυλάξει τον συγγραφέα! Στα εννέα χρόνια που συνεργάζομαι με την «ΚτΚ», όχι μόνο δεν μου άλλαξαν ούτε λέξη από τα κείμενά μου, αλλά ούτε μου ζήτησαν ποτέ να αποσύρω ένα κείμενο, έστω και αν αρκετά από τα κείμενά μου είναι πολύ αιχμηρά. Αυτή είναι η απόλυτη ελευθερία του λόγου, την οποία τα αριστερά μυαλά δεν μπορούν να καταλάβουν. Στη μαμά Σοβιετική Ενωση όποιος δεν ήταν αρεστός τον καθαρίζανε και τον εξαφάνιζαν από τις φωτογραφίες!
Πάμε παρακάτω. Γράφει: «Δεν έχει δικαίωμα να προσβάλλει τη μνήμη των τυραννοκτόνων και των αντιστασιακών, των ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους και την υγεία τους για τη δημοκρατία». Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω πώς προσβάλλω κανενός τη μνήμη γράφοντας: «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η χούντα με την ακροδεξιά προέλευση και ιδεολογία της κυνήγησε, βασάνισε και εξόρισε στην πλειονότητα τους αριστερούς». Νομίζω ότι η δική μου διατύπωση είναι τόσο ξεκάθαρη που δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας, παρά μόνο σε κακοπροαίρετους.
Ενοχλήθηκε γιατί έγραψα ότι «Επανήλθαμε στη Δημοκρατία και όλοι είναι περήφανοι γιατί αυτή η μετάπτωση έγινε ομαλά» και το σχολιάζει «…Λεπτομέρεια και το χουντικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και η απώλεια του 40% της Κύπρου: “η μετάπτωση έγινε ομαλά”…». Μάλλον εδώ τον πιάσαμε αδιάβαστο. Η τελευταία παράγραφος του κειμένου μου είναι «Το ίδιο συνέβη και στην Κύπρο. Οι υπερεθνικόφρονες ήθελαν να εξοντώσουν τους Τουρκοκύπριους και παρέδωσαν το 40% του νησιού στην Τουρκία!
Εχει όμως ένα ελαφρυντικό. Το 1974, όταν αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία, ήταν μόλις 16 χρονών και έτσι δεν μπορεί να καταλάβει ότι όλοι μας ανησυχούσαμε για τη μετάπτωση. Υπήρχε καμία εγγύηση ότι οι πραξικοπηματίες θα παρέδιδαν την εξουσία ειρηνικά; Οταν μάλιστα γνώριζαν ότι θα (κατα)δικάζονταν για τις πράξεις τους.
Εμείς οι παλαιοί φοβόμαστε νέο εμφύλιο. Αυτοί, οι αριστεροί μπορεί και να τον επεδίωκαν για να πάρουν τη ρεβάνς από τον μεταπολεμικό εμφύλιο που αιματοκύλισε την Ελλάδα. Είναι πολλές οι φορές που μιλάνε για «δεύτερο γύρο».
Εκεί όμως που δίνει τα ρέστα του για να ικανοποιήσει το αριστερό ακροατήριό του (άξιος ο μισθός του) είναι η αναφορά του «Ο αρθρογράφος έχει κάθε δικαίωμα να νοσταλγεί τις χρυσές εποχές της απριλιανής δικτατορίας, όταν περιμάζευαν τους μαλλιάδες, βασάνιζαν φοιτητριούλες και λιάνιζαν τρομοκράτες σαν τον Παναγούλη και τον Μουστακλή…». Θυμίζω το τι έγραψα για να αντιληφθείτε ότι τα παραμορφωτικά γυαλιά της αριστεράς δεν έχουν όρια. Εγραψα «Οσοι από εμάς θυμούνται την Αθήνα πριν από το 1967, νοσταλγούμε την εποχή που γυρίζαμε ανέμελοι τα ξημερώματα, χωρίς να φοβόμαστε απολύτως τίποτα». Εξακολουθώ να νοσταλγώ την εποχή πριν από το 1967, όπως και όλοι οι νοικοκυραίοι που κατοικούν σε αυτόν τον τόπο. Μόνο οι συνοδοιπόροι του και οι μπαχαλάκηδες νοσταλγούν την εποχή μετά το 1974, όταν απέκτησαν την πλήρη ασυλία.
