Ο Τουρκοκύπριος δημοσιογράφος και διανοούμενος Κουντλού Ανταλί, ισχυρός αντίπαλος της πολιτικής του Ραούφ Ντενκτάς, διερευνούσε τη λεηλασία της Μονής του Αγίου Βαρνάβα στην Αμμόχωστο όταν άγνωστοι τον δολοφόνησαν έξω από το σπίτι του, τον Ιούλιο του 1996. Το 2005, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων απεφάνθη ότι η Τουρκία παραβίασε την ευρωπαϊκή συνθήκη με την ανεπαρκή διερεύνηση της δολοφονίας. Πριν από λίγες ημέρες, ο Ατίλα Πεκέρ, αδελφός του διαβόητου Τούρκου μαφιόζου Σεντάτ Πεκέρ, κατέθεσε γραπτή μαρτυρία στην εισαγγελία της Κωνσταντινούπολης, ισχυριζόμενος ότι ανώτατος αξιωματικός της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών τον είχε προσεγγίσει για τη δολοφονία του Ανταλί. Ο Πεκέρ, σύμφωνα με την κατάθεσή του, μετέβη στα Κατεχόμενα υπό την καθοδήγηση τουρκικών ειδικών δυνάμεων, αλλά δεν εκτέλεσε την παραγγελία. Προσθέτει, όμως, ότι ο ίδιος αξιωματικός τον ενημέρωσε αργότερα ότι «η κυπριακή υπόθεση τακτοποιήθηκε».
Τούρκος εισαγγελέας ξεκίνησε έρευνα για τη δολοφονία και η τουρκοκυπριακή κοινότητα και τα μέσα ενημέρωσής της έχουν αναστατωθεί. Ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, ο πρώτος Τουρκοκύπριος ευρωβουλευτής (με το ΑΚΕΛ), καταγγέλλοντας ότι το βόρειο τμήμα της Κύπρου «έχει εξελιχθεί σε ενδοχώρα της Τουρκίας», ρωτάει την Επιτροπή «πώς σκοπεύει να συνεργαστεί με τις δημοκρατικές δυνάμεις της τουρκοκυπριακής κοινότητας», καθώς και «ποια μέτρα θα λάβει για να μην αφήσει τους Τουρκοκύπριους πολίτες της Ε.Ε. στο έλεος της Τουρκίας;».
Η ανεξιχνίαστη δολοφονία του Ανταλί μπορεί να μοιάζει ασήμαντη δίπλα στις εβδομαδιαίες αποκαλύψεις και στους ισχυρισμούς του Σεντάτ Πεκέρ για τον βούρκο της διαπλοκής μεταξύ κρατικών υπηρεσιών και οργανωμένου εγκλήματος στην Τουρκία, όμως οι ισχυρισμοί του αδελφού του έχουν ιδιαίτερη σημασία για την Κύπρο και την Ελλάδα. Δεν είναι απλώς άλλο ένα στοιχείο για τον αποπνικτικό τουρκικό έλεγχο των κατεχόμενων εδαφών (ο οποίος επιβεβαιώνεται, εξάλλου, από την έντονη κινητοποίηση για την επικράτηση του Ερσίν Τατάρ, υποστηριζόμενου από την Αγκυρα, στις τουρκοκυπριακές εκλογές), αλλά και απόδειξη για το υψηλό κόστος που πληρώνουν άνθρωποι που αντιστέκονται στην τουρκική πολιτική. Υπάρχουν άνθρωποι καλών προθέσεων και στις δύο μεριές της Πράσινης Γραμμής που θέλουν την επανένωση, τη βιώσιμη συνύπαρξη. Και στις δύο πλευρές, δημοσιογράφοι και άλλοι που διερευνούν δύσκολες υποθέσεις, που αναζητούν την αλήθεια, θέτουν σε κίνδυνο περισσότερα από την καριέρα τους. Τους αξίζει στήριξη, όχι σιωπή.