Το ακούς από εκπροσώπους του βαθέος κόμματος: Στο περιβάλλον του, λένε, ο πρωθυπουργός έχει πλεόνασμα τεχνοκρατών και έλλειμμα πολιτικών. Δεν το λένε για καλό. Στο οικοσύστημα του Μαξίμου σπανίζει η πείρα – η όσφρηση για «τι θέλει ο κόσμος». Δεν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν λιώσει σόλες στο κυνήγι του σταυρού. Ακόμη και όσοι είναι βουλευτές, είναι νεοφώτιστοι του Επικρατείας, με φορτίο από το πανεπιστήμιο και όχι αυτό που οι επαγγελματίες αποκαλούν αυτάρεσκα «μαχόμενη πολιτική».
Αν υπήρχαν περισσότερα τέτοια ένσημα, η κυβέρνηση, λένε, ίσως είχε αποφύγει κάποιες περιττές τριβές – και σίγουρα κάποιες αχρείαστες παρεξηγήσεις, εξαιτίας αζύγιστων δηλώσεων. Το oμολόγησε εμμέσως και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, αποδίδοντας τα επικοινωνιακά ατυχήματα της υπουργού Πολιτισμού στην τεχνοκρατική της ιδιότητα.
Και όμως. Σε αυτό το πρωτότυπης συγκρότησης κέντρο διακυβέρνησης υπάρχει και η άλλη όψη: Η όψη που φανερώνεται από την πρόσφατη πρωτοβουλία του «τεχνοκράτη» Ακη Σκέρτσου να προσφύγει στη Δικαιοσύνη κατά του Γιώργου Τράγκα. Ο Σκέρτσος διαμηνύει ότι δεν ενδιαφέρεται να κάνει καριέρα στην πολιτική. Ελεγε από την πρώτη στιγμή ότι αντιλαμβάνεται τη συμμετοχή του στην κυβέρνηση σαν ένα επαγγελματικό πρότζεκτ με ημερομηνία λήξης. Τελικά, τα πρότζεκτ ήταν πολλά και απρόβλεπτα. Οι ημερομηνίες ρευστοποιήθηκαν.
Αξίζει όμως κάποιος να αναρωτηθεί εάν ένας υπουργός με φιλοδοξία να σταδιοδρομήσει στην πολιτική, θα είχε πάρει τόσο εύκολα την απόφαση που πήρε ο Σκέρτσος: να μπει σε δικαστικό αγώνα με ένα μιντιακό κανόνι που, αν έχει κάτι αποδείξει, είναι ότι παίζει χωρίς κανόνες. Δεν θα είχε, τουλάχιστον, σκεφτεί μια δεύτερη και μια τρίτη φορά τις πιθανές συνέπειες; Δεν θα είχε αναρωτηθεί γιατί τόσοι άλλοι πριν από αυτόν, εδώ και τόσα χρόνια, δεν δοκίμασαν την αναμέτρηση; Αντιθέτως. Συνθηκολόγησαν, χαριεντίστηκαν και φρονίμως φρόντισαν να μη βρεθούν στο πεδίο βολής.
Ακούγεται οξύμωρο. Αλλά η τεχνοκρατική ιδιότητα ορισμένες φορές μπορεί να απελευθερώνει πολιτικό ένστικτο, που ένα αμιγώς πολιτικό ζώο θα φρόντιζε αλλιώς να οικονομήσει.
Η διαμάχη είναι επιπλέον μια καλή αφορμή για να σκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά που τώρα χρεώνουμε στην ανώνυμη ασυδοσία της διαδικτυακής αγοράς δεν είναι καινοφανή. Οι αντισυστημικές κραυγές, η σκανδαλοθηρία, οι θεωρίες συνωμοσίας ήταν πάντα εδώ, με διαφορετική συσκευασία. Απλώς, πλέον οι τρόποι έχουν διαχυθεί. Το κλειστό επάγγελμα άνοιξε. Τα εργαλεία του τα κρατούν πια και πολλοί ερασιτέχνες, αυτόκλητοι κήρυκες της τοξικότητας.
Τότε, όπως και τώρα, το περιθώριο δεν θα είχε καμία επιρροή, αν δεν το όπλιζε η ανοχή της μέινστριμ πολιτικής· αν δεν χρησιμοποιούσαν ενίοτε τη διαβρωτική επιρροή του οι πολιτικές δυνάμεις. Τότε, όπως και τώρα, η αντισυστημική σπέκουλα δεν θα είχε ισχύ χωρίς τη συνέργεια του συστήματος.
Άκης Σκέρτσος: Ένσημα
2' 1" χρόνος ανάγνωσης