Κατηγορώ ευθέως τη χούντα για όλα τα κακά που υποφέρει ο τόπος σήμερα: Τρομοκρατία. Ανομία, Ασυδοσία στην Παιδεία, τον Ευτελισμό της Αστυνομίας και του Στρατού κ.ά. Μόνο για το προπατορικό αμάρτημα δεν την κατηγορώ και αποφάνθηκε ο εξ αποκαλύψεως κριτής να με χαρακτηρίσει σαν «χουντικό», γιατί δήλωσα ευθαρσώς ότι «Αν είχαν επίγνωση των πράξεών τους οι πρωταίτιοι της Χούντας έπρεπε να είχαν αυτοκτονήσει γιατί απέτυχαν παταγωδώς. Επέβαλαν τη Χούντα με πρόσχημα ότι θέλουν να ανακόψουν την πορεία της Ελλάδας προς τον Κομμουνισμό και ουσιαστικά ενίσχυσαν την τάση αυτή όσο κανένας άλλος»! Και έτσι καταλήγει στο συμπέρασμά του: «Ο ΑΔ θρηνεί γιατί απέτυχε η αντικομμουνιστική επιχείρηση των κολονέλων και μετά την πτώση της δικτατορίας, “επήλθε η πλήρης απενοχοποίηση της Αριστεράς” (sic)… Η οποία φυσικά είναι ένοχη από κτίσεως κόσμου έως τη Δευτέρα Παρουσία, προσθέτουμε». Μήπως δεν είναι αλήθεια; Οι μνήμες από τα κονσερβοκούτια, το παιδομάζωμα και τον αχρείαστο εμφύλιο ήταν πολύ πρόσφατες για να ξεχαστούν. Η χούντα δούλεψε σαν σφουγγαρίστρα, αλλιώτικα η Ελλάδα θα είχε μια ομαλή εξέλιξη μέσα στην Ε.Ε., χωρίς να καταντήσει η τελευταία Σοβιετικού Τύπου Δημοκρατία στην Ευρώπη. Κατά την αρρωστημένη αριστερή ιδεοληψία, όποιος δεν είναι αριστερός είναι φασίστας και ακροδεξιός.
Και τσουπ πετάει και μια κουβέντα για τον Εθνάρχη για ξεκάρφωμα. Λέει: «…ας απαξιώνει τον λαϊκιστή Κωνσταντίνο Καραμανλή (ναι, το γράφει!)…». Αυτό που γράφω είναι εντελώς διαφορετικό, αλλά είπαμε, η αριστεροσύνη κάτι κάνει στις εγκεφαλικές συνάψεις. Ιδού τι έγραψα: «Ακόμα και ο Εθνάρχης υπέκυψε στον άκρατο λαϊκισμό.
Οι μεγαλύτερες και πολυπληθέστερες κρατικοποιήσεις έγιναν αμέσως μετά το 1974. Οι αστικές συγκοινωνίες που ήταν ιδιωτικές και κερδοφόρες από το 1900 κρατικοποιήθηκαν το 1978. Ολες οι επιχειρήσεις του Ανδρεάδη κρατικοποιήθηκαν με αποτέλεσμα να δημιουργήσουμε νέα βάρη στον Ελληνικό λαό. Η Ολυμπιακή Αεροπορία έγινε κρατική και μας κόστισε μια περιουσία. Τα συνδικάτα ενισχύθηκαν σε σημείο που οι πολιτικοί ήταν υποχείρια των συνδικαλιστών προκαλώντας ανυπολόγιστη ζημιά στη χώρα». Χωρίς την περίοδο της χούντας θα γινόταν τίποτα από αυτά;
Η τελευταία παράγραφος του κειμένου είναι ένας ύμνος για την «Καθημερινή». Αν ήμουνα πονηρός θα έλεγα ότι μάλλον του λείπουν οι αμοιβές από την εφημερίδα και πολύ θα ήθελε την επαναπρόσληψή του. Καλή η ιδεολογία αλλά καλύτερη η καλοπέραση και δεν πιστεύω ότι οι αμοιβές του Κούλογλου για τους αρθρογράφους είναι ικανοποιητικές.
Και κάτι τελευταίο. Αποφαίνεται ότι «γραφή σίγουρα δεν ξέρει». Μηχανικός σπούδασα και η γραφή μου είναι λιτή. Εκεί όμως που διαφέρουμε πολύ είναι στους τρόπους. Αυτός σαν αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού, στην επίσκεψη στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης άναψε το πουράκι γράφοντας όλους τους παριστάμενους στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Οταν μάλιστα αργότερα του υπέδειξαν την παράβαση, άναψε και δεύτερο για να δείξει ποιος είναι το αφεντικό. Μπορείτε να φανταστείτε πώς θα ήταν η Ελλάδα, αν οι αριστεροί εκτός από την κυβέρνηση είχαν πάρει και την εξουσία όπως ονειρεύονται. Η μόνη διαφορά μεταξύ δεξιών και αριστερών δικτατοριών είναι το πλήθος των θυμάτων τους. Κατά τα άλλα είναι απολύτως ίδιες.
Μην ξεχνάτε. Αυτός ο διαστρεβλωτής ήταν βουλευτής και υπουργός του Σύριζα. Θεέ μου, από πού γλιτώσαμε!
* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.