Πού βαρούσαν; Τα σφυριά της συνδικαλιστικής φαντασίας του Νίκου Φωτόπουλου βαρούσαν «όλα μαζί» στα αμόνια, για να λιώσουν τα ατσάλια. Βαρούσαν όμως και στη βιτρίνα του ΣΥΡΙΖΑ.
Ορισμένες από τις πρωτοβουλίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης μοιάζουν σαν να είναι σχεδιασμένες από τους αντιπάλους της. Η Ν.Δ. δεν θα είχε βρει προσφορότερο «καδράρισμα» για να ταυτίσει τον ΣΥΡΙΖΑ με τον παρωχημένο συνδικαλισμό, από αυτό που επέβαλε ο ίδιος στον εαυτό του, καλώντας τον Φωτόπουλο στην εκδήλωσή του για τα εργασιακά. Η γλώσσα του Τσίπρα –«έχουμε πόλεμο»– έφθανε μέσα από την ντουντούκα του παρελθόντος. Αλλά ο συμβολισμός της συμμετοχής του βετεράνου της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ έσπασε τις ντουντούκες.
Δηλαδή; Τι συμβολίζει η ανάσυρση του Φωτόπουλου από το πηγάδι της προηγούμενης κρίσης; Συμβολίζει την παλινόρθωση του κρατισμού που επιχείρησε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Θυμίζει τον τρόπο που διαχειρίστηκε τις ΔΕΚΟ, ιδίως τη ΔΕΗ. Προτίμησε να εγκλωβίσει τη μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας σε ένα σπιράλ χρεοκοπίας, από το να την ιδιωτικοποιήσει μερικώς και να της επιτρέψει να δοκιμαστεί στον ανταγωνισμό.
Ο αθεράπευτα οργίλος συνδικαλιστής με τον αρχαιοπασοκικό στόμφο συμβολίζει τις παλιές, αγέρωχες γραφειοκρατίες. Θυμίζει τον πρώιμο εαυτό του, που βιντεοσκοπούσε την εισβολή του στο γραφείο του προέδρου της ΔΕΗ. Θυμίζει εκείνο το μπούλινγκ που μπορούσαν να ασκούν οι οργανωμένες μειοψηφίες σε όλες τις κυβερνήσεις του παλαιού καθεστώτος.
Ο Φωτόπουλος συμβολίζει τον πλουσιοπάροχα επιδοτούμενο συνδικαλισμό –πολυτελή επικουρικά ταμεία, αλλά και προσωπικά μπόνους, τύπου ΔΕΗ tours–, που υπήρχε για να διαιωνίζει τα προνόμιά του.
Σε αυτήν τη συγκυρία, η ανάνηψή του είναι διαφωτιστική. Ανακαλεί εκείνη την προχρεοκοπική οικονομία που αναπτυσσόταν, χωρίς να δημιουργεί αντιστοίχως πολλές θέσεις εργασίας. Θυμίζει την ανάπτυξη, την οποία νέμονταν οι λίγοι – εκείνοι που είχαν εξασφαλίσει πολιτική προστασία, αυξάνοντας διαρκώς την απόσταση που τους χώριζε από τους νέους και τους πολιτικά ορφανούς. Απόσταση, που μεγάλωσε μετά τη χρεοκοπία, όταν πολλοί από τους προστατευμένους πρόλαβαν να φύγουν από την αγορά εργασίας και, σε καιρούς άγριας ανεργίας, να περάσουν στην ασφάλεια της επιδοτούμενης σύνταξης.
Ολες αυτές οι παλιές μάστιγες ρίχνουν τη σκιά τους στην αντιπαράθεση του παρόντος για τα εργασιακά. Φωτοπουλιζόμενος, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ποιο στρατόπεδο επιλέγει. Εδειξε να συντάσσεται με τις οπισθοφυλακές μιας αγοράς στεγανής – προστατευτικής για τους μέσα και απροσπέλαστης για τους έξω.
Ο Τσίπρας του Φωτόπουλου μοιάζει να λέει στους ανέργους και στους ευχερώς εκβιάσιμους εργαζομένους της μαύρης και της γκρίζας εργασίας ότι δεν ενδιαφέρεται να τους εκπροσωπήσει. Δεν είναι εδώ. Είναι στον χρόνο της ΓΕΝΟΠ.