Δύο στιγμιότυπα από τη ζωή στις διακοπές. Θρησκευόμενη κυρία μού εξηγεί ότι στην είσοδο της εκκλησίας πριν από τη λειτουργία για τον «Αγιο» του νησιού, κάποιος επέμενε όλοι οι πιστοί να μπαίνουν μέσα φορώντας μάσκα-«καπίστρι» κάτι που αποκηρύσσει η ίδια. «Φυσικά με το που μπαίναμε μέσα όλοι τη βγάζαμε τη μάσκα. Σιγά μη φοβηθούμε έναν τόσο δα ιό».
Λίγες ώρες αργότερα, στο γραφικό λιμάνι, χωρίς ιδιαίτερο συνωστισμό, Ελληνας τουρίστας με μάσκα περπατάει ανάμεσα από τον κόσμο «γρυλίζοντας»: «Φορέστε και καμία μάσκα, ρε γύφτοι!».
Η υπόθεση της μάσκας τείνει να εξελιχθεί στη νέα σύγκρουση πολιτισμών: «υπεύθυνοι» εναντίον «ανεύθυνων», φοβισμένοι μεσήλικες κατά των άτρωτων νέων, θρησκόληπτοι κατά άθεων, εκσυγχρονιστές κοσμοπολίτες εναντίον Ελληναράδων άπιστων Θωμάδων, που θέλουν πρώτα να δουν κάποιον δικό τους να πεθαίνει για να πειστούν ότι η πανδημία δεν είναι κατασκευή του Μπιλ Γκέιτς. Την ίδια στιγμή για ένα ακραίο κομμάτι της Αριστεράς οι μάσκες (αντιασφυξιογόνες, Guy Fawkes, παλαιστινιακές μαντίλες κ.λπ.) εξελίσσονται από σημαία αντίστασης κι εξέγερσης (για την προστασία από δακρυγόνα σε διαδηλώσεις) σε σύμβολο συμμόρφωσης και υπακοής, αγαστής συνεργασίας με το «κράτος-μπάτσο» (sic) που φιλοδοξεί να προστατεύσει τη δημόσια υγεία.
Τα δύο μέτωπα περιχαρακώνονται και ατσαλώνονται, μετατρέπονται σε Ταλιμπάν της μασκοφορίας και της μασκομαχίας αντίστοιχα. Στα σόσιαλ μίντια διαβάζει κανείς καθημερινά ιστορίες διαπόμπευσης (mask shaming): κάποιος που κάθισε στην ουρά στο σούπερ μάρκετ και είχε αφήσει τη μάσκα του κρεμασμένη στο αυτί, κάποιος άλλος που αρνήθηκε να βάλει μάσκα στο πλοίο γιατί ήθελε να καπνίζει και ένας τρίτος (πολιτικός αυτήν τη φορά) που φίλησε την εικόνα της Παναγίας χωρίς μάσκα.
Η διαμάχη δεν είναι μόνο ελληνική, είναι παγκόσμια. Εχει τις απαρχές της από την αμφιθυμία του ίδιου του ΠΟΥ, που άργησε να ταχθεί ανοιχτά υπέρ της χρήσης μάσκας με αποτέλεσμα να εμπεδωθεί η σύγχυση. Ας μην είμαστε τόσο επιθετικοί λοιπόν, και ας μη διοχετεύουμε όλη την ανασφάλειά μας και τους φόβους μας στους «παραβάτες». Υπάρχει απλούστερη λύση. Η πολιτεία να εφαρμόζει τις διατάξεις που έχει θεσπίσει, να πραγματοποιεί τακτικούς ελέγχους και να επιβάλλει περισσότερα πρόστιμα. Τα κυβερνητικά στελέχη, τα δημόσια πρόσωπα και οι καλλιτέχνες να φορούν μάσκες ώστε να παγιωθεί η εικόνα αυτή στο συλλογικό υποσυνείδητο ακόμη και ως fashion statement, δημιουργώντας ταυτόχρονα στους νέους την αίσθηση ότι ο «ασκεπής» είναι «ανκούλ».