Προχθές, την ώρα κατά την οποία γινόταν γνωστό ότι μια 79χρονη ήταν το 20ό θύμα στον οίκο ευγηρίας στο Ασβεστοχώρι, είχε ήδη ξεκινήσει η επιχείρηση διακομιδής ηλικιωμένων από το γηροκομείο «Αγιος Παντελεήμονας» της Αθήνας σε νοσοκομεία αναφοράς στην Αττική. Ανθρωποι μεγάλης ηλικίας, άνδρες και γυναίκες με επιβαρυμένη υγεία ή με υποκείμενα νοσήματα, κάποιοι απ’ αυτούς καθηλωμένοι σε κρεβάτια και αναπηρικά καροτσάκια, μεταφέρονταν από το προσωπικό του ΕΚΑΒ στον «Ευαγγελισμό», στο Ασκληπιείο, στο «Αττικόν», στο Σισμανόγλειο.
Μετά την πικρή εμπειρία από τον οίκο ευγηρίας στο Ασβεστοχώρι Χαλκιδικής, θα περίμενε κανείς ευλαβική τήρηση πρωτοκόλλων από τους υπεύθυνους των γηροκομείων, περισσότερες δικλίδες ασφαλείας, συχνότερους και πιο εξαντλητικούς ελέγχους από την πολιτεία και σίγουρα πολλά τεστ. Θα περίμενε κανείς αυτοί οι χώροι να φυλάσσονται ως κόρην οφθαλμού και οι ένοικοί τους να προστατεύονται πάση θυσία.
Αν κρίνουμε από τον σοκαριστικό αριθμό των κρουσμάτων στον «Αγιο Παντελεήμονα», σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ υπάρχουν φόβοι ότι θα ξεπεράσουν τα 45, τίποτα δεν έγινε σωστά, παραβιάστηκαν πολλά πρωτόκολλα, δεν υπήρξε σχεδόν καμία πρόληψη. Αυτά όμως θα διερευνηθούν διεξοδικά από τη Δικαιοσύνη. Ηδη ξεκίνησε κατεπείγουσα έρευνα από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών και αν αποδειχθεί ότι υπήρξε από την πλευρά των υπευθύνων του οίκου ευγηρίας κακουργηματική παραβίαση των μέτρων πρόληψης για τη διάδοση του ιού, οι ποινές θα είναι βαριές.
Η εκ των υστέρων διερεύνηση είναι απολύτως απαραίτητη, παραμένει όμως το ερώτημα γιατί φτάσαμε ώς εδώ, γιατί να ξαναζήσουμε άλλη μία τραγωδία με θύματα ηλικιωμένους σε οίκο ευγηρίας.
Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης υπάρχει πολύ συχνή εργαστηριακή επιτήρηση των δομών αυτών, σε πολλές περιπτώσεις γίνεται εργαστηριακός έλεγχος σε εβδομαδιαία βάση, ακόμη και δύο φορές την εβδομάδα. Την τελευταία φορά που διεξήχθησαν τεστ στον «Αγιο Παντελεήμονα», ήταν ακόμη Αύγουστος, είπε ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Μονάδας Φροντίδας Ηλικιωμένων, Στέλιος Προσαλίκας, που σημαίνει ότι για περίπου ένα μήνα ίσως και παραπάνω, οι εργαζόμενοι στο συγκεκριμένο γηροκομείο δεν ελέγχθηκαν εκ νέου.
Σε ολόκληρη τη χώρα υπάρχουν περίπου 300 οίκοι ευγηρίας, με 6.000 εργαζομένους. Φιλοξενούν σχεδόν 16.000 ηλικιωμένους. Δεν είναι ένας πολύ μεγάλος αριθμός. Δεν είναι ένας αριθμός μη διαχειρίσιμος. Δεν είναι ένας αριθμός που η πολιτεία δεν μπορεί να προστατέψει προσφέροντας επιπλέον ενισχύσεις όπου αυτές είναι απαραίτητες και για όσο διαρκεί η πανδημία.
Ηταν τέλη Μαρτίου όταν ο Σωτήρης Τσιόδρας σε μία από τις καθιερωμένες τηλεοπτικές ενημερώσεις δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τη συγκίνησή του μιλώντας για τους ηλικιωμένους και λέγοντας ότι «το θαύμα της ιατρικής επιστήμης είναι η παράταση της ποιοτικής επιβίωσης αυτών των ατόμων, πολλοί εκ των οποίων είναι οι μανάδες και πατεράδες μας, οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας». Η αγωνία του ήταν να μην έχουμε Ασβεστοχώρι. Να μην έχουμε «Αγιο Παντελεήμονα».