Οι σημαίες στην Ουάσιγκτον κυματίζουν μεσίστιες μέρες τώρα, δίνοντας μια πένθιμη νότα στην καρδιά της άνοιξης. Πρώτα για τον αστυνομικό που σκοτώθηκε στη νέα επίθεση με μαχαίρι στο Καπιτώλιο, μετά για τη μαζική δολοφονική επίθεση σε ένα κέντρο διανομής της FedEx στην Ινδιανάπολη, ίσως και για τις άλλες μαζικές δολοφονίες στη Νότια Καρολίνα, στο Κολοράντο, στην Καλιφόρνια, στην Ατλάντα… Εχουμε χάσει τον λογαριασμό. Και σε αυτόν δεν συνυπολογίζονται οι τουλάχιστον 64 άνθρωποι που έχουν σκοτωθεί από την αστυνομία στις Ηνωμένες Πολιτείες τον τελευταίο μήνα.
Στις πρώτες εκατό ημέρες της κυβέρνησης Μπάιντεν, αυτό που απασχόλησε περισσότερο την κοινή γνώμη δεν ήταν η αντιμετώπιση της πανδημίας, παρά τη δεινή κατάσταση στη χώρα όταν ανέλαβε, αλλά μια άλλη από τις προτεραιότητες του Αμερικανού προέδρου: η αντιμετώπιση των φυλετικών ανισοτήτων και του ρατσισμού, καθώς μια σειρά από περιστατικά αστυνομικής βίας και μαζικών δολοφονιών την έφερε στην πρώτη γραμμή της εσωτερικής επικαιρότητας.
Κι ενώ στη Μινεάπολη οι ένορκοι καλούνται να αποφασίσουν τη μοίρα του πρώην αστυνομικού Ντέρεκ Σόβιν για τον, κάτω από το γόνατό του, θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ, τα περιστατικά θανατηφόρας αστυνομικής βίας συνεχίζουν να πυροδοτούν ένταση: στο γειτονικό Μπρούκλιν Σίτι διεξάγονται καθημερινές συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας για τον θάνατο ενός 20χρονου, ενώ στο Σικάγο ένα πρόσφατο θύμα αστυνομικών πυρών ήταν μόλις 13 ετών. Η απόφαση αναμένεται με ανησυχία, καθώς ο θάνατος του Τζορτζ Φλόιντ πυροδότησε τις διαδηλώσεις που συγκλόνισαν τις ΗΠΑ το περασμένο καλοκαίρι.
Η κατάσταση είναι έκρυθμη. Τόσο, που η δήμαρχος της Ουάσιγκτον ζήτησε ενισχύσεις από τον στρατό εν αναμονή της δικαστικής απόφασης, ενώ η εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου ρωτήθηκε αν ο πρόεδρος μετανιώνει που δεν έκανε πρώτη του κοινοβουλευτική προτεραιότητα την αντιμετώπιση του συστημικού ρατσισμού, αντί του ιστορικού πακέτου της χρηματοδότησης των υποδομών που προωθεί στο Κογκρέσο.
Υστερα από ακόμη ένα περιστατικό μαζικών δολοφονιών, o Τζο Μπάιντεν ζήτησε τον περιορισμό της οπλοκατοχής με επέκταση των ελέγχων για την αγορά όπλων. Αλλά δεν έχει ακόμη προχωρήσει σε νομοθετικές πρωτοβουλίες καθώς η οπλοκατοχή έχει σκληροπυρηνικούς υποστηρικτές, ενώ το Κογκρέσο παραμένει διχασμένο μεταξύ διαφορετικών σχεδίων για την αντιμετώπιση της αστυνομικής βίας. Ο πρόεδρος υποστηρίζει το νομοσχέδιο «Τζορτζ Φλόιντ» που πέρασε η Βουλή των Αντιπροσώπων και μεταξύ άλλων απαγορεύει τη λαβή πνιγμού που τον σκότωσε, αλλά οι Ρεπουμπλικανοί θέλουν διασφαλίσεις ότι δεν θα υπονομεύσει την ικανότητα των αστυνομικών «να κάνουν τη δουλειά τους».
Εχοντας ο ίδιος βιώσει τον πόνο της απώλειας της πρώτης συζύγου και του πρωτότοκου γιου του, ο πρόεδρος Μπάιντεν είναι ίσως ο πιο ανθρώπινος επικεφαλής των εκδηλώσεων εθνικού πένθους, καθώς δεν διστάζει να μοιραστεί τον πόνο και την προσωπική του ιστορία. Αλλά για να αντιμετωπίσει αυτό το αμερικανικό δράμα, θα χρειαστεί όχι μόνο ενσυναίσθηση, αλλά και όλο το πολιτικό του κεφάλαιο.
* Η κ. Κατερίνα Σώκου είναι Nonresident Senior Fellow, Atlantic Council.