Δεν γίναμε σοφότεροι από τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, κατά πως λέει και το γνωστό –και κάποιες φορές αληθές– δημοσιογραφικό κλισέ. Και ανάμεσα στα πολλά άστοχα που είπε η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ (π.χ. θεώρησε σεξιστική την αναφορά του πρωθυπουργού «κάτι ψέλλισε η κ. Γεννηματά», όπως αντιστοίχως ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης υπονόησε ότι ήταν σεξιστική μία ακόμη αήθεια του κ. Πολάκη) είπε κάτι σοβαρό: Αυτή η συζήτηση στη Βουλή δεν έπρεπε να γίνει. Οχι πως δεν υπάρχει πρόβλημα ποιότητας του δημοσίου διαλόγου, αλλά: πρώτον, αυτό δεν θεραπεύεται στη Βουλή, δεύτερον, δεν αναβαθμίζεις αυτούς που ανωνύμως τον εκχυδαΐζουν αναφέροντάς τους στον ναό της Δημοκρατίας. Ειδικώς σε ό,τι αφορά τα τρολ, ισχύει η αρχή του Ηubert Η. Humphrey: Το δικαίωμά τους να ομιλούν δεν περιλαμβάνει και την υποχρέωσή μας να τους πάρουμε στα σοβαρά.
Ετσι κι αλλιώς, τα τρολ τρέφονται από την προσοχή, είναι εθισμένα σε αυτήν. Οσο περισσότερο τα προσέχουν, τόσο εκχυδαΐζουν τον λόγο τους για να αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερη προσοχή. Εξ ου και μια παλιά προτροπή του Διαδικτύου «don’t feed the trol», ήτοι «μην ταΐζετε το τρολ». Και η συζήτηση στη Βουλή ήταν μια τεράστια ταΐστρα.
Ηταν λάθος, λοιπόν, η πρωτοβουλία του πρωθυπουργού γι’ αυτήν τη συζήτηση και το ευτύχημα είναι ότι δεν επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι πολλών. Η συζήτηση δεν ξέφυγε πολύ, ασχέτως αν απείλησε προς αυτή την κατεύθυνση ο κ. Αλέξης Τσίπρας, θέτοντας ως ατζέντα της συζήτησης «αυτά που θα συζητούνταν στα καφενεία, εάν ήταν ανοιχτά». Κι επειδή τα καφενεία είναι κλειστά, θα έπρεπε οι καφενειακές αγωνίες να μεταφερθούν στο Κοινοβούλιο…
Υπάρχει, βεβαίως, το ζήτημα των κομματικών τρολ, που και τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν· δεν αναφερόμαστε στα μικρότερα, γιατί προφανώς δεν έχουν τις οικονομικές δυνατότητες να συντηρούν μεγάλους κομματικούς στρατούς που στον ελεύθερο χρόνο τους γίνονται ψευδώνυμοι του Διαδικτύου. Αλλά και αυτό το πρόβλημα δεν λύνεται με μια συζήτηση στη Βουλή. Πιθανώς να λυθεί με συμφωνία των κομμάτων, αλλά και γι’ αυτό δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε πολλά. Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει το αγκάθι της αθυροστομίας του κ. Πολάκη. Επιπλέον, πολλά από τα τρολ του έχουν αυτονομηθεί και με την «εγγραμματοσύνη» που δέρνει τον χώρο, βλέπουμε κάτι παράδοξο. Αντί το κόμμα να δίνει γραμμή, είναι τα τρολ που δίνουν γραμμή στα στελέχη του κόμματος. Πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι βουλευτής του κόμματος υιοθέτησε τη συκοφαντία ότι «από ΜΚΟ που φέρεται να συνδέεται με το πρωθυπουργικό περιβάλλον “ψώνιζε” προσφυγόπουλα ο Λιγνάδης». Βεβαίως, η ίδια βουλευτής προ καιρού είχε αποκαλέσει «επιδειξία» τον πρωθυπουργό, για να διευκρινίσει κατόπιν υποδείξεως ότι εννοούσε «επιδειξιομανής». Κάτι λέγαμε για «καφενεία» και «εγγραμματοσύνη», που δέρνει τον χώρο…
Διαβάστε επίσης:
• Το κομματικό #ΜeΤoo
• Νίκος Μπίστης: Βραχίονες