Μακρύς ο δρόμος…

1' 42" χρόνος ανάγνωσης

Η εγκατάσταση του κ. Τζο Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο και η εντύπωση που δημιουργήθηκε περί επανόδου των ΗΠΑ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής αναπτέρωσε τις ελπίδες των Αθηνών ότι, με δεδομένη την αντιπάθεια του Αμερικανού προέδρου προς τον Τούρκο ομόλογό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η Ελλάς, ως πλέον αξιόπιστος σύμμαχος της Ουάσιγκτον, θα διασφάλιζε αποτελεσματικά τα εθνικά συμφέροντά της.

Είναι μια υπόθεση εργασίας που δεν στερείται βάσεως σε θεωρητικό επίπεδο. Και υπήρξαν όντως ισχυρές τοποθετήσεις της Ουάσιγκτον υπέρ της Κύπρου, όπως διαπιστώθηκε προσφάτως. Στην πράξη, όμως, υπάρχουν εξελίξεις που εκ των πραγμάτων μπορεί να οδηγήσουν σε ενίσχυση της συνεργασίας των ΗΠΑ με την Τουρκία.

Η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν έχει ενθαρρύνει τη Ρωσία, που άρχισε να διεισδύει προς κάλυψη του κενού που αφήνει η απόσυρση των ΗΠΑ. Με δεδομένο ότι καμία χώρα του ΝΑΤΟ δεν επιθυμεί εμπλοκή στο Αφγανιστάν, η συνεργασία της Ουάσιγκτον με την Τουρκία μπορεί να είναι αναπότρεπτη.

Αλλά και στο Ιράκ, από όπου οι αμερικανικές δυνάμεις αναμένεται να αποχωρήσουν στις 31 Δεκεμβρίου, εκθέτει αυτή τη χώρα στον κίνδυνο της περαιτέρω διεισδύσεως του Ιράν, αλλά και στην ενίσχυση της παρουσίας των δυνάμεων του Ισλαμικού Κράτους. Οπότε ο ρόλος της Τουρκίας σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο αναδεικνύεται εκ νέου κρίσιμος.

Οπως προκύπτει –έως τώρα–, η διακηρυχθείσα «επάνοδος» των ΗΠΑ στην περιοχή αφορούσε πρωτίστως την ανάσχεση της επεκτάσεως της ρωσικής επιρροής προς Νότο. Η ενίσχυση της αμερικανικής παρουσίας στην Κρήτη και στην Αλεξανδρούπολη εξυπηρετεί αυτόν τον στόχο.

Βεβαίως και η Τουρκία προβάλλει το επιχείρημα ότι η εμπλοκή της σε περιοχές κρίσεως στο υπογάστριο της Ρωσίας, στη Συρία αλλά και στη Λιβύη έχει και ως στόχο να περιορίσει την επεκτατική πολιτική του Κρεμλίνου, εξυπηρετώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την πολιτική της Δύσεως και ειδικότερα των ΗΠΑ.

Φιλότιμες και χρήσιμες οι προσπάθειες της ελληνικής κυβερνήσεως να αντιμετωπίσει την επεκτατική πολιτική της Αγκυρας στη βάση του διεθνούς δικαίου και των αρχών της Ε.Ε., εις την οποία δεν ανήκει η Τουρκία. Αλλά οι παράγοντες γεωγραφίας και ισχύος είναι αυτές που συνηθέστατα προσδιορίζουν τις επιλογές των Μεγάλων Δυνάμεων. Είναι μακρύς ο δρόμος και το αποτέλεσμα αβέβαιο.

comment-below Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή
MHT