Δρομολογούνται ουσιαστικές αλλαγές στη μη χρηματοοικονομική πληροφόρηση που είναι υποχρεωμένες να παρέχουν οι επιχειρήσεις. Στόχος, η διασφάλιση μακροχρόνιας βιωσιμότητας επενδύσεων και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Οι εταιρείες υποχρεούνται να παρέχουν πληροφόρηση όχι μόνο για κεφάλαια, κερδοφορία και άλλα οικονομικά στοιχεία, αλλά και για τις επιπτώσεις που έχουν οι δραστηριότητές τους στην κοινωνία, σε ενδιαφερόμενα μέρη όπως οι συνεργάτες τους και, φυσικά, στο περιβάλλον.
Ορισμένοι νομίζουν ότι όλα αυτά είναι μια σειρά αγαθών προθέσεων που αφορούν το απώτερο μέλλον, αλλά κάνουν λάθος. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και οι διεθνείς οργανισμοί σχεδιάζουν να ολοκληρώσουν τις σχετικές διαβουλεύσεις σε λιγότερο από ένα χρόνο και πολλές από τις προβλέψεις του νέου πλαισίου θα είναι υποχρεωτικές.
Η προετοιμασία των επερχόμενων αλλαγών είναι πολύ μακριά από τον τρόπο λειτουργίας εταιρειών που επικρατεί σήμερα. Στα τέλη Μαρτίου, πολλές εισηγμένες εταιρείες δεν έχουν ανταποκριθεί σε απλές υποχρεώσεις ισχύοντος νόμου. Μία στις πέντε εταιρείες δεν έχει στο διοικητικό συμβούλιο τον αριθμό των ανεξάρτητων μελών που επιβάλλεται. Και αν υπήρχαν Αρχές να ελέγχουν όσους εμφανίζονται ανεξάρτητοι, δεν είναι βέβαιον ότι θα επιβεβαίωνε την ιδιότητα αυτή για όσους τη δηλώνουν.
Υπάρχει και μία πρόβλεψη, για την οποία δεν απαιτείται ιδιαίτερος έλεγχος. Μία στις δύο εταιρείες πρέπει να αυξήσει τον αριθμό των γυναικών που βρίσκονται στα διοικητικά συμβούλια, προκειμένου να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που ισχύουν σε τρεις μήνες.
Αυτό που αλλάζει διεθνώς δεν είναι ότι κάποιοι αποφάσισαν να δοθεί προτεραιότητα στην ηθική διάσταση του καπιταλισμού. Η τήρηση των αρχών και προϋποθέσεων βιωσιμότητας αναβαθμίζεται σε πεδίο διεθνούς ανταγωνισμού. Μερικοί ανησυχούν, ίσως και εύλογα, ότι ο κόσμος βρίσκεται στα πρόθυρα εμπορικού «ψυχρού πολέμου» νέου τύπου. Η αντιπαράθεση των ΗΠΑ με την Κίνα, μια ενδεχόμενη κρίση στις σχέσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τη Ρωσία θα περιορίσει ή και θα επιβαρύνει τις εμπορικές και επενδυτικές σχέσεις.
Κράτη που δεν σέβονται την ελευθερία έκφρασης, τις πραγματικές δημοκρατικές διαδικασίες ελέγχου της εξουσίας, εφαρμόζουν και στην οικονομία αυταρχικές μεθόδους. Αποκτούν οικονομικά πλεονεκτήματα όχι μόνον επειδή εμμέσως επιδοτούν δραστηριότητες, αλλά επειδή αξιοποιούν την αυταρχική διακυβέρνηση για να κατακτήσουν τις αγορές.
Γι’ αυτό οι αρχές βιωσιμότητας υιοθετούνται από κράτη, τα θέματα όμως είναι διαφορετικά. Μπορεί να απαγορευθούν οι εξαγωγές βαμβακιού κινεζικής εταιρείας που συλλέγουν κρατούμενοι από τα στρατόπεδα «αναμόρφωσης» Ουιγούρων. Ισως επιβληθούν κυρώσεις σε ρωσική εταιρεία που κάνει εξωτερική πολιτική με φυσικό αέριο.
Βρισκόμαστε στην εποχή που η επιχειρηματικότητα συναντά την κοινωνική ευθύνη. Εχει τεθεί σε λειτουργία ένας μεγάλος μηχανισμός, που αναμορφώνει ταχύτατα όλα όσα υποχρεούνται να ανακοινώνουν οι εταιρείες. Αρχικά στις εταιρείες που είναι εισηγμένες σε χρηματιστηριακές αγορές, αλλά στη συνέχεια και στις υπόλοιπες. Θα υποχρεωθούν να μάθουν μια νέα έννοια, αυτή της «βιώσιμης πληροφόρησης». Η ποιότητα της πληροφόρησης που προσφέρεται πρέπει να είναι σχετική με την… πραγματικότητα, να έχει αξιόπιστη παρουσίαση, να προσφέρει συγκρισιμότητα με το παρελθόν, τον κλάδο, να είναι κατανοητή, να μπορεί να επιβεβαιωθεί. Η άλλη έννοια που εισάγεται είναι αυτή της σημαντικότητας της οικονομικής δραστηριότητας. Τόσο με την οικονομική έννοια όσο και ως προς τις επιπτώσεις στους ανθρώπους και στο περιβάλλον.
Σε λιγότερο από ένα χρόνο, αυτές οι αρχές και ορισμένες ακόμη θα είναι μέρος νέων κανόνων που τώρα γράφονται. Και όποιοι δεν προσαρμοστούν θα μειονεκτούν.