Ηθεαματική επιστροφή της πανδημίας στην Ευρώπη με αριθμούς κρουσμάτων συγκρίσιμους με το αρχικό κύμα (ή και μεγαλύτερους, όπως στην Ελλάδα) εγείρει παντού το ίδιο ερώτημα: μήπως τις επόμενες εβδομάδες μας περιμένει ένα δεύτερο lockdown;
Και στη χώρα μας το σενάριο μιας νέας, καθολικής αλλά «μίνι» καραντίνας ακούγεται αρκετά, προκειμένου να μειώσουμε τις μολύνσεις στο χαμηλότερο δυνατό σημείο και να μπορέσουμε (ως κοινωνία και ΕΣΥ) να αντιμετωπίσουμε τον χειμώνα από καλύτερη θέση. Η ιδέα τεκμηριώνεται σχετικά εύκολα: γιατί να μην κάνουμε τώρα, υπό καλύτερες κλιματολογικές και επιδημιολογικές συνθήκες, αυτό που ίσως υποχρεωθούμε να κάνουμε τον Νοέμβριο ή τον Δεκέμβριο, όταν θα αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της η εποχική γρίπη και θα ζούμε πολύ περισσότερο σε κλειστούς χώρους;
Την πιο ενδιαφέρουσα απάντηση στο καθόλου εύκολο ερώτημα φαίνεται να έδωσε σε συνέντευξή του στο περιοδικό Paris Match ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν. «Δεν μπορούμε να κλείσουμε τη χώρα γιατί η παράπλευρη ζημία από ένα νέο lockdown είναι υπολογίσιμη», δήλωσε. Και πρόσθεσε: «Το μηδενικό ρίσκο δεν υπάρχει ποτέ σε καμία κοινωνία. Οφείλουμε να ανταποκριθούμε στη συλλογική αγωνία χωρίς να υποκύψουμε στην τυραννία του μηδενικού ρίσκου». Σε πρωτοφανείς συνθήκες για γενιές που δεν έχουν μνήμες από πανδημίες αυτού του μεγέθους η απειλή του κορωνοϊού ξυπνάει μέσα μας ανεξέλεγκτους υπαρξιακούς φόβους που πολλές φορές μας σπρώχνουν στα άκρα και στην πόλωση. Ή εστιάζουμε υπερβολικά πολύ στην ίδια την απειλή (ξεχνώντας ότι η ανθρώπινη συνθήκη είναι συνυφασμένη με το ρίσκο) ή κάνουμε ότι δεν υπάρχει (υιοθετώντας θεωρίες συνωμοσίας). Ο πρόεδρος της Γαλλίας προτείνει έναν δρόμο κάπου στη μέση: ο ιός σίγουρα δεν είναι μια «γριπούλα» αλλά η ανθρωπότητα έχει τα μέσα να τον πολεμήσει χωρίς να αναστέλει κάθε τρεις και λίγο βασικές κοινωνικές λειτουργίες· χωρίς τρόμο αλλά με πίστη στον συλλογικό μας εαυτό και στη δυνατότητά μας να προσβλέπουμε σε σειρά αποτελεσματικών εμβολίων πιο σύντομα από ποτέ στην ιστορία της ιατρικής επιστήμης. Μέχρι τότε ας προσπαθήσουμε να συνεχίσουμε τη ζωή μας εστιάζοντας στη μεγάλη εικόνα: στα πολλά μέσα αυτοπροστασίας που διαθέτουμε και στην ιδέα ότι η ιστορία μας σε αυτόν τον πλανήτη είναι γεμάτη από μικρότερες ή μεγαλύτερες παρενθέσεις ανάσχεσης της προόδου, καταστροφών και θανάτου. Ας παρηγορηθούμε με τη σκέψη ότι αυτή που ζει ο δικός μας ιστορικός κύκλος είναι μάλλον από τις μικρές παρενθέσεις.