Αν το είχε σκεφθεί ο ίδιος, θα λέγαμε ότι πρωτοτύπησε. Θα ήταν ο πρώτος υπουργός που ανέθεσε την πολιτική του αυτοβιογραφία σε ζαχαροπλάστη. Ομως, ο Κωστής Χατζηδάκης, σχεδόν απολογητικά, εξήγησε ότι η τούρτα που τον εικόνιζε σαν Σούπερμαν-εξυγιαντή της Ολυμπιακής, του ΟΣΕ και της ΔΕΗ, δεν ήταν δική του έμπνευση.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο υπουργός Εργασίας αποποιείται τα επιτεύγματα που γράφτηκαν στο γλάσο. Η ιδέα ότι ο ίδιος είναι στέλεχος – καμικάζι, που επωμίζεται πάντα τις ειδικές αποστολές υψηλού ρίσκου και κόστους, θα μπορούσε να είναι η αφηγηματική γραμμή και μιας επίσημης –μη βρώσιμης– αυτοβιογραφίας.
Το ερώτημα είναι πόσο κόστισαν στον Χατζηδάκη τα μεταρρυθμιστικά εγχειρήματα του παρελθόντος. Πόσο μπορεί να αισθάνεται ότι τσαλακώθηκε ένας βουλευτής που βγήκε πρώτος σε σταυρούς (72.703 στον Βόρειο Τομέα Αθηνών) αφήνοντας δεύτερο ακόμη και τον λαλίστερο των αντιπροέδρων της Νέας Δημοκρατίας;
Η επίδοση αυτή δεν αφορά μόνο τον Χατζηδάκη προσωπικά. Είναι κι ένας δείκτης για τα παλιά μέτρα με τα οποία σταθμίζεται ακόμη ο αντίκτυπος των αλλαγών, που είναι πολύ περισσότερο ώριμες και αποδεκτές απ’ όσο νομίζουν ακόμη κι εκείνοι που τις επιχειρούν. Ηδη, όταν σφαζόταν, η αγελάδα της Ολυμπιακής είχε πάψει να είναι ιερή.
Κατά τον ίδιο τρόπο, οι αποστολές που έχει επωμιστεί τώρα ο υπουργός συναντούν –αν συναντούν– αντιστάσεις μόνο από μικρές, πλην θορυβώδεις, μειοψηφίες. Κανείς, εκτός από τα απολιθώματα του κρατισμού, δεν θα κλάψει επειδή οι ιδιώτες θα αναλάβουν να εκκαθαρίσουν ένα μέρος από το βουνό των εκκρεμών συντάξεων. Η πρωτοβουλία ακούγεται σαν ριψοκίνδυνη, αλλά δεν είναι. Κανείς, εκτός από την αντιπολίτευση της συντεταγμένης αριστερής ορθοδοξίας, δεν θα βγει στον δρόμο για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας – ιδίως σε μια χρονική συγκυρία που οι περισσότεροι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα θα προσπαθούν να ξαναβρούν τον βηματισμό τους μετά την καραντίνα. Ο θόρυβος είναι δυσανάλογος του πολιτικού κόστους.
Ιδίως στα εργασιακά, η κυβέρνηση έχει ακολουθήσει τακτική σχολαστικής πρόληψης της πολιτικής υπερθέρμανσης που όντως επιχειρείται. Εχει γαρνίρει το σχεδιαζόμενο νομοσχέδιο με φιλεργατικά γλυκαντικά – όπως οι γονεϊκές άδειες για τους πατέρες, η ίση αποζημίωση για τους εργατοτεχνίτες και το δικαίωμα «αποσύνδεσης» του τηλεργαζομένου. Εχει πρώτη εγκαινιάσει μια περίοδο διαβούλευσης πριν από την επίσημη διαβούλευση, που ήδη λειτουργεί εκτονωτικά, επιτρέποντας στα αναθέματα περί κατάργησης του οκταώρου να ξεθυμάνουν, χωρίς να γίνουν τοξικά.
Οταν πια θα έρθει η ώρα της εξωκοινοβουλευτικής ντουντούκας, η αντιπαράθεση θα μοιάζει μόνο τελετουργική – αναπαράσταση από μια μάχη που ήδη δόθηκε, ξαναδόθηκε και κρίθηκε, καθώς από τα ταμπού που υπερασπιζόταν έχει απομείνει μόνο το απολιθωμένο γράμμα. Τούρτα από γύψο.
Κωστής Χατζηδάκης: Γλυκαντικά
2' 1" χρόνος ανάγνωσης
