Η Ευρωπαϊκή Ενωση υπέστη πλήγμα σοβαρότατο λόγω της πανδημίας και όχι μόνον. Η κριτική εστιάστηκε πρωτίστως στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που συγκροτείται δίχως αμφιβολία από προσοντούχους τεχνοκράτες –ό,τι και εάν σημαίνει αυτό–, στερούμενους ωστόσο αμέσου εμπειρίας της λειτουργίας των αγορών, της πραγματικής οικονομίας, των αναγκών της κοινωνίας, που έπαυσε πλέον να είναι εθνικά ομοιογενής.
Η αδυναμία της Επιτροπής να εξασφαλίσει εγκαίρως εμβόλια ώστε να επιτευχθεί η ανοσία των πολιτών αποτέλεσε αιτία οξύτατης κριτικής. Αλλά δεν ήταν δυνατόν κανείς να αναμένει πως ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός μπορεί να διαθέτει τις δεξιότητες και την εμπειρία στη σύναψη συμβολαίων και στην εκτέλεσή τους ανάλογες με εκείνες των στελεχών γιγαντιαίων πολυεθνικών εταιρειών, που όχι απλώς έχουν γνώση αλλά χειραγωγούν τις αγορές.
«Ανίκανοι να οργανώσουν ένα μεθύσι σε ζυθοποιείο», μπορεί να λένε ασφαλώς οι Βρετανοί, που αποχώρησαν από την Ε.Ε. και εκτελούν τη διαδικασία του εμβολιασμού τουλάχιστον με εντυπωσιακή ταχύτητα. Οχι όμως εκείνοι που η ύπαρξή τους εξαρτάται από την Ενωση, απλώς και μόνον διότι απέτυχαν να διαχειρισθούν με σωφροσύνη τα του οίκου τους.
Ας μη βαρύνει όμως τον αναγνώστη η στήλη αυτή διεκτραγωδώντας τους χειρισμούς για την προμήθεια των εμβολίων, διότι πολλά έχουν γραφτεί και περισσότερα ειπώθηκαν περί του θέματος αυτού. Στη διάρκεια της περασμένης εβδομάδος, όμως, ανέκυψε και άλλο θέμα που ανέδειξε έλλειμμα σοβαρότατο του ευρωπαϊκού
συστήματος.
Ο ανώτατος εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως για θέματα Εξωτερικών Υποθέσεων και Ασφαλείας Ζοζέπ Μπορέλ, Καταλανός στην καταγωγή, έπεσε ο δυστυχής στα παγωμένα νερά του Μόσχοβα, κατά την πρόσφατη συνάντηση που είχε με τον Ρώσο υπουργό επί των Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ.
Η αντίδραση στο Ευρωκοινοβούλιο υπήρξε θηριώδης, διότι κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου κατίσχυσε σαφώς ο κ. Λαβρόφ. Εξ ορισμού, ωστόσο, η συνάντηση ήταν άνιση.
Ο κ. Λαβρόφ είναι συνδιαμορφωτής και εκτελεστής ταυτόχρονα της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής. Ενώ ο κ. Μπορέλ είναι απλώς ένας «ενδιάμεσος», χρήσιμος μεν, αλλά ώς εκεί.
Κατηγορήθηκε ο κ. Μπορέλ διότι αποφάσισε να μεταβεί στη Μόσχα. Αλλά είναι προφανές ότι δεν αυτενήργησε. Πολιτική ενθάρρυνση είχε ο δόλιος προφανώς, και αποτυχών στη δημόσια εμφάνισή του ερρίφθη στην πυρά από τους ευρωβουλευτές.
Υπάρχει όμως και ακόμη μία διαφορά ουσίας. Αυτοκρατορική υπήρξε πάντα η πολιτική της Ρωσίας, από την εποχή των τσάρων έως τη μετακομμουνιστική της φάση σήμερα.
Αντίθετα, το ιστορικό παράδοξο, που ονομάζεται Ε.Ε., είναι ένα εγχείρημα που φιλοδοξεί ματαίως ίσως να προσλάβει αυτοκρατορική υπόσταση.
Και στο σημείο αυτό κάποιοι θα επαναλάβουν την ανάγκη πολιτικής ενοποιήσεως. Μόνον που αυτή δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί υπό τον τύπο αυτοδιαχειρίσεως χρεοκοπημένων βιομηχανιών από εργατικά σωματεία. Προϋποθέτει ανάδειξη και αναγνώριση ηγέτιδος δυνάμεως με εξουσίες που καμία χώρα δεν είναι πρόθυμη να εκχωρήσει. Βραδυπορούντες θα πορευθούμε συνεπώς, αλλά και με συνείδηση των μειονεκτημάτων μας.