Και να μην υπήρχαν «αιτίες» για τις καταλήψεις σχολείων, ήταν υποχρεωμένοι να τις εφεύρουν. | Οι εντεταλμένοι μαθητές και οι πάτρονές τους, οι «ψαράδες» των ελληνοαριστερών κομμάτων. | Οπως γίνεται κάθε χρόνο, δεκαετίες τώρα, λίγο μετά το άνοιγμα των σχολείων. | Θεσμός οι σχολικές καταλήψεις. | Και κάθε χρόνο, όπως κάνουν τα κόμματα στην επέτειο του Πολυτεχνείου, βρίσκεται πάντα κάτι «επίκαιρο» για να προβληθεί ως «αίτημα». | Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι που πολλοί σχολιαστές | (πήξανε από δαύτους τα ραδιόφωνα – κι η κουτσή Μαριά «σχολιαστής») | πιάνουν και συζητούν «σοβαρά» τα «αιτήματα» των καταληψιών. | Κι ακούς με ύφος πολλά βαρύ κάτι «Εχουν δίκιο τα παιδιά στα αιτήματά τους!» | Για τη μάσκα δηλαδή ή τον διπλασιασμό αίφνης των σχολικών αιθουσών και των εκπαιδευτικών για να «αποσυμφορηθούν» οι αίθουσες με τους 20-25 μαθητές καθεμιά | – εξασφαλισμένο, βλέπεις, το λεφτόδεντρο. | Αχ, καημένε Μακρυγιάννη, που έλεγε κι ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, «που νά ’ξερες γιατί το τζάκισες το χέρι σου». |
Μακρυγιάννη λέγεται κι ο παλιός δρόμος στην πίσω πλευρά του Πενταγώνου, στο σύνορο Δήμου Αθηναίων – Νέου Ψυχικού. | Οταν ήμουν παιδί την έλεγαν Ιωάννου Μεταξά –μετά, όταν άλλαξαν οι καιροί, της άλλαξαν το επώνυμο. | Το σπίτι μας ήταν απέναντι από εκεί που τώρα βρίσκεται το Γυμνάσιο – Λύκειο Ν. Ψυχικού, επί της Μακρυγιάννη. | Τότε, αυτή η έκταση του σχολικού συγκροτήματος ήταν ένα εντυπωσιακό δασάκι πεύκων, που τα θυμάμαι να μεγαλώνουμε αντάμα. | Αλλά ξαφνικά ένα πρωινό, μόλις είχαν γίνει παλικάρια κι αυτά, μπήκαν στο πευκόδασος ηλεκτρικά πριόνια και το έκαναν λιάδα. | Γιατί ένας μεγάλος ελεύθερος χώρος που διέθετε ο ΟΣΚ για να χτίσει το Γυμνάσιο Ν. Ψυχικού, ψηλά, στα όρια με το Χαλάνδρι, μετατράπηκε σε πάρκινγκ γειτονικού σούπερ μάρκετ – κι έτσι μένει. | Και για να εξυπηρετήσουν το σούπερ μάρκετ, ξεπάτωσαν τον αναλγητικό πευκώνα. | Αργότερα, κι εκεί όπου ήταν το «πατρικό μου», έχτισαν και άλλο μεγάλο σχολικό κτίριο – Δημοτικό αυτό, βιζαβί με το Λύκειο, η Μακρυγιάννη περνάει ανάμεσά τους. | Περνάω κι εγώ συχνά από εκεί και βλέπω κάθε τέτοια εποχή τη μεγάλη σιδερένια εξώπορτα του Λυκείου φορτωμένη από μέσα σπασμένα έδρανα, τραπέζια, καρέκλες… | Καημένα λεβεντόπευκα, πού να ξέρατε γιατί σας τζάκισαν. | Πολλοί το άκουσαν, λίγοι το γράφουν: | Η Τζάκρη, η κατακυρώσασα με την ψήφο της όλα τα μνημόνια, | αλλά πάντα αμείλικτη μνημονιομάχος, | δεν είπε ότι ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης είναι «άπατρις», αλλά «απάτρις» | – ακόμα είναι στ’ αφτί μου η ταχύγλωσσος, γλιστριδοειδής λαλιά της. | Μου θύμισε τη συνάδελφό της εν συριζανελοκυβερνήσει Κατερίνα Παπακώστα που είχε αποκαλέσει δεν θυμάμαι ποιον «ριψάσπι», αυτό το θυμάμαι, αντί ρίψασπι βέβαια. | Καλά, θα πεις, γλώσσα είναι, λάθη κάνει· | ναι, και βουλευτές επίσης. |
Ενας χαμός έγινε στον ΣΥΡΙΖΑ με το τσακαλώτειο μπάσιμο στον Ηγέτη και τα επακολουθήσαντα | – της Ζανέτ μη εξαιρουμένης. | Ουδέν κακόν αμιγές καλού, διότι έτσι είχε την ευκαιρία να γνωρίσει το ευρύτερο κοινό την εντυπωσιακή αδελφή του Αρχηγού. | Αμφισβήτησε, λένε, ο Τσακαλώτος «την πολιτική γραμμή του κόμματος». | Αν είναι δυνατόν ο χαρακτηρισμός του Μητσοτάκη ως «πολιτικού απατεώνα» να θεωρείται «πολιτική γραμμή». | Βέβαια ο Τσίπρας έχει αποδείξει ότι πιστεύει βαθιά στο φιλοσοφικό αξίωμα | «Συκοφάντησε, διαστρέβλωσε, παραπλάνησε, στο τέλος κάτι μένει». | Αλλά έχει και το γκροτέσκο τα όριά του. |
Εχουν περάσει 15 μέρες από τότε που το διάβασα το άρθρο και ακόμα να το καταπιώ –ψαροκόκαλο στον λαιμό: | «Τι κυβέρνηση Μητσοτάκη, τι κυβέρνηση Τσίπρα· λίγο πολύ τα ίδια έκαναν». | Οχι Νίκο Μαραντζίδη, δεν καταπίνεται.