«Ο βιαστής και ο βιασμός δεν έχουν πολιτικό χρώμα, δεν ανήκουν σε κανένα κόμμα. Δεν μας ενδιαφέρει η κομματική ταύτιση», είπε η υπουργός Πολιτισμού. Και έχει δίκιο. Ομως η πολιτική ένταση που προκλήθηκε με αφορμή τις καταγγελίες για τον τέως καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, κάθε άλλο παρά πλειοδοτεί υπέρ της θέσης αυτής. Ισως γι’ αυτό και η κ. Μενδώνη, λίγη ώρα μετά, έκανε ό,τι ακριβώς αρνήθηκε: πολιτικοποίησε το θέμα.
Εδώ και μέρες, το ανθρωποβόρο #Μενδώνη_παραιτήσου γνωρίζει πιένες στο Τwitter. Ευθύνεται η Ν.Δ. για τη συμπεριφορά του κ. Λιγνάδη ή μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ; Αφού λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη ότι η υπόθεση βρίσκεται στα χέρια του εισαγγελέα και μόνον η Δικαιοσύνη είναι αρμόδια να αποφασίσει, αξιολογώντας πρώτα τις καταγγελίες, ίσως μπορέσουμε να δούμε λίγο πιο ψύχραιμα τα δεδομένα και όχι σε θερμοκρασία βρασμού. Μπορούμε; Μάλλον όχι.
Για την πολιτική και την κοινωνία, ο κύβος έχει ριφθεί. Ανάλογα με το τι ψηφίζει καθένας. Μόνος κοινός τόπος: κανείς δεν μπορεί να προσφέρει άλλοθι σε ιστορίες σεξουαλικής κακοποίησης. Από το αυτονόητο όμως και μετά, περνάμε αυτομάτως στο ρινγκ των πολιτικών προτεραιοτήτων με χτυπήματα κάτω από τη μέση. Και σε αυτό είμαστε πρωταθλητές.
Γιατί το πραγματικό πρόβλημα είναι εξαιρετικά οδυνηρό. Τι να πεις για τα δύσκολα και ανελέητα, τα σκοτάδια της ανθρώπινης ύπαρξης – όπου κι εδώ πάλι άλλοι είναι αρμοδιότεροι να αποφανθούν; Οπότε… ας μιλήσουμε για τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ανάλογα από ποια (πολιτική) πλευρά βλέπει κανείς το θέμα. Ή το θέαμα. Γιατί σε αυτό το τερέν ξεμαλλιαζόμαστε με περισσή ευκολία. «Ξέρατε και καλύπτατε», λένε οι μεν. «Εσείς, πρωταγωνιστούσατε στις παραστάσεις που εκείνος σκηνοθετούσε», λένε οι δε. Δεν έχει σημασία ποιος λέει τι. Οι εντυπώσεις μετράνε.
Εδώ και το ολίσθημα της υπουργού. Δεν χρειαζόταν ούτε να χαρακτηρίσει τον Δημήτρη Λιγνάδη «επικίνδυνο άνθρωπο» ούτε να πει ότι εξαπατήθηκε από την υποκριτική του δεινότητα.
Ο τέως καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου μπορεί να δικαστεί και να καταδικαστεί ή να αθωωθεί. Μπορεί να αποδειχθεί ότι έχει ποινικές ευθύνες· μπορεί και όχι. Οπως και να ’χει, ο ίδιος έχει περάσει οριστικά στην γκρίζα ζώνη των υποψιών και του «ανομολόγητου». Καλό θα ήταν για τη δημόσια ζωή η πολιτική να μη θρέφεται από αυτές τις γκρίζες ζώνες. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ το κάνει από επιλογή, η κυβέρνηση ας μην το κάνει από πανικό.