Ο υπουργός εμφανίσθηκε στη Βουλή ως ενσάρκωση ενός ιστορικού παράδοξου. Τι δουλειά έχει ο αρμόδιος για τη Δημόσια Τάξη να ανοίγει τη συζήτηση για ένα νομοσχέδιο που αφορά τα πανεπιστήμια;
Ο Χρυσοχοΐδης προσπάθησε να εξηγήσει το παράδοξο ως απότοκο της ανάγκης. Η πανεπιστημιακή αστυνομία είναι «το ύστατο καταφύγιο», όπως είπε. Η συζήτηση για τη φύλαξη στα ΑΕΙ θα μπορούσε να είχε εστιάσει σε αυτό: στο αν είναι ή όχι αναγκαίο και πρόσφορο το μέσο που επιστρατεύεται για να θεραπευθεί ένα χρόνιο πρόβλημα. Στο αν υπάρχει ηπιότερος τρόπος προκειμένου να εξασφαλιστεί το ίδιο αποτέλεσμα. Αντ’ αυτού, η αντιπολίτευση –κοινοβουλευτική και συνδικαλιστική– ξεκινάει αμφισβητώντας το ίδιο το πρόβλημα.
Επειτα από σχεδόν ένα μήνα –και 40 χρόνια– διαβούλευσης, οι ενστάσεις μπορούν να συνοψιστούν στα εξής: Γιατί δίνετε λεφτά για αστυνομία και όχι για καθηγητές; Το ερώτημα τίθεται πάντα διαζευκτικά, σαν να έπρεπε να δοθούν χρήματα ή στο ένα ή στο άλλο. Τίθεται σαν να μην εξαρτιόταν η παροχή του εκπαιδευτικού έργου από την ασφάλεια. Σαν να μπορούσαν να εκπληρώνουν τα ιδρύματα την αποστολή τους όντας διαρκώς εκτεθειμένα. Σαν να ήταν η ρουτίνα κατάλυσης της ακαδημαϊκής ελευθερίας αποτέλεσμα ελλιπούς χρηματοδότησης.
Το αίτημα για τα λεφτά εξαντλείται, όπως πάντα, στο πόσο – χωρίς να εξετάζει το πού και το πώς. Σύμφωνα με τον εισηγητή της αξιωματικής αντιπολίτευσης, λείπουν 3.000 πανεπιστημιακοί δάσκαλοι. Από πού λείπουν; Ποια τμήματα συντηρούνται με χρήματα των φορολογουμένων; Σε ποια αντικείμενα; Θα μπορούσαν τα λεφτά να αξιοποιούνται αλλιώς;
Αυτά είναι ερωτήματα της επόμενης ημέρας. Θα τεθούν εκ των πραγμάτων μετά την εφαρμογή της ελάχιστης βάσης εισαγωγής – μετά τη βίαιη απογύμνωση των τμημάτων που έσπειρε ανά την επικράτεια ο διακομματικός εκπαιδευτικός λαϊκισμός.
Μέχρι τότε προέχει το ελληνικό παράδοξο. Το ζήτημα για την κυβέρνηση δεν είναι πολιτικό. Το νομοσχέδιο δεν θα συναντήσει κοινοβουλευτικά εμπόδια. Αν πιστέψει κανείς τις δημοσκοπήσεις, η πανεπιστημιακή αστυνομία έχει ευρεία κοινωνική αποδοχή. Το ζήτημα είναι πλέον επιχειρησιακό.
Η πρόβλεψη λέει ότι η αστυνομία θα λειτουργήσει μόνο ως κινούμενος στόχος ακτιβισμού, καταλήγοντας να αναζωογονήσει το περιθώριο που προορίζεται να αφοπλίσει. Η εμπρηστική ρητορική –η αντιπολίτευση μίλησε χθες για «καθεστώς Κορκονέα», δηλαδή καθεστώς δολοφόνων– προθερμαίνει τις μειοψηφίες για κλεφτοπόλεμο πέρα από το φολκλόρ.
Τα ίδια έλεγαν και για τα Εξάρχεια. Ελεγαν ότι αν η ΕΛ.ΑΣ. αφηνόταν να δράσει, θα προκαλούνταν έκρηξη. Φάνηκε εκ των υστέρων ότι δινόταν ασύμμετρη σημασία στις μειοψηφίες. Φάνηκε ότι καμιά φορά τα ταμπού είναι πολύ πιο ετοιμόρροπα από ό,τι πιστεύουν ακόμη και εκείνοι που εννοούν να τα σπάσουν.