«Εντρομο το προσωπικό του γραφείου μου, χωρίς δυνατότητα αντίδρασης, παρακολουθούσε την καταστροφική μανία νέων ανθρώπων να ξεσπά σε έπιπλα, υπολογιστές, εξοπλισμό γραφείων, προσωπικά είδη, διακόσμηση, με σφυριά, λοστούς, μπογιές». Η απάντηση του πρύτανη του ΕΜΠ Ανδρέα Μπουντουβή στις 12 Οκτωβρίου, στο ερώτημα της «Κ» για το τι άφησε η επίθεση κουκουλοφόρων στο γραφείο του και στην αίθουσα της Συγκλήτου, περιγράφει εν πολλοίς και όσα συνέβησαν λίγες ημέρες αργότερα, στις 29/10, κατά τη σοκαριστική επίθεση ομάδας 10 κουκουλοφόρων στο γραφείο του πρύτανη του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών Δημήτρη Μπουραντώνη. Αποτυπώνει επίσης το κλίμα στις δεκάδες, βίαιες επιθέσεις αγνώστων σε πανεπιστημιακά γραφεία τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Πού έγκειται η διαφορά και, σε αντίθεση με το εξωτερικό, στα ελληνικά πανεπιστήμια καταγράφονται αυτά τα αποκρουστικά και παρακμιακά επεισόδια; «Νομίζω ότι προκύπτει αβίαστα η απάντηση: ένα ιδιότυπο καθεστώς ανοχής της ακραίας παραβατικότητας που εκδηλώνεται στα πανεπιστήμια, από την πλευρά της πολιτείας, που διαρκεί δεκαετίες στη χώρα μας. Και όχι μόνο. Είναι και ο μιθριδατισμός της ακαδημαϊκής κοινότητας που –είναι αλήθεια– δυσκολευόμαστε να χαράξουμε μια σαφή γραμμή μεταξύ ακαδημαϊκής ελευθερίας και προστασίας της από την κατάφωρη παραβίασή της», ήταν η απάντηση του Ανδρέα Μπουντουβή.
Η μία πλευρά –όσοι τραμπουκίζουν μέσα στα ΑΕΙ– είναι ξεκάθαρη στους στόχους της. Σκοπός της είναι να κάνει μια επίδειξη εξουσίας. Οι τραμπουκισμοί από αγνώστους, κρυμμένους πίσω από κουκούλες, δεν δείχνουν διάθεση διαλόγου επί ιδεολογικής βάσης. Αντίθετα, έχουν ακουστεί αρκετά για συμφέροντα γύρω από τις καταλήψεις των πανεπιστημιακών κτιρίων και το παρεμπόριο στην οδό Πατησίων.
H άλλη πλευρά –εκάστοτε κυβέρνηση και πανεπιστημιακοί– επί χρόνια υποκρίνεται πως παίρνει μέτρα κατά της βίας στα ΑΕΙ, ενώ στην ουσία επιχειρεί να κουκουλώσει το πρόβλημα. Είναι φαιδρό να υποστηρίζουν, για παράδειγμα, οι πρυτάνεις ότι είναι καλύτερα να γίνονται οι ανακοινώσεις για τα μέτρα κατά της βίας μετά την επέτειο του Πολυτεχνείου ή μετά την ημέρα μνήμης της δολοφονίας Γρηγορόπουλου. Η θέση αυτή, σε συνδυασμό με την εντέλει απραξία, επιβεβαιώνει το «ιδιότυπο καθεστώς ανοχής της ακραίας παραβατικότητας που εκδηλώνεται στα πανεπιστήμια», όπως λέει ο κ. Μπουντουβής.
Κούρασαν όλα αυτά, και ενοχλούν πλέον αφόρητα τους πολίτες. Βεβαίως και υπάρχει η ανάγκη για πολιτική διαχείριση του προβλήματος της βίας, το οποίο είναι ευρύτερο και ξεπερνάει τα πανεπιστημιακά όρια. Ωστόσο, η πρόταση της κυβέρνησης για οργάνωση πανεπιστημιακής αστυνομίας και θέσπιση κάρτας εισόδου για τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας είναι απολύτως λογική και μετρημένη. Σαφώς κάθε πανεπιστήμιο θα οργανωθεί με βάση τις δικές του συνθήκες. Αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει τη δικαιολογία για να μη γίνει τίποτε για ακόμη μία φορά. Τα μέτρα φύλαξης στα ΑΕΙ πρέπει να εφαρμοστούν με ευθύτητα και όχι με ευθυνοφοβία.