Η αξιολόγηση είναι ένα από τα στοιχειωμένα θέματα στην ελληνική υποχρεωτική εκπαίδευση, όπως η παπαγαλία, η παραπαιδεία, η μη ανάπτυξη κριτικής σκέψης στους μαθητές. Επί τέσσερις δεκαετίες δεν έχει γίνει αξιολόγηση, όχι μόνο των εκπαιδευτικών αλλά ούτε και του έργου στα σχολεία. Ως βασικές αιτίες προβάλλουν η αναξιοπιστία των εκπαιδευτικών στους –γαλάζιους, πράσινους και ροζ– κομματικούς μηχανισμούς (οι οποίοι επέβαλαν επί 40 χρόνια τα στελέχη εκπαίδευσης, που καλούνται να αξιολογήσουν), τα συντεχνιακά συμφέροντα και οι μικροπολιτικοί τακτικισμοί των κομμάτων της εκάστοτε αντιπολίτευσης, που εκμεταλλεύονται τις ανησυχίες των εκπαιδευτικών με δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία: Και εάν απολυθώ; Και εάν δεν προαχθώ; Και εάν χάσω ένα επίδομα;
Μετά σχεδόν δύο χρόνια στο υπουργείο Παιδείας, η κ. Νίκη Κεραμέως έδωσε φέτος το εναρκτήριο λάκτισμα για την αξιολόγηση, έχοντας προηγουμένως κοντραριστεί άγρια δύο φορές με την ΟΛΜΕ και τη ΔΟΕ. Η πρώτη, πέρυσι τον Μάιο, στο θέμα της τοποθέτησης καμερών στα σχολεία για απευθείας μετάδοση του μαθήματος στα σπίτια των παιδιών.
Η δεύτερη κόντρα ήταν τον Νοέμβριο, στο ζήτημα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας στις εκλογές αιρετών. Παρότι το μέτρο είναι απολύτως ορθό, η αποχή των εκπαιδευτικών ξεπέρασε το 90%. Μια συμβολική μεταρρύθμιση, η τύχη της οποίας μπορούσε να προδιαγράψει τι θα γινόταν με την αξιολόγηση την τρέχουσα περίοδο. Οι συνδικαλιστές ακόνιζαν τα μαχαίρια τους…
Για τους λόγους αυτούς, το στοίχημα της νυν υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως δεν ήταν τόσο το περιεχόμενο του νέου νόμου για τις διαδικασίες αξιολόγησης σχολείων και εκπαιδευτικών, αλλά η εφαρμογή του… όποιου σχετικού νόμου.
Τελικά, άνω του 80% των συλλόγων διδασκόντων αρνήθηκε να κάνει εσωτερική αξιολόγηση, με αποτέλεσμα να δοθεί παράταση μήπως και αλλάξουν γνώμη…
Η κ. Κεραμέως δέχεται πολύπλευρη κριτική. Από τις ομοσπονδίες, ότι αγνοεί τις θέσεις τους και προχωράει σε μονομερείς ενέργειες. Από τους φανατικούς της αξιολόγησης, ότι προβλέπει μια light αξιολόγηση χωρίς εκείνη των μαθησιακών αποτελεσμάτων κάθε σχολείου, όπως συστήνεται και από την έκθεση Πισσαρίδη. Από τους γονείς, που διακρίνουν το νέο ναυάγιο της αξιολόγησης, έχοντας πια ιδία πείρα (λόγω τηλεκπαίδευσης) για το επίπεδο των εκπαιδευτικών. Και όλα αυτά τη στιγμή που η αξιολόγηση στην εκπαίδευση είναι μεταξύ των μεταρρυθμιστικών προταγμάτων του Μεγάρου Μαξίμου.