Πέρασε απαρατήρητο, αλλά δεν είναι ασήμαντο το γεγονός ότι η ελβετική κυβέρνηση αποφάσισε να καταργήσει τη συμφωνία μεταξύ της Ελβετίας και της Ε.Ε. που «θα απλοποιούσε και θα ενίσχυε τους δεσμούς των δύο εταίρων» ή κατά μία άλλη διατύπωση θα «εναρμόνιζε» παραδοσιακές συμβάσεις και ιδιομορφίες της Ελβετίας με τους κανόνες «ομοιομορφίας» που επιβάλλει η Ενωμένη Ευρώπη.
Για μία χώρα που το ύψος των εμπορικών της συναλλαγών με την Ε.Ε. υπολογίζεται σε ένα δισ. ευρώ την κάθε εργάσιμη ημέρα, με πολίτες που σέβονται το χρήμα σε ύψιστο βαθμό, η απόφαση της κυβερνήσεως ηχεί παράλογη, αφού αδιαμφισβητήτως θα έχει κάποιες αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις.
Μόνον που μία τέτοια προσέγγιση υποτιμά πολιτικώς τους Ελβετούς πολίτες. Στο παρελθόν το θέμα της «ουδετερότητος» υπήρξε η κυρίαρχη πολιτική αντίληψη, βάσει της οποίας δεν ενεπλάκησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ούτε μετείχαν στον Ψυχρό Πόλεμο, που ακολούθησε. Η λογική πίσω από αυτή τη στάση ήταν ότι «δεν εμπλεκόμαστε σε μία αντιπαράθεση στη δημιουργία της οποίας δεν έχουμε συμβάλει». Και φυσικά αυτή η πολιτική είχε ευεργετικότατα αποτελέσματα.
Σήμερα, το θέμα δεν είναι η «ουδετερότητα» αλλά η «κυριαρχία», που αναποδράστως πρέπει σταδιακώς να εκχωρείται στις Βρυξέλλες όσο μια χώρα εναρμονίζεται με τα ευρωπαϊκώς ισχύοντα. Υπάρχουν χώρες που εκχωρούν τα πάντα για να ενταχθούν ή για να παραμείνουν στην Ε.Ε. Η Ελβετία δεν ανήκει σε αυτές.
Πολίτες που έχουν δικαίωμα να αποφασίσουν με τοπικό δημοψήφισμα εάν θα τοποθετηθούν ζαρντινιέρες στα πεζοδρόμια, δεν είναι δυνατόν να ενταχθούν στο σύστημα ομογενοποιήσεως που επικρατεί στην Ενωση. Δεν είναι λοιπόν παράδοξο ότι μετά τη Βρετανία η Ελβετία είναι η δεύτερη χώρα που έθεσε υπεράνω των οικονομικών συνεπειών το θέμα της κυριαρχίας στις αποφάσεις που αφορούν τους πολίτες της.
Βεβαίως, η Ελβετία παραμένει στην ενιαία αγορά της Ε.Ε. και στη συμφωνία Σένγκεν. Δεν απεκόπη από την Ενωση, ούτε έχει φυσικά την πρόθεση. Ηταν μια «κόκκινη γραμμή» που έσυρε η ελβετική κυβέρνηση, και η αντοχή της θα δοκιμασθεί στη διάρκεια του χρόνου. Ούτως ή άλλως και η Ε.Ε. περνάει περίοδο δοκιμασίας που θα ενταθεί μετά την απόσυρση της καγκελαρίου Αγκελα Μέρκελ. Πρακτικοί άνθρωποι είναι οι Ελβετοί, μπορούν να περιμένουν και αναλόγως θα ενεργήσουν.