Πέρασε και το Αγιο Πάσχα. Σε κάποιους έλειψε η ευκαιρία να το γιορτάσουν «στο χωριό», από το οποίο πλείστοι όσοι έφυγαν βλαστημώντας για να εγκατασταθούν στην Αθήνα, αναζητώντας νέα τύχη. Σήμερα διοργανώνεται συγκέντρωση διαμαρτυρίας της αντιπολιτεύσεως, με στόχο την καταγγελία της εργασιακής νομοθεσίας που προωθεί η κυβέρνηση. Στήθηκαν «τραπεζάκια έξω» για την εστίαση και τα καφενεία και κάποιοι πια φρονούν πως το κακό πέρασε επιτέλους, ενώ άλλοι σύρουν τη μελαγχολία τους διστακτικά στους δρόμους. Επιστρέφουμε κατά συνέπεια εις τα αυτά, εν μέρει.
Εχει ανάγκη η κοινωνία ενέσεις αισιοδοξίας. Εχει και η κυβέρνηση ανάγκη να ισορροπήσει μεταξύ «τονώσεως της οικονομίας» και του κινδύνου μιας νέας εξάρσεως της πανδημίας, και παίρνει φυσικά τα ρίσκα της. Συνέβη ακριβώς και πέρυσι το ίδιο, υποστηρίζουν κάποιοι «μάντεις κακών» –όπως τους ονομάζουν οι ψύχραιμοι αυτοαποκαλούμενοι– προειδοποιώντας «μη έσται η εσχάτη πλάνη μείζων της πρώτης». Αυτά όμως ανήκουν στη σφαίρα της θεολογίας και όπως ήδη ελέχθη, πέρασαν η Εβδομάδα των Παθών και το Αγιο Πάσχα.
Είχε αποκτήσει η ανθρωπότητα απέραντη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες της επιστήμης και ξαφνικά ευρέθη αντιμέτωπη με τον θάνατο, από έναν άγνωστο ιό, λες και είχαμε επιστρέψει στον Μεσαίωνα. Αμήχανοι επιδημιολόγοι διατύπωναν εκτιμήσεις, εξέδιδαν οδηγίες και αργότερα τις αναιρούσαν. Και από την απόλυτη εμπιστοσύνη με την οποία αρχικώς τους περιέβαλλαν οι πολίτες, άρχισαν να αμφισβητούνται. Η κοινωνία διαιρέθηκε σε «ψεκασμένους» και «λογοκρατούμενους», αλλά ελπίζει πως κάποια νέα ισορροπία εντέλει θα βρεθεί. Και θα βρεθεί, αλλά πότε.
Δεν είμαστε εμείς οι Ελληνες οι μόνοι που αιφνιδίως βρεθήκαμε μετέωροι, ούτε οι πλέον ατίθασοι, όπως ελεεινολογούν οι επικρίνοντες μονίμως τους πάντες για τα πάντα.
Μια δυσκολία είναι, που θα περάσει κάποτε έως ότου ανακύψει κάποιο άλλο μείζον πρόβλημα. Σε αυτήν τη φάση οικοδομείται «σύστημα αισιοδοξίας» και εάν η προσδοκία αυτή τύχει επαληθεύσεως, τότε θα έρθει η ώρα μιας νέας αναταραχής, που θα αφορά τις υλικές συνέπειες που δημιούργησε η πανδημία. Ετσι κυλάει η ζωή του ανθρώπου, και οι διαρκείς ανατροπές είναι η μόνη σταθερά.