Τα σχήματα δεν λένε και πολλά. Είναι μόνο για να μας βοηθούν στις εκ των υστέρων ταξινομήσεις. Απόδειξη, το ξαναζεσταμένο σχήμα για τις δύο «σχολές» στην εξωτερική πολιτική – που δεν λέει περισσότερα απ’ όσα κρύβει. Αν μπορούσαν να χαραχθούν τόσο τακτικά οι γραμμές, τότε πού θα έπρεπε να τοποθετήσει κανείς την Ντόρα Μπακογιάννη – την οπαδό της ενεργού επιδίωξης μιας διευθέτησης με την Τουρκία, αλλά και υπουργό Εξωτερικών σε μια κυβέρνηση που εκ των υστέρων κατατάσσεται ως φορέας της –τρόπος του λέγειν– «δημιουργικής» ακινησίας;
Αν η συνύπαρξη Καραμανλή – Μπακογιάννη ήταν για τη Ν.Δ. το πείραμα συμβίωσης δύο «σχολών», για τον Κυριάκο Μητσοτάκη το συμβιωτικό στοίχημα έμελλε να τεθεί σε άλλο επίπεδο. Είναι ο πρώτος πρωθυπουργός στη Μεταπολίτευση που έχει στην κοινοβουλευτική του ομάδα δύο πρώην πρωθυπουργούς. Η πρωτοτυπία θα μπορούσε να έχει μόνο στατιστική σημασία. Θα μπορούσε, αν η μακρά ελληνοτουρκική κρίση δεν αφύπνιζε ανεξίτηλες εμμονές και αποστρατευμένες συνειδήσεις.
Διαφορετικού στυλ και πολιτικής κουλτούρας, οι δύο «πρώην» έδειχναν να συγκλίνουν αντανακλαστικά, αντιδρώντας στη συζήτηση για το πού πρέπει να πάμε με την Τουρκία. Ηταν μια συζήτηση που υπέφερε από τεχνητή υπερθέρμανση, καθώς το απώτατο ενδεχόμενο ενός πιθανού συμβιβασμού παρουσιαζόταν σαν άμεσος κίνδυνος. Φαινόταν έτσι σαν να επιστρέφει η παλιά κατάρα, ότι η Δεξιά διχάζεται πάντα για τα εθνικά.
Η φαγούρα αυτή μοιάζει χωρίς αντικείμενο μετά την επίσκεψη Δένδια στην Αγκυρα. Ασχέτως του βαθμού της προμελέτης, η αναμέτρηση έχει ήδη αλλάξει το τοπίο εσωτερικά – ει μη και εσωκομματικά. Οι δύο ή τρεις ή δεκατρείς σχολές συναντώνται σε αυτό που η Μπακογιάννη –ως οιονεί εκπρόσωπος της κομματικής μεσότητας– ονόμασε «λαμπρά». «Λαμπρά έπραξε ο Δένδιας».
Στην Αγκυρα ελαμπρύνθη η απόσταση που μας χωρίζει από έναν πραγματικό διάλογο με την ερντογανική Τουρκία. Αυτή η επιβεβαίωση θα λειτουργούσε καταπραϋντικά στο εσωτερικό, ακόμη και χωρίς τη σκηνική επίδοση που της προσέδωσε πανηγυρικό χαρακτήρα. Εκείνοι που φαντάζονταν ότι μπορούσαν να παρατείνουν τις ληγμένες σταδιοδρομίες τους ξαναπιάνοντας το εθνεγερτικό χωνί της νεότητάς τους δεν έχουν πια υλικό δραματοποίησης. Ή μάλλον έχουν μόνο κάτι τεχνικά πρωτόκολλα με τη Βόρεια Μακεδονία για να κάνουν επίδειξη πληγωμένου βουκεφαλισμού.
Το ίδιο ισχύει και για τα άλογα της άλλης συνιστώσας. Πήραν κι εκείνοι το μήνυμα ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να ταράξει την Αγκυρα στη φρενήρη αδράνεια: Ολα θα κινούνται: η προσπάθεια να διατηρηθεί η Ευρώπη σε αντιερντογανική εγρήγορση, η κούρσα της Ελλάδας να επαναεξοπλιστεί, η καμπάνια για να εμπεδωθούν οι συμμαχίες της Ανατολικής Μεσογείου, η εμβάθυνση της συνεργασίας με τη νέα αμερικανική κυβέρνηση.
Ολα γύρω από τα ελληνοτουρκικά θα κινούνται, εκτός από τις ίδιες τις ελληνοτουρκικές διαφορές.