Η πρώτη φορά που η Τζέσικα βίωσε τον ρατσισμό στην Ελλάδα ήταν πριν από λίγα χρόνια, όταν έκλεισε τα 18 και έψαξε να βρει την πρώτη της δουλειά.
«Παίρνω τηλέφωνο –για θέση πωλήτριας σε κατάστημα στο Κολωνάκι–, μου λένε έλα να σε δούμε. Φτάνοντας, βλέπω έναν κύριο να με κοιτά σοκαρισμένος, σαν να ήθελε να μου πει “έχεις χαθεί;”. “Είμαι η Τζέσικα που μιλήσαμε χθες” λέω. Δεν με άφησαν καν να μπω μέσα. “Κορίτσι μου συγγνώμη γι’ αυτό που θα σου πω, αλλά δεν θέλουμε μαύρους εδώ”.
Στο σχολείο δεν το είχα ζήσει, ήταν η πρώτη φορά έξω στην κοινωνία που το βίωνα. Το να μου πει κάποιος δεν σε θέλω επειδή είσαι μαύρη. Ηθελα να ανοίξει η γη και να με καταπιεί. Είπα “ευχαριστώ” και έφυγα».
Η Τζέσικα Ονγιγέτσι Ανοσίκε, φοιτήτρια και καθηγήτρια χορού σήμερα, διηγήθηκε το περιστατικό στη συζήτηση που διοργάνωσε η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση με θέμα «Τι σημαίνει στην Ελλάδα “Δεν μπορώ να αναπνεύσω”» (αναζητήστε τη στο κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση στο YouTube).
Λίγες ημέρες πριν οι δηλώσεις του Γιάννη Αντετοκούνμπο ξεσηκώσουν ένα σωρό ακραίες αντιδράσεις, μια ομάδα νέων ανθρώπων, Ελλήνων αφρικανικής καταγωγής, μίλησε για το πώς βλέπει το κίνημα Black Lives Matter που αναπτύχθηκε μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ αλλά και για τις εμπειρίες τους από την ελληνική πραγματικότητα.
«Πολλοί φίλοι μου λένε ότι δεν υπάρχει ρατσισμός (σ.σ. στην Ελλάδα), ότι έχει προοδεύσει η κοινωνία» είπε ο μουσικός Μανώλης Ολαγίνκα Αφολάνιο, γνωστός και ως MC Yinka. «Δεν μπορεί κάποιος να έρθει στη θέση σου. Που περπατάς και ακούς ένα σχολιάκι σήμερα, ένα αύριο, και σε ένα μήνα έχεις ακούσει 10 σχολιάκια. Δημιουργείται κάτι που δεν μπορείς να το επικοινωνήσεις στον άλλο».
Η ηθοποιός Ελένη Αμπια Νζάνγκα πέρασε γολγοθά ενός χρόνου μέχρι να βρει σπίτι. «Την προτελευταία φορά, παίρνω τηλέφωνο, λέω ότι θα περάσω να το δω μετά τη δουλειά. “Ναι αγάπη μου” λέει η κυρία. Δέκα λεπτά πριν φτάσω, παίρνω πάλι τηλέφωνο και λέω “έρχομαι”. Φτάνω, χτυπάω το κουδούνι, τίποτα, παίρνω τηλέφωνο, τίποτα. Βλέπω ένα κεφάλι από το παράθυρο να με κοιτάει. “Γεια σου κοπέλα μου, είσαι η Ελένη; Μόλις το έκλεισε ο άνδρας μου”. “Μα τώρα μιλήσαμε, πότε πρόλαβε;”. Ηταν απογοητευτικό, δεν μπορούσα να το συλλάβω, απλά είπα “συμβαίνουν αυτά” και έφυγα».